»[ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΑ ] Ποιον ρoλο;

Του Ι. Κ. Πρετεντέρη
Από ΤΑ ΝΕΑ
ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ µεθοδεύσουν κάποιοι τον αποκλεισµό του Φώτη Κουβέλη για να συνειδητοποιήσει το ευρύτερο κοινό ότι ο Συνασπισµός κάνει συνέδριο. Η ιδέα ίσως να µην είναι κακή. Και θα αποδειχθεί ασφαλώς χρήσιµη αν το συνέδριο µπορέσει να δώσει απάντηση σε ένα από τα διαρκέστερα µυστήρια της ελληνικής πολιτικής: τι ακριβώς είναι ο Συνασπισµός;
ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ Ο πολιτικός σχηµατισµός µιας ανανεωτικής Αριστεράς; Δύσκολο...

ΕΝΑΣ ΤΕΤΟΙΟΣ σχηµατισµός, για παράδειγµα, δεν θα είχε κανέναν συγχρωτισµό µε τα γκρουπούσκουλα των Εξαρχείων και όλες αυτές τις οµάδες και οµαδούλες που κυκλοφορούν στον ΣΥΡΙΖΑ. Οχι επειδή είναι καλοί ή κακοί άνθρωποι, αλλά επειδή δεν έχουν καµία κοινωνική, πολιτική, ιδεολογική και (κυρίως) πολιτισµική σχέση µε αυτό που εδώ και σαράντα τόσα χρόνια συγκροτεί στην Ελλάδα τον χώρο της ανανεωτικής Αριστεράς.

ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ Ο πολιτικός σχηµατισµός µιας δηµοκρατικής Αριστεράς; Αµφίβολο.

ΕΝΑΣ ΤΕΤΟΙΟΣ σχηµατισµός δεν θα φιλοξενούσε ανθρώπους που προσπαθούν µε µεθοδεύσεις να «κόψουν» κάποιους άλλους από το συνεδριακό σώµα επειδή, κατά τη γνώµη τους, δεν είναι επαρκώς αριστεροί. Η ενοχοποίηση των ιδεών και η τιµωρία των απόψεων δεν νοµίζω ότι αποτελούν χαρακτηριστικά ενός δηµοκρατικού κόµµατος - το αντίθετο: µάλλον είναι δείγµατα ολοκληρωτικής νοοτροπίας...

ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ Ο πολιτικός σχηµατισµός µιας σύγχρονης Αριστεράς; Απίθανο.

ΕΝΑΣ ΤΕΤΟΙΟΣ σχηµατισµός θα προσπαθούσε να κατανοήσει και ενδεχοµένως να αλλάξει τον σύγχρονο κόσµο. Ούτε απλώς να τον καταγγείλει, ούτε µόνο να τον µισεί. Για τον απλούστατο λόγο ότι τα κινήµατα κοινωνικής µοχθηρίας και πολιτικής φασαρίας δεν ανήκουν στον ορίζοντα µιας Αριστεράς που θέλει να λέγεται σύγχρονη ή έστω απλώς Αριστερά.

ΑΝ, ΟΜΩΣ, ο Συνασπισµός δεν είναι τίποτα από αυτά, τότε τι είναι; Ενα κίνηµα αµφισβήτησης και γενικής διαµαρτυρίας; Καµία αντίρρηση.

ΑΛΛΑ, ΣΤΗΝ περίπτωση αυτή, ούτε στο Κοινοβούλιο χρειάζεται να εκπροσωπείται, ούτε έχει λόγο να διαχειρίζεται δήµους και περιφέρειες, ούτε να συζητάει για προοπτικές εξουσίας και συνεργασίες. Του αρκεί να φωνάζει. Και δεν είναι πρωτότυπο, ούτε ντροπή: χιλιάδες σχηµατισµοί, οµάδες και γκρουπούσκουλα της ευρύτερης Αριστεράς έχουν πολιτευθεί παντού και επί δεκαετίες µόνο και µόνο διά της φωνής.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ Ο Συνασπισµός µπορεί να είναι ό,τι θέλει να επιλέξει.

Αλλά δεν γίνεται να µην επιλέξει. Οχι µόνο επειδή κάνει κακό στον εαυτό του (αυτό είναι δικό του πρόβληµα...) αλλά επειδή σε µια κρίσιµη στιγµή κάνει κακό στο σύνολο του πολιτικού συστήµατος. ΔΙΟΤΙ ΑΝ ένα κοινοβουλευτικό κόµµα δεν ξέρει τι είναι, πολύ δύσκολα θα φανεί σε τι ακριβώς χρησιµεύει. Και ως γνωστόν, η δηµοκρατία έχει ρόλους για όλους. Αρκεί να αποφασίσουν όλοι τι ρόλο θέλουν να παίξουν.

Η ενοχοποίηση των ιδεών και η τιµωρία των απόψεων δεν νοµίζω ότι αποτελούν χαρακτηριστικά ενός δηµοκρατικού κόµµατος - το αντίθετο: µάλλον είναι δείγµατα ολοκληρωτικής νοοτροπίας...