»ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΘΛΙΒΕΙ Η ΣΤΑΣΗ ΣΗΜΙΤΗ..

Του ΦΟΙΒΟΥ ΔΕΛΗ

Ιδεολογικά ανήκω στον φιλελεύθερο χώρο και πολιτικά στηρίζω τη ΝΔ, με εξαίρεση το 1996 και το 2004 που ψήφισα Σημίτη γοητευμένος από τον στέρεο ευρωπαϊκό λόγο του και το εκσυγχρονιστικό εγχείρημά του. Η ένταξη στην ΟΝΕ, η εκρηκτική ανάπτυξη της χώρας και η χρυσόσκονη των ολυμπιακών που έρχονταν μέσα σε πλημμυρίδα κατασκευαστικών έργων, με έκαναν να θέτω...
σε δεύτερη μοίρα το κραυγαλέο σκάνδαλο του χρηματιστηρίου, τους ψιθύρους για σκάνδαλο στην αγορά εξοπλισμών και τις καταγγελίες για μίζες σε υπουργούς και κομματικά στελέχη. Παρότι με ξένιζε η σχεδόν απαξιωτική στάση Σημίτη σε κάθε καταγγέλοντα -"να πας τα στοιχεία στον εισαγγελέα", ήταν η μόνιμη επωδός του -στεκόμουν πιό πολύ στο τεκμήριο της προσωπικής του εντιμότητας, νοιώθοντας πως όπου υπάρχει αληθινή υποψία την καθαρίζει ο ίδιος αμέσως. Σ' αυτό τό πλαίσιο ενέταξα το 2000 την απομάκρυνση Τσουκάτου -του ανθρώπου που έως τότε αποτελούσε τον "εκτελεστικό αντιπρόεδρο" κυβέρνησης και κόμματος. Οι σχέσεις του με τον Κόκκαλη τον έφαγαν, σκέφτηκα. Το ίδιο πέρασε από το μυαλό μου και όταν είδα την ίδια περίοδο να μην βάζει στην κυβέρνηση τον στενό φίλο του, Μαντέλη. Κάτι έγινε με τα ψηφιακά, σκέφτηκα. Αυτό που περίμενα, λοιπόν, τώρα ήταν να πει ευθέως ότι "ναι είχα υποψίες όχι στοιχεία, γι' αυτό τους έστειλα σπίτι τους και όχι στον εισαγγελέα". Για τον Μαντέλη, πράγματι πώς να ήξερε ότι "λαδώθηκε", για τον δε Τσουκάτο όλοι πιθανολογούσαμε εκείνη την εποχή ότι είχε τεράστια περιθώρια αυτονομίας και, συνεπώς, θα μπορούσε να έπαιρνε λεφτά για το κόμμα χωρίς να ξέρει ο Σημίτης λεπτομέρειες. Θα μου πείτε, δεν είχε ως πρωθυπουργός ευθύνη για την αυτονομία Τσουκάτου; Μεγάλη, ασφαλώς. Το θέμα, όμως, σήμερα είναι ότι δεν είπε τίποτα από όλα αυτά. Προτίμησε την ελάχιστα πειστική στάση "δεν είδα, δεν άκουσα, δεν κατάλαβα". Αλλά τότε πώς εξηγείται η αποπομπή Μαντέλη -Τσουκάτου; Απλώς δεν εξηγείται. Δεν μετανιώνω που κάποτε στήριξα τον Σημίτη: ήταν καλύτερος από τον Εβερτ το 1996 και από τον Καραμανλή το 2000. Θλίβομαι, όμως, για την έλλειψη γενναιότητας εκ μέρους του σήμερα.