»Οφειλουν να δωσουν τελος

ΕΘΝΟΣ Γ Ν Ω Μ Η «E» 25/5

ΤΟ ΕΙΧΑΜΕ αντιληφθεί, λίγο ή πολύ, ότι η σύνταξη του ασφαλιστικού νομοσχεδίου και η αναμενόμενη κατάθεσή του στη Βουλή δεν θ’ αποτελούσε την ολοκλήρωση της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης. Αλλωστε, δεν είναι ούτε ένα, ούτε δύο τα επιπλέον μέτρα που περιλαμβάνονται στο Μνημόνιο το οποίο υπέγραψε η κυβέρνηση με την Ευρωπαϊκή Ενωση, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τα οποία είναι ενδεχόμενο να λάβουμε αν οι..

επιδόσεις μας δεν καλύψουν τις δεσμεύσεις που έχουμε αναλάβει.

ΩΣΤΟΣΟ, ήδη ακούστηκαν, και μάλιστα από τα πιο υπεύθυνα χείλη, πιέσεις για την εφαρμογή ακόμη πιο επώδυνων μέτρων από εκείνα τα οποία έχουν περιληφθεί στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο ή περιέχονται στο Μνημόνιο που προσυπογράψαμε. Και μόνο σαν ενδεχόμενο, έστω και μακρινό, κάθε άλλο παρά θετικές παρενέργειες προκαλεί.

ΕΙΝΑΙ σκληρά και αλλεπάλληλα τα πλήγματα που έχουν δεχθεί οι ασφαλισμένοι, άντρες και γυναίκες, το τελευταίο διάστημα και το λιγότερο που θ’ ανέμενε κανείς θα ήταν να μπει επιτέλους ένα τέρμα σε μια διαδικασία, η οποία μόνο ανησυχίες για το μέλλον γεννά στους ενδιαφερόμενους. Να δοθεί έστω η δυνατότητα στους ασφαλισμένους να σκεφτούν ότι «μέχρι εδώ ήταν» και να αισθανθούν ότι για κάποιο διάστημα, για κάποια χρόνια, δεν θα κινδυνεύουν να βρεθούν μπροστά σε νέες ανατροπές και νέες δυσάρεστες εκπλήξεις.

ΚΙ ΑΥΤΗ την παράμετρο θα πρέπει να τη λάβουν σοβαρά υπόψη τους οι κυβερνώντες. Λέγεται ότι η οικονομία είναι πρωτίστως κλίμα και ψυχολογία. Στον βαθμό που αυτό αληθεύει, η μόνιμη αμφιβολία για το αύριο κάθε άλλο παρά επιτρέπει στον απλό πολίτη, και μάλιστα τον σκληρά δοκιμαζόμενο από τα μέτρα, να δει το μέλλον με κάποια αισιοδοξία και να ελπίσει ότι ίσως η έξοδος από την κρίση να μην είναι και τόσο μακριά.

ΑΣ ΜΗ ζει, όμως, και υπό τη συνεχή απειλή ότι το αύριο θα είναι οπωσδήποτε χειρότερο από το σήμερα.