»Το στοιχημα της Ντορας

του Γιώργου Λακόπουλου protagon.gr

Να πάμε κατ’ ευθείαν στο βασικό ερώτημα: μπορεί η Ντόρα Μπακογιάννη να ανατρέψει το δικομματισμό; Εκεί βρίσκεται η ουσία των εξελίξεων που δρομολογήθηκαν μετά το προαναγγελθέν διαζύγιο της με τη ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά. Μέχρι τώρα κανείς δεν κατάφερε να κατεβάσει το άθροισμα των δυο μεγάλων κομμάτων κάτω από το 75-80%. Ούτε ο Στεφανόπουλος, ούτε ο Αρσένης, ούτε Τρίτσης, ούτε ο.. Τσοβόλας, ούτε ο Μάνος, ούτε ο ίδιος ο Σαμαράς. Το φαινόμενο Καρατζαφέρης είναι διαφορετικής τάξης, αν και στην ουσία μάλλον συντηρεί παρά απειλεί τον μεταπολιτευτικό διπολισμό.



Τώρα είναι η σειρά της Ντόρας να δοκιμάσει. Είναι βέβαιο ότι έχει κάποιες δυνάμεις στη ΝΔ που περιμένουν το σύνθημά της για να κινηθούν προς την έξοδο. Αργά η γρήγορα θα δημιουργήσει ένα νέο πολιτικό φορέα- δεν θα είχε αλλιώς νόημα η στάση που τήρησε μετά την 29η Νοέμβριου. Και τότε θα περάσει το πρώτο τεστ. Θα βρει άλλους εννέα βουλευτές ώστε να εμφανιστεί στη Βουλή με τα δικαιώματα του αρχηγού κοινοβουλευτικής ομάδας; Αν το πετύχει θα έχει η στη διάθεση της αρκετό χρόνο για να διαμορφώνει έναν πολυσυλλεκτικό κομματικό πόλο που θα διαβολίζει και τα δυο μεγάλα κόμματα, και ίσως και κάποια από τα μικρότερα.



Αυτή η εξέλιξη από μόνη της θα κλονίσει το δικομματικό σύστημα. Η Ντόρα έχει τα εφόδια που χρειάζονται για να δημιουργήσει κατ αρχήν έναν φορέα που θα δώσει στο πολιτικό σύστημα χαρακτηριστικά ιδία με τα συστήματα της Γερμανίας και της Αγγλίας, όπου οι Φιλελεύθεροι είναι πάντα διαθέσιμος κυβερνητικός εταίρος, ίσων αποστάσεων από τους δυο βασικούς παίκτες. Μόνο που στην Ελλάδα αν συμβεί αυτό, αυτά τα δυο κόμματα της Μεταπολίτευσης δύσκολα θα διατηρήσουν τη συνοχή τους. Η αμοιβαδοποίση της Δεξιάς ήδη συντελείται. Θα ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο και το ΠΑΣΟΚ. Εντός του υπάρχουν φυγόκεντρες δυνάμεις, που δεν τόλμησε να ενεργοποιήσει ο 2008 ο Βαγγέλης Βενιζέλος.


Η Ντόρα Μπακογιάννη έπρεπε να βρει μια στρατηγική μετά την εσωκομματική ήττα της. Η μια ήταν να μεταθέσει τη σύγκρουση σε χρόνο μεταγενέστερο των επόμενων εκλογών. Η άλλη ήταν να την επισπεύσει. Διάλεξε το δεύτερο για πολλούς λόγους. Ένας είναι ότι ως πολιτικός δεν θα έχει πια πολλές ευκαιρίες. Αυτή είναι η τελευταία της για την ακρίβεια. Γι’ αυτό θα επενδύσει ολόκληρο το κεφάλαιο της- και είναι μεγάλο.


Άρα το αρχικό ερώτημα επανέρχεται. Μπορεί να μετατρέψει το δικομματικό σύστημα σε τρικομματικό, δημιουργώντας ένα ισοδύναμο πολίτικο φορέα, όχι ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, αλλά δίπλα τους; Αν αποτύχει δεν θα έχει να χάσει παρά μόνο την απελπισία της. Αν πετύχει ,θα καταφέρει αυτό που κατάφερε ο Ανδρέας Παπανδρέου μετά το 1974 με την Ένωση Κέντρου. Και η κληρονομική δημοκρατία θα συνεχιστεί.