»Ζαπλουτος αλλά νομιμος

του Δημήτρη Καμπουράκη protagon.gr

Πήγα πριν δυο βδομάδες στο ιατρείο ενός από τους πιο γνωστούς καθηγητές οφθαλμολογίας. Ο άνθρωπος έχει ένα πελώριο οφθαλμολογικό κέντρο στην Γλυφάδα, πολυτελέστατο, ντυμένο στον γρανίτη και το ατσάλι, με όλα τα πανάκριβα μηχανήματα της πιο σύγχρονης τεχνολογίας. Χειρουργεί στο «Υγεία». Μέσα στο οροφοδιαμέρισμα που στεγάζεται το κέντρο στον κεντρικό δρόμο της Γλυφάδας, είδα με τα μάτια μου τουλάχιστον πενήντα ασθενείς να περιμένουν για..
εξέταση. Είδα επίσης, κάτω απ’ αυτόν έξι οφθαλμιάτρους, δυο οπτικούς, τέσσερις γραμματείς και τρεις τηλεφωνήτριες. Σε ότι αφορά τον κύκλο εργασιών, μιλάμε για κανονικό εργοστάσιο.


Πήγα ως εκεί κατόπιν τηλεφωνικού ραντεβού όχι ως ασθενής, αλλά για να του κάνω μια συνέντευξη για τη Μυτιλήνη στην οποία δραστηριοποιείται κοινωνικά.

Αφού μιλήσαμε για το θέμα μου, τον ευχαρίστησα και πήγα προς την έξοδο. Πριν όμως πιάσω το πόμολο της πόρτας, μια γραμματέας που είχε το γραφείο της ακριβώς εκεί, με σταμάτησε: «Να δω σας παρακαλώ την απόδειξη σας;» με ρώτησε ευγενικά. «Ποια απόδειξη;» ρώτησα εγώ έκπληκτος. «Του λογιστηρίου» μού απάντησε αυτή. «Αυτή που σας έδωσαν στο λογιστήριο μας.» Γέλασα: «Μα εγώ δεν ήρθα για εξέταση, αλλά για συνέντευξη.» «Δεν έχει σημασία. Κανένας δεν φεύγει από το κέντρο χωρίς απόδειξη» μου απάντησε. Σηκώθηκε, με οδήγησε ως την άκρη του διαδρόμου που ήταν το λογιστήριο, μού ζήτησαν τα στοιχεία μου, τα καταχώρησαν σε υπολογιστή και μετά μού έδωσαν μια μηχανογραφημένη μηδενική απόδειξη με το όνομα μου, την ημερομηνία και την ώρα έκδοσης της. Στην συνέχεια, η γραμματέας με ξαναπήγε ως την πόρτα και αποχώρησα με την απόδειξη που έγραφε «υπηρεσίες, ποσό 0» στο χέρι μου.


Έμεινα τόσο έκπληκτος από το γεγονός, που μόλις μπήκα στο αμάξι τον πήρα τηλέφωνο. Ξέρετε τι μού απάντησε; «Εγώ κύριε μου, έμαθα ιατρική και πως δουλεύει μια επιχείρηση ιατρικών υπηρεσιών όχι στην Ελλάδα, αλλά στη Γερμανία. Εκεί, πρώτα στήνεις το λογιστήριο και μετά φέρνεις τα ιατρικά μηχανήματα. Ξέρετε ότι στη Γερμανία, ο γιατρός όσες ώρες χειρουργεί άλλες τόσες συμπληρώνει έγγραφα που αποδεικνύουν προς τις αρχές πόσα πήρε, από ποιόν, για ποια πάθηση, για την παροχή ποιών ακριβώς υπηρεσιών, σε πόσες επισκέψεις. Επίσης ποια φάρμακα, από ποιες εταιρείες και με ποια αιτιολογία. Σε ιδιωτικό ιατρείο όλα αυτά, φανταστείτε σε δημόσιο νοσοκομείο. Είναι υποχρεωμένος να αναφέρει ακόμα και τον χρόνο που κρατά κάθε επίσκεψη και αν συζητήθηκε με τον ασθενή και κάτι άλλο πέραν των καθαρώς ιατρικών ζητημάτων, διότι αυτό θα χρησιμοποιηθεί ως τεκμήριο σε πιθανή μελλοντική καταγγελία του ασθενούς. Αυτό που κάνει σ΄ εσάς εντύπωση, η έκδοση έστω και μηδενικής απόδειξης σε οποιονδήποτε περνά το κατώφλι του κέντρου, για μένα είναι τόσο αυτονόητο όσο η αναπνοή μου. Έτσι έμαθα εκεί από την αρχή της καριέρας μου.»

Τα γράφω αυτά, όχι για να τον διαφημίσω. Δεν έχει ανάγκη, υποθέτω ότι είναι ζάπλουτος. Αλλά είναι και νόμιμος. Πλούσιος και καθαρός. Άρα άξιος. Και τα γράφω σε αντιπαράθεση με τη λίστα των φοροφυγάδων γιατρών που έδωσε το υπουργείο οικονομικών στη δημοσιότητα, για να τονίσω τη διαφορά. Διότι απέναντι σ’ αυτή την εικόνα, είχα λίαν προσφάτως και μία ακόμα. Πήγα στο περίπτερο που είναι στη Σκουφά μπροστά στον Άγιο Διονύση να πάρω καπνό και ο περιπτεράς είχε ανοίξει ψιλή κουβέντα με μια κοπελίτσα απ’ έξω. Καθώς μού έδινε τον καπνό, ο περιπτεράς μού είπε γελώντας: «Είναι η νοσοκόμα του ιατρείου απέναντι. Πήγε το ΣΔΟΕ επάνω και κουβεντιάζουμε εδώ μέχρι να φύγουν για να ξαναγυρίσει στην δουλειά της.