»Απαραιτητες διευκρινισεις

Γράφει ο Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος «E» 4/5

Πολύ σωστά τα είπαν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο πρωθυπουργός για την ανάγκη να βρεθούν οι ένοχοι για τη σημερινή κατάσταση της χώρας και να τιμωρηθούν. Είναι, άλλωστε, μια επιθυμία, η οποία ιδιαίτερα αυτές τις ημέρες έχει προσλάβει τον χαρακτήρα παλλαϊκού αιτήματος. Μόνο που πολύ φοβάμαι ότι, όπως συμβαίνει με τα περισσότερα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως λαός, έτσι και με αυτό δεν έχουμε πολυκαταλάβει τι λέμε και τι ..
θέλουμε.

Πρώτα από όλα, τι ακριβώς εννοούν όσοι, ακόμη και οι κορυφαίοι της πολιτικής ιεραρχίας, μιλούν για ενόχους. Ενοχοι, για παράδειγμα, είναι και οι πολιτικοί που πήραν εσφαλμένες αποφάσεις, ένοχοι είναι και όσοι φοροδιαφεύγουν συστηματικά, ένοχοι είναι και όσοι εκμεταλλευόμενοι τη θέση τους πλούτισαν σε βάρος του Δημοσίου και πάει λέγοντας.

Κατά δεύτερο, ποιοι και με ποιες διαδικασίες θα αναλάβουν την τιμωρία των όποιων ενόχων; Για παράδειγμα, η τιμωρία εσφαλμένων πολιτικών αποφάσεων, όπως αυτών των κυβερνήσεων Καραμανλή, εναπόκειται στο εκλογικό σώμα, ενώ αντίθετα η τιμωρία ενός πολιτικού που συμμετέχει σε επιλήψιμες δοσοληψίες περνά από τη Βουλή, αλλά αποφασίζεται από τη Δικαιοσύνη.

Τρίτο, και ίσως σημαντικότερο, είναι ότι η λαϊκή απαίτηση να μπει κάποιος στη φυλακή απευθύνεται στους πολιτικούς, αλλά εκείνο που η πείρα αποδεικνύει μέχρι στιγμής είναι πως όλες οι υποθέσεις που συνδέονται με πολιτικά σκάνδαλα έχουν κολλήσει στη Δικαιοσύνη. Μοναδική εξαίρεση η περίπτωση του Βατοπεδίου, όπου η ατιμωρησία πολιτικών κατανέμεται εξίσου στην τότε ηγεσία της Δικαιοσύνης και στην απόφαση Καραμανλή να αποχωρήσουν οι βουλευτές του από τη σχετική ψηφοφορία.

Κοντολογίς, εκείνο που θέλω να πω είναι ότι κάποια στιγμή καλό θα είναι να ξεκαθαρίσουμε επιτέλους και οι πολιτικοί και τα μέσα ενημέρωσης και η κοινή γνώμη τι ακριβώς εννοούμε όταν αναφερόμαστε σε ενόχους και τιμωρίες, γιατί διαφορετικά αντί να προωθούμε το θέμα της κάθαρσης στον δημόσιο βίο, το μπερδεύουμε ακόμη περισσότερο.

Το ξέρουμε όλοι ότι είναι δύσκολη η περίοδος στην οποία έχουμε εισέλθει και ότι η οργή γι’ αυτούς που μας έφεραν στη σημερινή κατάντια δεν θα εκτονωθεί, αλλά θα διογκώνεται. Ας φροντίσουμε, λοιπόν, να ξέρουμε τι λέμε και τι θέλουμε. Είναι απαραίτητο.