»[ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ ]

Μπαµπούλες
Του Δηµήτρη Μητρόπουλου ΝΕΑ

«ΓΛΙΤΩΣΑ ΤΟ εγκεφαλικό». Φέρεται να το είπε το καλοκαίρι του 2009 - καλά να ’ναι ο άνθρωπος! - ο Γιάννης Παπαθανασίου, πληροφορούµενος ότι ο Κώστας Καραµανλής είχε αποφασίσει πρόωρες εκλογές για τον Σεπτέµβριο. Ο τότε υπουργός Οικονοµίας ήξερε πως το φθινόπωρο τα δηµοσιονοµικά ψέµατα τελείωναν. ΣΥΝΗΘΩΣ Η τύχη του ενός είναι η ατυχία του άλλου. Ωστόσο, δεν έγινε έτσι. Οι Νεοδηµοκράτες αναχώρησαν µε χαρά για την αντιπολίτευση. Της εξόδου Παπαθανασίου από το.. κτίριο της οδού Νίκης προηγήθηκαν µάλιστα κάτι γλάστρες. Οι Πασόκοι, πάλι, προσήλθαν υπό συνθήκες ευφορίας. Αυτό το «λεφτά υπάρχουν», το πίστευαν; Η απάντηση είναι πως πίστευαν στο άστρο τους. Θα τα κατάφερναν καλύτερα από τη Ν.Δ. Θα είχαν άλλη αντιµετώπιση στο εξωτερικό. Σε έσχατη περίπτωση, το πρεστίζ του Γιώργου Παπανδρέου θα έδινε χρόνο στη χώρα.
ΕΙΧΑΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΕΙ χωρίς τους Γερµανούς. Τους τελευταίους επτά µήνες, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου ταξίδευε - στο Παρίσι, στο Βερολίνο, στο Λονδίνο, στις Βρυξέλλες, στην Ουάσιγκτον, στο Νταβός - όλη την εβδοµάδα και έκανε συσκέψεις στο υπουργείο το Σαββατοκύριακο. Η µάχη µε τις αγορές δεν κερδήθηκε, κάτι που δεν µπορούσε να γίνει χωρίς τη βοήθεια της Μέρκελ. Ωστόσο η χώρα σώθηκε χάρη σε έναν µηχανισµό στήριξης που στήθηκε ad hoc για την Ελλάδα από ΔΝΤ - Ε.Ε. - ΕΚΤ. Στην αρχή όταν πατήσαµε το κουµπί, το ασανσέρ δεν ήταν συνδεδεµένο. Αλλά σε δεκαπέντε ηµέρες, το πακέτο ήταν 750 δισ. ευρώ και περιελάµβανε επίσης Ισπανία και Πορτογαλία.
Ο ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ λειτούργησε ως υπουργός Οικονοµικών -Εξωτερικών. Εφεξής, πεδίο δράσης είναι αποκλειστικά η χώρα. Δεν υπάρχουν, ας πούµε, δικαιολογίες για να µην έχει ακόµη Διοικητικό Συµβούλιο η Κτηµατική Εταιρεία του Δηµοσίου. Μπορεί να έγινε πανελληνίως διάσηµη για το Βατοπέδι, η αξιοποίηση όµως της ακίνητης περιουσίας του Δηµοσίου είναι εργαλείο ανάπτυξης. Ο Παπακωνσταντίνου πρέπει να βρει λεφτά, να πατάξει τη φοροδιαφυγή, να µαζέψει τις δαπάνες - δηλαδή, να συµµαζέψει το κράτος.
ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ αυτή, ο µπαµπούλας του ΔΝΤ είναι χρήσιµος σύµµαχος. Τα τελευταία περίπου δέκα χρόνια, από τον στυγνό Γιάννο Παπαντωνίου και µετά, οι υπουργοί Οικονοµικών αντιµετώπισαν τους ανένδοτους συναδέλφους τους στην κυβέρνηση. Στην Ελλάδα, το να έχεις την εξουσία σήµαινε να δαπανάς χρήµα. Είναι κάτι που τελείωσε. Το ερώτηµα είναι πόσοι εξ όσων είναι στην πολιτική ενδιαφέρονται για µια διαχείριση που θα κινείται µεταξύ περικοπών και αναδιάρθρωσης. Αυτό απαιτεί ικανότητα µάνατζµεντ, αλλά και πειθώ. Να µπορείς δηλαδή να εξηγήσεις στην κοινωνία ότι η θυσία τού σήµερα είναι για ένα καλύτερο αύριο. Κάποιοι, όπως ο Ανδρέας Λοβέρδος, το έχουν πάρει απόφαση. Μένει να δούµε τι θα γίνει µε τους άλλους.