»Πρωτομαγια 2010: οχι αλλο πολιτικο θρασος

του Άρη Δαβαράκη protagon.gr

Θα την θυμόμαστε αυτή την ημερομηνία για πολλά χρόνια. Για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες ο αριθμός των πολιτών που θα βγούνε σήμερα στους δρόμους να διαδηλώσουν και να διαμαρτυρηθούν, θα «μετρήσει» ξανά ουσιαστικά και «αλλιώτικα», όπως κάποτε, όπως τότε που «η πλατεία ήταν γεμάτη από νόημα». Για ποιο «νόημα» όμως μπορούμε να μιλήσουμε σήμερα πια; Σίγουρα πάντως όχι για εκείνο το παλιό, το «νόημα» του 65. Το νόημα σήμερα είναι άλλο, βαθύτερο ίσως, ουσιαστικότερο – και, παραδόξως, πολύ πιο άμεσο και ..απαιτητικό.

Η «Καθημερινή» της Παρασκευής στο ολιγόλογο κύριο άρθρο της, εμμέσως πλην σαφώς, μας κατευθύνει προς την ουσία : «Υποκρισία», λέει. Την ώρα που ο δικός μου 13ος και 14ος μισθός στον «98,4 FM» κόβεται, ο Πρόεδρος της Βουλής κ. Φίλιππος Πετσάλνικος συνεχίζει να προσλαμβάνει από την πίσω πόρτα «εκκρεμείς» κομματικούς, «υπαλλήλους» στην Βουλή των Ελλήνων. Η ντροπή είναι πια απροσμέτρητη. Κανείς δεν απολογείται, κανείς δεν φταίει, κανείς δεν παραιτείται – για τίποτα. Ούτε για το ένα εκατομμύριο του Τσουκάτου, ούτε για τα δεκάδες ή εκατοντάδες εκατομμύρια που γνωστοί διαπλεκόμενοι με τα τα δυο καταρρέοντα κόμματα επιχειρηματίες χρωστάνε στο ελληνικό κράτος αλλά δεν τα πληρώνουν. Ούτε για το Βατοπέδι, ούτε για την Siemens, ούτε για καμία εκδοχή τής, εμετικής κυριολεκτικά, της βουλιμικής και αχόρταγης διαχείρισης που μας οδήγησε ως εδώ.


Ο Ανδρέας Λοβέρδος πολύ σωστά είπε ότι αυτή η κυβέρνηση πρέπει κανονικά να χαρακτηρισθεί ως κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης, όπως και ο Απόστολος Κακλαμάνης που είχε το πολιτικό θάρρος να επικρίνει με οξύτητα τα επεισόδια με τους Ισπανούς τουρίστες στο λιμάνι του Πειραιά και κάλεσε και εκείνος την κυβέρνηση «να λειτουργήσει ως κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης». Και είναι αλήθεια πως η κυβέρνηση αυτή φορτώθηκε αμαρτίες 35 χρόνων και αναγκάζεται να προχωρήσει σε μέτρα αδιανόητα για την πολιτική ιδεολογία από την οποίαν ξεκίνησε κάποτε το κόμμα που την στηρίζει, το ΠΑΣΟΚ δηλαδή.

Ακούγεται σήμερα τόσο παράταιρη και άσχετη με την πραγματικότητα αυτή η λέξη, «Σοσιαλιστικό», που περιλαμβάνεται στον τίτλο του κόμματος που έχει σήμερα την εξουσία, ένα κόμμα που καταλήστεψε τον ελληνικό λαό όπως ακριβώς και η Νέα Δημοκρατία. Με βουλευτές που και σήμερα ακόμα, Πρωτομαγιά του 2010, (με το Δ.Ν.Τ εγκατεστημένο εδώ για μία τριετία τουλάχιστον, με χαμένη την εθνική μας κυριαρχία, με τον ελληνικό λαό να υπόκειται βάρβαρες κυριολεκτικά περικοπές), επιμένουν ότι ο δικός τους 13ος και 14ος μισθός δεν μπορεί, δεν γίνεται να περικοπεί. Που έχουν το θράσος, «δεξιοί» και «σοσιαλιστές» διεφθαρμένοι και άχρηστοι, να δέχονται την περικοπή του μισθού του σκουπιδιάρη και της καθαρίστριας και να θεωρούν αδιανόητη την περικοπή των δικών τους, σκανδαλωδών έτσι κι αλλιώς, προνομίων.


Θέλω να ευχηθώ καλό μήνα σε όλους μας, σήμερα που μπαίνει ο Μάιος – αυτός ο τόσο δύσκολος Μάιος. Καλό μήνα, καλή δύναμη, υπομονή και, όσο γίνεται, αισιοδοξία. Λούκι είναι, θα περάσει κι αυτό, όπως πέρασαν κι αλλα (πιο χοντρά, πιο μεγάλα). Αλλά δράττομαι της ευκαιρίας να ταχθώ υπέρ της μηδενικής ανοχής στο πολιτικό θράσος, απ΄όπου και αν προέρχεται ― είτε Βουλγαράκης λέγεται ο εκφραστής του, είτε Νεονάκης. Είτε Ρουσόπουλος, είτε Σηφουνάκης. Φτάνει πια.


Ως εδώ και μη παρέκει. Να πάνε σπίτια τους όλοι αυτοί οι αποτυχημένοι (που περιφέρονται και κορδωμένοι σαν να 'χουν πάθει λόρδωση) και να επιστρατευθούν οι χρήσιμοι και ικανοί, αυτοί που θα συνεργήσουν στο πραγματικά δύσκολο, τιτάνιο και πολύ άχαρο έργο που, με τόση αίσθηση ευθύνης και αξιοπρέπεια, ανέλαβε να φέρει εις πέρας ο Γιώργος Παπανδρέου ως Πρωθυπουργός. Να κάνει ανασχηματισμό το γρηγορότερο και να μαζέψει αυτούς που μπορούν να μας βοηθήσουνε όλους πραγματικά, και όχι αυτούς τους άσχετους λιμοκοντόρους που τρέχουν και ποζάρουν δίπλα του, ακόμα και την ώρα που απευθύνει διάγγελμα, για να μπουν στο τηλεοπτικό πλάνο – και μετά να πάνε ν’ αράξουν στα, σε βαθμό εξοργιστικό, πολυτελέστατα «κεκτημένα» τους.