»Ματιες

Κουβαρίστρα
Του ΛΕΥΤΕΡΗ Π. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΝΕΑ

Kάποτε ο Σταύρος Ξαρχάκος είχε δώσει μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη στις «Εικόνες» της Ελ.
Βλάχου και έλεγε ότι η χώρα μας έχει τα χάλια της, παντού. «Η Ελλάδα αξίζει μόνο για θερινές διακοπές», θυμάμαι μια κουβέντα του. Τη συνέντευξη τη διάβασε ο Ευάγγ. Αβέρωφ, κραταιός τότε υπουργός, και συμφώνησε με τον συνθέτη. Και σε ένα κείμενό του προσπάθησε να εξηγήσει τους λόγους της ελληνικής κακοδαιμονίας και να προτείνει κάποιες λύσεις για να γλιτώσουμε από το αδιέξοδο.
Εχουν περάσει τρεις δεκαετίες από τότε.
Και τα πράγματα είναι πολύ..
χειρότερα.
Τόσο μαύρα που μια νεαρή συνάδελφος, η Καρολίνα Παπακώστα, σε ένα «χρονογράφημά» της στα «ΝΕΑ» (6/4), σημείωσε μεταξύ άλλων:
«Μέσα σε δυο μέρες, τρεις γνωστοί μου, στην πιο παραγωγική τους ηλικία (φυσική και επαγγελματική) μού είπαν πως σκέφτονται σοβαρά να φύγουν. Να μεταναστεύσουν. Είναι τελείως διαφορετικοί μεταξύ τους, αλλά τα επιχειρήματά τους ίδια. Δεν τους κρατάει τίποτα εδώ και "οι καλύτερες μέρες" δεν πρόκειται να έρθουν ποτέ...».
Το ΄χω σκεφτεί κι εγώ πολλές φορές να τα μαζέψω και «να την κάνω», αλλά βαδίζω προς τα 75. Δεν είναι καθόλου εύκολο σ΄ αυτήν την ηλικία, με παιδιά κι εγγόνια, να σηκωθώ και να φύγω. Αφήνοντας πίσω μου τόση δουλειά, τόσους φίλους, τόσες γειτονιές και γωνιές που αγάπησα. Εδώ πνίγομαι. Αλλά «έξω»- όπου «έξω»- θα πεθάνω από ασφυξία. Και μοναξιά.
Δεν ξέρω τι γίνεται στην αλλοδαπή, αλλά στην Ελλάδα το να δουλεύεις πολύ σκληρά και να κερδίζεις χρήματα θεωρείται... ποινικό αδίκημα! Είσαι «έχων και κατέχων». Και φορολογείσαι με 45%. Από ένα κράτος που δεν σου παρέχει τίποτα. Και διαρκώς σε κοροϊδεύει. Παίρνω, για παράδειγμα, ένα πρόσφατο γεγονός: ο υπουργός εργασίας Ανδρέας Λοβέρδος βρισκόταν στην Ημαθία για τις γιορτές του Πάσχα. Τη νύχτα της Λαμπρής ένιωσε δυνατούς πόνους στην κοιλιά. Τον μεταφέρανε στο νοσοκομείο της Βέροιας. Αλλά ο αξονικός τομογράφος δεν λειτουργούσε.
Τον πήγανε στη Νάουσα. Κι από ΄κεί, ξανά στη Βέροια. Και, τελικά, στις 3.30 το πρωί ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ, με γιατρό, τον έφερε στην Αθήνα. Στο ΝΙΜΤΣ.
Ευτυχώς είναι καλά (και «περαστικά» κι από ΄δώ). Αν είχε, σκέφτομαι, ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής π.χ., θα είχε πεθάνει δέκα φορές με τα συνεχή πέρα- δώθε. Οπως πεθαίνουν τόσοι και τόσοι από καρδιά, από τραυματισμούς, από διάφορες αιτίες κάθε μέρα στην επαρχία. Στην επαρχία, ως γνωστόν, τα νοσοκομεία μερικές φορές δεν έχουν ούτε γάζες! Ωστόσο φαγώθηκαν καραβιές δισεκατομμύρια από διάφορους προμηθευτές (που τα είχαν κάνει πλακάκια με προέδρους και λοιπούς παρατρεχάμενους των νοσηλευτικών ιδρυμάτων!).
Πέρασαν ήδη έξι μήνες από τις 4 Οκτωβρίου που ξανακέρδισε το ΠΑΣΟΚ τις εκλογές. Ακούμε και διαβάζουμε καθημερινώς για τα τεράστια χρέη των νοσοκομείων, για τις ρεμούλες που γίνονταν, για άρρωστους που χρειάζεται να μπουν επειγόντως σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, αλλά δεν μπαίνουν γιατί δεν υπάρχουν κρεβάτια. Και κανένας από τους κλεφταράδες που χρέωναν μια κουβαρίστρα κλωστή όσο ένα υπερωκεάνιο δεν έχει παραπεμφθεί ακόμη στη Δικαιοσύνη. Ως πού θα φτάσει επιτέλους αυτή η κατάσταση;