»ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΔΝΤ...

Του ΦΟΙΒΟΥ ΔΕΛΗ

Αβουλοι και μοιραίοι φθάσαμε, λοιπόν, στο Νομισματικό Ταμείο (Διεθνές και Ευρωπαϊκό)! Σαν την Αργεντινή, την Ουγγαρία, τη Λετονία. Με μόνη διαφορά ότι ανήκουμε στην ευρωζώνη (έως τώρα)! Μήπως θα έπρεπε να σκεφτούμε αν υπήρχε άλλος δρόμος; Αν η κυβέρνηση Παπανδρέου μπορούσε στους 6 αυτούς μήνες να κάνει άλλες επιλογές και να αποτρέψει το πέρασμα στην "οδό της απωλείας"; Η κατάσταση που παρέλαβε ήταν χαώδης, αλλά...
νομίζω ναι, μπορούσαν να γίνουν αλλιώς τα πράγματα. Χρειαζόταν λιγότερη φανφάρα και περισσότερη ουσία. Να ληφθούν τα μέτρα της 3ης Μαρτίου την 3η Νοεμβρίου. Να φροντίζαμε σιωπηρώς να δανειζόμαστε και όχι να ενημερώνουμε καθημερινώς τη διεθνή κοινότητα ότι επίκειται πτώχευση. Να κοιτάζαμε να συμαζέψουμε τα του οίκου μας αντί να διαλαλούμε στην οικουμένη πόσο διεφθαρμένοι είμαστε όλοι -κράτος και πολίτες. Να μη διοχετεύουμε βλακώδη σενάρια για δάνεια από την Κίνα, να μην τρομοκρατούμε τους εγχώριους καταθέτες με διαρροές περί δήθεν επιβολής πόθεν έσχες. Να οργανώναμε τις φορολογικές υπηρεσίες, να ψηφίζαμε σε τρεις μήνες το φορολογικό νομοσχέδιο και το αναπτυξιακό, που ακόμη παραμένει άφαντο, να συμαζεύαμε τα χρέη των νοσοκομείων αντί να τα αυξάνουμε. Θα καταφέρναμε, έτσι, να ξεφύγουμε από τη χρεοκοπία; Κανείς δεν μπορεί να το πει με βεβαιότητα. Πιστεύω, όμως, ότι η κατάσταση θα ήταν καλύτερη. Χρειαζόταν γι' αυτό άλλη στρατηγική, διαφορετικό συντονισμό της κυβέρνησης και σε αρκετές περιπτώσεις αλλους υπουργούς. Είναι πολλά, το ξέρω...