»Η ωρα του ΔΝΤ: Αργεντινη ή Βραζιλια;

ellispoint

Aφού η τύχη δεν το θέλησε να γίνουμε Δανία, ας γίνουμε τουλάχιστον …Βραζιλία. Και όχι Αργεντινή…

Αργούμε. Αργούμε επικίνδυνα, το δάσος καίγεται κι εμείς κρυβόμαστε πίσω απ’ το δέντρο. Τρέχουμε πίσω από τις αγορές, κυνηγάμε τα …spreads στον αέρα και αναθεματίζουμε την τύχη μας και την άδικη, παγκοσμιοποιημένη κοινωνία.

Όχι, ουδείς σώφρων άνθρωπος σ’ αυτή τη.. χώρα – αριστερός, δεξιός και άσχετος επίσης – δεν γοητεύεται από την ιδέα του ΔΝΤ κι απ’ το παράστημα του Ντομινίκ Στρος-Καν. Όταν όμως οι αγορές «στοιχηματίζουν» πως δεν σωνόμαστε ούτε με το «πακέτο» των 45 δισεκατομμυρίων, εμείς δεν γίνεται να μιλάμε ακόμη για «ενδεχόμενη ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης, εάν και εφ’ όσον…».

Όταν οι διεθνείς πιστωτές, κερδοσκόποι ή μη, δεν μας δίνουν ούτε ένα ευρώ με επιτόκιο κάτω του 8%, εμείς δεν γίνεται να κάνουμε επικοινωνιακές ντρίπλες εσωτερικής – και αμφιβόλου – κατανάλωσης. Και να διαρρέουμε ότι μπορεί να έρθει, την έσχατη ώρα, να μας σώσει το …ιππικό των κινέζων και των αράβων.

Κι όταν Financial Times και Wall Street Journal προεξοφλούν καθημερινά πως θα πάμε, θέλουμε δεν θέλουμε, σε αναδιάρθρωση χρέους – δηλαδή, ελεγχόμενη χρεοκοπία – μέσα στην επόμενη τριετία, δεν μπορεί ο υπουργός Οικονομικών αυτής της χώρας να λέει πως έχουμε «μαξιλάρι» την γκρίζα οικονομία που θα κάνει πιο ήπια την ύφεση.

Όχι, ουδείς πίστευε στις 4 του Οκτώβρη πως μέσα σε έξι μήνες, αντί για …Δανία, θα κινδυνεύαμε να γίνουμε Αργεντινή. Εδώ που φτάσαμε όμως, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να το παλέψουμε για να γίνουμε τουλάχιστον Βραζιλία: Η οποία είναι, ίσως, η μοναδική χώρα στον κόσμο που προσέφυγε στο ΔΝΤ και εξήλθε του θανάσιμου εναγκαλισμού ως το νέο οικονομικό θαύμα.

Οι οιωνοί και οι Κασσάνδρες δεν είναι μαζί μας, όντως – η μάχη είναι against all odds: Μόλις χθες, ο πρώην επικεφαλής αναλυτής του ΔΝΤ Σάιμον Τζόνσον έλεγε πως Ελλάδα και Αργεντινή αποτελούν το τυπικό παράδειγμα «μιας αναπτυσσόμενης οικονομίας με υπερτιμημένη συναλλαγματική ισοτιμία. Η Ελλάδα», έλεγε, «είναι εγκλωβισμένη στο ευρώ και η Αργεντινή είχε συνδέσει σταθερά το πέσο με το δολάριο».

Κι έλεγε ακόμη πως η Αργεντινή, προ προσφυγής στο ΔΝΤ και χρεοκοπίας είχε χρέος 62% του ΑΕΠ – σχεδόν το μισό του ελληνικού – και έλλειμμα 6,4% - επίσης το μισό του δικού μας…

Αφού όμως δεν μπορούμε να τσακίσουμε ούτε τους οιωνούς ούτε τις Κασσάνδρες, ας ξορκίσουμε τουλάχιστον τις ενοχές και τους εφιάλτες μας, κι ας προσπαθήσουμε να τους διαψεύσουμε. Επιστρατεύοντας κατ’ αρχήν τη realpolitik στη θέση της χρεοκοπημένης επικοινωνίας. Και στοχεύοντας στο θαύμα της Βραζιλίας αντί στα θαύματα εκ …Πεκίνου και ημι-χρεοκοπημένων εμιράτων.

Νικόλ Λειβαδάρη