»O δανεισμος και οι ευθυνες μας

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΕΡΡΙΚΟΣ ΜΠΑΡΤΖΙΝΟΠΟΥΛΟΣ «E» 20/3
Κρίσιμη για τη δανειοληπτική προοπτική της χώρας είναι η εβδομάδα αυτή, μια και, κατά πάσα βεβαιότητα, θα κριθεί αν οι εταίροι μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση θα μας στηρίξουν στις άμεσες δανειακές ανάγκες μας ή αν θα υποχρεωθούμε να καταφύγουμε σε άλλες λύσεις, λιγότερο επιθυμητές και οπωσδήποτε επώδυνες.
Ωστόσο, εκείνο που δεν πρέπει να μας διαφεύγει είναι ότι το βασικότερο πρόβλημά μας αυτή την περίοδο και μέχρι τον Ιούνιο δεν είναι η εξεύρεση των καλύτερων δυνατών όρων δανεισμού, αλλά... η επιτυχής εφαρμογή του προγράμματος σταθερότητας και ειδικότερα η επίτευξη των στόχων που έχουμε θέσει για την περίοδο αυτήν ως προς τη μείωση των δαπανών και την αύξηση των εσόδων.
Πολύ απλά, μπορεί να εξασφαλίσουμε ιδανικούς όρους δανεισμού, αλλά να αποτύχουμε να μειώσουμε το έλλειμμα όσο χρειάζεται ή μπορεί να εξαναγκασθούμε σε επαχθείς όρους δανεισμού αλλά, παρ' όλα αυτά, να ανταποκριθούμε στις δεσμεύσεις μας. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο στόχος είναι η δημοσιονομική εξυγίανση και οι όροι δανεισμού αποτελούν ένα από τα μέσα που θα μας βοηθήσουν στην επίτευξη του στόχου μας και στην έξοδο από την κρίση.
Αλλωστε, ο δανεισμός είναι μια διαδικασία που θα έχει και συνέχεια. Δεν είναι μια κι έξω. Θα χρειαστεί να ξαναδανειστούμε στο τέλος του χρόνου και να (ξανα)ξαναδανειστούμε και τα επόμενα χρόνια και τα επιτόκια θα είναι λογικά μόνο αν έχουμε καταφέρει να ανταποκριθούμε στις δεσμεύσεις μας και να μειώσουμε το έλλειμμα στον βαθμό που ορίζει το πρόγραμμα σταθερότητας.
Το ζητούμενο, κατά συνέπεια, είναι να παραμείνουμε ως πολιτική ηγεσία, αλλά και ως κοινωνία, αμετακίνητοι στις προτεραιότητές μας, γιατί αυτός είναι τελικά και ο μοναδικός τρόπος για να καταφέρουμε να ξεπεράσουμε τα προβλήματά μας και να μην καταντήσουμε δέσμιοί τους για πολύ περισσότερα χρόνια απ’ όσα έχουμε ήδη δεσμευτεί.

Μόνο που, εκτός από την ιεράρχηση των προτεραιοτήτων μας, η επίτευξη ενός τέτοιου στόχου συνεπάγεται και τη συνεπή και, ει δυνατόν, ομόψυχη δράση όλων μας. Ή της πλειονότητας έστω. Γιατί καλό είναι να μας απασχολεί αν θα έχουμε τη βοήθεια άλλων, αλλά καλύτερο είναι να σκεφτόμαστε τι θα κάνουμε οι ίδιοι.