»Σουπερ Greece

του Άρη Δαβαράκη protagon.gr

Είναι πολλές οι εβδομάδες, οι μήνες πια, που κοιμόμαστε και ξυπνάμε με την αγωνία των «μέτρων», της Μέρκελ, του Τρισέ, της ΟΝΕ, της Goldman-Sachs, της Moody’s, του Δ.Ν.Τ και βάλε. Στο μεταξύ παίρνονται μέτρα, αναγγέλλονται αποφάσεις, κόβεται ο 14ος μισθός στο Δημόσιο, κλείνουνε μαγαζιά και επιχειρήσεις καθημερινώς, γίνονται απολύσεις και περικοπές, χρήμα δεν υπάρχει στην αγορά, οι προβλέψεις για τον τουρισμό φέτος είναι, στις αισιόδοξες εκδοχές τους, 20% κάτω και ο ΓΑΠ, τι άλλο να κάνει, ταξιδεύει όπου μπορεί να βρει υποστήριξη, να πείσει, να εξηγήσει. Αλλά όσο περνούν οι μέρες, τόσο χειροτερεύει η κατάσταση. Και δεν είναι η οικονομική κατάσταση μόνο που.. χειροτερεύει – στο κάτω κάτω αυτός είναι ένας τομέας για τον οποίον εγω δεν μπορώ να μιλήσω. Δεν ξέρω πώς λειτουργούν οι αγορές, δεν ξέρω πώς αυξάνεται η παραγωγικότητα, δεν ξέρω τι σημαίνει για μια χώρα να «πτωχεύσει». Αλλά και όταν ρωτάω οι απαντήσεις που λαβαίνω ποικίλλουν ανάλογα με την οπτική γωνία του κάθε «παράγοντα» και στις περισσότερες περιπτώσεις δεν μοιάζουν καθόλου μεταξύ τους.


Εν τω μεταξύ η Ρίκα και η Τζένη φόρεσαν μακριές τουαλέτες, από τρεις η κάθε μία, για να μας παρουσιάσουν 7 απερίγραπτες κουραδομουτζούρες της κακιάς ώρας που θέλουν να λέγονται και «τραγούδια». Ενα έκτρωμα με τίτλο «'Οπα» θα εκπροσωπήσει φέτος την Ελλάδα για την κατάντια της οποίας μιλάει όλος ο «πολιτισμένος κόσμος» και έτσι, θα επιβεβαιώσει και αισθητικά την ακατάσχετη κατρακύλα μας. Μας ταιριάζει απόλυτα το «Όπα» φέτος, έχει τα ίδια χάλια με την γενική εικόνα μας. Δεν ξόδεψε πολλά φέτος η ΕΡΤ λέει, μόνο 500.000 ευρώ, τα απαραίτητα.


Διορίζονται στο μεταξύ διάφοροι με λιμουζίνες και σωφεραίους και στο Εφετείο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας αν κατεβείς απο τον έκτο στον πρώτο με τις σκάλες θα κλείσεις τη μύτη σου – αν τον προλάβεις τον εμετό. Η μυρουδιά του ουρητηρίου που έχει βδομάδες ή και μήνες να έρθει σε επαφή με την χλωρίνη σε στέλνει κανονικά σε σκέψεις που δεν τις προλαβαίνεις – σε προλαβαίνουν. Οχι, δεν πήγα στην τουαλέτα αυτή τη φορά – εκεί τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα γιατί οι επισκέπτες αφήνουν και το, χωρίς χαρτί υγείας, χοντρό τους – ενω στίς κεντρικές μαρμάρινες και πλαστικοφελιζόλ σκάλες του Ιάσονα Ρίζου (αυτός, μου λένε είναι ο αρχιτέκτων του Τέρατος), απλώς κατουράνε στους τοίχους. Θα μου πείτε «όχι εμείς, τίποτα γύφτοι ίσως». Τι να σας πω, δεν ξέρω. Λεφτά για καθαρίστριες και χλωρίνη πάντως δεν υπάρχουν στον Ιερό Ναό της Ελληνικής Δικαιοσύνης η οποία, ίσως και για συμβολικούς λόγους, απονεμεται μέσα σ΄ενα περιβάλλον αφόρητης βρώμας και αποφοράς που της ταιριάζει γάντι.



Διάβαζα χτές στην Καθημερινή την «Δεύτερη Σελίδα» του Στέφανου Κασιμάτη, οτι
σοβαρός επιχειρηματίας (εξαγωγέας ελληνικών προϊόντων στη Γερμανία), μολονότι άμεμπτος, εκλήθη από κρατικούς υπαλλήλους να καταβάλει ό,τι προαιρείται, ώστε «ο κλάδος να εξισορροπήσει την απώλεια εισοδήματος από τα πρόσφατα μέτρα της κυβέρνησης». Τους λάδωσε βέβαια ο άνθρωπος τους νταβατζήδες μας, όπως έχει συνηθίσει να κάνει δεκαετίες τώρα. Τα 'λεγε στον Κασιμάτη και ο Κασιμάτης τα έγραψε, έτσι, για να τα μάθουμε κι εμείς (λες και δεν τα ξέραμε, κουβέντα να γίνεται που λέει ο λόγος). Εξεπλάγη όμως και ο ίδιος όταν λίγες ώρες μετά την δημοσίευση του κειμένου, του τηλεφώνησε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, ο κ. Πάγκαλος. Τον παρακάλεσε λοιπόν θερμά (τον Κασιμάτη) ο κ. Πάγκαλος να πείσει τον επιχειρηματία να δώσει τα ονόματα αυτών που «τα πήραν» ώστε να υποστούν σκληρές συνέπειες για παραδειγματισμό, μήπως και αρχίσει να μπαίνει λίγο φρένο στην ασυδοσία. Δοκίμασε ο Στέφανος Κασιμάτης, αλλά ο επιχειρηματίας (που έχουν δεί πολλά τα μάτια του) ήταν ανένδοτος : «Οι νόμοι και οι πολιτικοί παρέρχονται» του υπενθύμισε. «Οι υπάλληλοι μένουν και είναι συντεχνία, αγαπητέ μου. Ακόμη και αν τιμωρηθούν αυτοί, οι άλλοι, είτε πράσινοι είτε γαλάζιοι, θα με περιμένουν στη γωνία και μπορούν να μου κάνουν τη ζωή κόλαση».


Δυο –τρεις ώρες αργότερα ο Κασιμάτης δέχτηκε τηλεφώνημα και από τον κ. Παμπούκη, χωρίς να έχει υπάρξει επαφή Πάγκαλου-Παμπούκη (ανήκουν εξάλλου σε άλλες ενδοκομματικές παρατάξεις). «Ο Επικρατείας ήταν έξαλλος», γράφει ο Κασιμάτης. «Ήθελε να χώσει στη φυλακή τους εκβιαστές» - και ο καλός δημοσιογράφος, με περισσότερο ενθουσιασμό μάλιστα, και διπλή πια ισχυρή κυβερνητική υποστήριξη, προσπάθησε πάλι να πείσει τον επιχειρηματία να δημοσιοποιήσει τα ονόματα αυτών που ταϊζει, χρόνια τώρα, με τα λαδώματα. Η απάντηση ήταν ειλικρινής, σαφής αλλά και ενδεικτική της βαθειάς σαπίλας που ζούμε: «Αφού επιβίωσα σαράντα χρόνια, θα τα βάλω τώρα με την παντοδυναμία των Σοβιέτ του Δημοσίου, για να κάνω τον Δον Κιχώτη; Άσε με ήσυχο, παιδάκι μου!».



Την ίδια ώρα οι έμποροι των ναρκωτικών πουλούσαν την πραμάτεια τους όπως πάντα εντελώς ανενόχλητοι σε όλη την Ελλάδα, τα νοσοκομεία λειτουργούσαν χωρίς φάρμακα, γιατρούς και μηχανήματα, οι δρόμοι ήταν οι περισσότεροι κλειστοί απο τούς δικαίως ή αδίκως διαμαρτυρόμενους, η Μέρκελ έλεγε «εμείς δεν δίνουμε μία», ο Γιώργος επαναλάμβανε οτι «δε ζητήσαμε βοήθεια απο την ΕΕ» ενώ, συγχρόνως, έκλεινε το μάτι στο ΔΝΤ και οι καθαρίστριες στον 98,4 (όπου εργάζομαι μιά ώρα τη μέρα και εκείνες οκτώ), ετοιμάζονται να πάρουν μειωμένο επίδομα Πάσχα για να «βοηθήσουν να σωθεί η χώρα». Την ίδια ώρα οι δεσποτάδες με τους σωφεραίους τους και τίς κίτρινες βυζαντινές σημαίες να ανεμίζουν δίπλα στούς καθρέφτες τις έχουνε τίς μαύρες Mercedes παρκαρισμένες μπροστά στά γραφεία της ενορίας τους και τις στέλνουνε να ψωνίσουνε απο την λαϊκή νηστίσιμα στρείδια, μύδια και αυγοτάραχα για να κόψουν λίγο την πείνα τους Πέμπτη βδομάδα της Σαρακοστής κιόλας, το μεν πνεύμα πρόθυμον, η δε σαρξ ασθενής (και με τόσες υποχρεώσεις).



Μια Ελλάδα στα χειρότερά της. Οπου και να κοιτάξεις, απάτες, εγκλήματα, αποκαλύψεις, λαμογιές, εκβιασμοί και δημιουργική λογιστική μπάς και πείσουμε κανέναν. Ποιόν; Αυτούς που μας βάλανε σ’ αυτό τo λούκι; They Know Better. Πάμε σούμπιτοι για ΔΝΤ και ο Αλογοσκούφης κάνει και δηλώσεις για το πόσο καλά τα χειρίστηκε όλα. Ο τέως πρωθυπουργός που μας χαντάκωσε μια και καλή δε λέει κουβέντα, ούτε όμως κρατάει χαρτιά και ντοκουμέντα. Πάει λίγο γραφείο, λίγο γυμναστήριο, λέει κάνα ανέκδοτο, πίνει κάνα ουζάκι και γυρνάει στη Νατάσσα (καλό κορίτσι αυτό, την συμπαθώ) και τα παιδιά και την πέφτει σε τίποτα βιντεοταινίες φαντάζομαι μετά την μεσημεριανή σιέστα, όπως και πριν και μετά τα δελτία των 8.

Σούπερ.