»Της Τζουλιας

της Ρέας Βιτάλη protagon.gr

Aχ Τζούλια, Τζούλια! Ξεπέταξα για σένα το κείμενο με τον Μητσοτάκη… Ποιος τον γ**** τον Μητσοτάκη μετά από σένα! Αναστατώθηκε το σύμπαν. Ξεσηκώθηκε ο ανδρικός πληθυσμός. Διανυχτερεύσανε περίπτερα πιο πολλά φαρμακεία. Είδαν χαρά σπίτια και σπίτια. Καθότι σβηστή τη λυχνία πάσα γυνή ομοία…(Τρόπος του λέγειν!) Βγήκε καινούργια ατάκα στην αγορά «η μήτρα μου!».

Ξέρεις κάτι ρε Τζούλια; Με συγκίνησες! Μου θύμισες τη μάνα μου. Όχι την κυρία Βέττα. (Μη με πλακώσει στα χαστούκια τώρα στα πίσω πίσω) Την μάνα μου Ελλάδα! Την μάνα όλων μας. Έτσι ξεκίνησε και κείνη…Θεά! Καρακαλλόνα! Πολύφερνη! Σπάνια προσόντα! Όλα σε ένα! Και πλάκωσαν οι μνηστήρες… Όρεξη νάχεις να μετράς μνηστήρες. Ελάχιστοι της αξίζανε. Μα πώς να τους ξεχωρίσει έτσι που έπεφταν όλοι πάνω της;



Λόγια, όνειρα, κουβέντες. Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα. Στην ουσία όλοι κάτι ήθελαν να γραπώσουν από τη λάμψη της. Να τη βάλουνε στο χέρι για το συμφέρον τους. Και από αγάπες; Παπάρια! Όταν το αντικείμενο του πόθου γίνεται δικό σου, Χέσε μέσα! Και κείνη πήρε αγκαλιά τις ευκολίες της. Ακοπίαστη η ζωή της. Της νύχτας τα καμώματα φάνταζαν απολύτως λογικά στα μάτια της. Σήκωσε και μπαϊράκι… Έβαζε τα χέρια στη μέση κι έσκουζε στις ρούγες.


Ποια να μου μιλήσει εμένα! Ποιο τσόλι να συγκριθεί μαζί μου! Φωνή να δεις. Διεκδικήσεις της δεκάρας! Ήταν να μην πάρει αέρα το τέτοιο της…
Αχ βρε Τζούλια χθες σε καμάρωσα στα τέσσερα. Έτσι μ΄αξίωσε ο Θεός να δω και τη μάνα μου Ελλάδα. 3 Μαρτίου η μέρα της εθνικής συνουσίας. Νάταν το μνι παντόφλα θα έλιωνε από το σούρτα φέρτα! Εσύ όμως για να λέμε και του στραβού το δίκιο τα πήγες καλύτερα. «Αν είναι να με πηδάνε τζάμπα να πάρω εγώ το ταμείο στα χέρια μου!»


Μωρέ μας έβαλες τα γυαλιά στα μάτια. Σκόρδα στα μάτια τους…Όχι chapeau! Σομπρέρο!! Τζούλια μου.
Εμείς στο τζάμπα Τζούλια μου! Με το πορτοφόλι στο χέρι, έτοιμοι στο ταμείο και τη μήτρα στη τσάντα.


Αχ Τζούλια, Τζούλια θέλω να σου πω μια ακόμα κουβέντα. Να μη λες ότι δε σε προειδοποίησα…Πες με κομπλεξική, πες με χοντρέλω, πες με ότι θες… Τζουλιάκι και συ με το ταμείο τίγκα στις εισπράξεις και η μάνα μου με άδειο. Μαύρα γεράματα μας περιμένουν όλους Τζούλια μου. Στο λέω με αγάπη μήτρα μου.


ΥΓ. Μην πεις ότι έχεις χρόνια μέχρι τα γεράματα… έτσι λέγαμε κι εμείς