»Όταν αποδεχεσαι το πολιτικο κοστος.

Δημήτρης Κατσίμης ellispoint

To ποσοστό που χάνει η κυβέρνηση εκφράζει μια δικαιολογημένη αντίδραση σε μέτρα που κανείς δεν μπορεί να τα επιδοκιμάσει, αλλά συγχρόνως δύσκολα μπορούν να χαρακτηριστούν μη επιβεβλημένα.

Η κυβέρνηση έπεσε κατά 8,5 μονάδες, σύμφωνα με δημοσκόπηση της εταιρείας GPO , που ανακοινώθηκε χθες. Είναι στο 31,8 έναντι προηγούμενου 40,3. Παράλληλα, η Ν.Δ. όχι μόνο δεν κέρδισε το ελάχιστο, έστω, από τη ζημιά της κυβέρνησης αλλά έχασε και 8,2 μονάδες. Όπως ήταν φυσικό.

Πώς εξηγούνται αυτοί οι αριθμοί, που δεν σημαίνουν, ασφαλώς, «πολιτικό σεισμό», όπως.. επιχειρήθηκε να ερμηνευτούν; Αποδίδουν με σαφήνεια, μια πραγματικότητα εξαιρετικά δυσάρεστη για το κυβερνών κόμμα, αλλά συγχρόνως αναμενόμενη και αποδεκτή από μια πολιτική παράταξη που ήρθε στην εξουσία, αποφασισμένη να αναλαμβάνει την ευθύνη στα δύσκολα, σηκώνοντας το βάρος του πολιτικού κόστους. Αυτό δεν είναι χρόνια τώρα το ζητούμενο; Οι κυβερνήσεις να μην οπισθοχωρούν, υπολογίζοντας το κόστος πολιτικών που είναι αναγκαίες, αλλά όχι αρεστές, με αποτέλεσμα να πλήττουν τη δημοτικότητά τους και να θέτουν σε κίνδυνο την επιβίωσή τους.

Η κυβέρνηση και, προσωπικά, ο Πρωθυπουργός δεν απέκρυψαν το ασυμβίβαστο πολλών από τα μέτρα με την ιδεολογική ταυτότητα και το πρόγραμμα διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Θα ήταν, άλλωστε, αδιανόητο και θα αποτελούσε σύμπτωμα παράκρουσης ένα κόμμα, που ακόμη ευαισθητοποιείται από τις αξίες του σοσιαλισμού, ως εξουσία να μειώνει μισθούς, να φαλκιδεύει επιδόματα και να «παγώνει» συντάξεις.

Είναι γνωστό και έχει γίνει κατανοητό πώς και γιατί τα μέτρα αυτά κατέστησαν αναπόφευκτα μπροστά στον κίνδυνο να χρεοκοπήσει η χώρα. Όταν οι κερδοσκόποι κινούντο εις βάρος της Ελλάδας «με την ταχύτητα ήχου, αν όχι φωτός», όπως είπε χαρακτηριστικά η Χίλαρι Κλιντον, άλλη έξοδος κινδύνου δεν υπήρχε από την εφαρμογή τους, εν γνώσει των οδυνηρών συνεπειών για τα εισοδήματα των πολιτών. Εν γνώσει του πολιτικού κόστους, που αποτυπώθηκε με ένα ζοφερό 8,5 μείον στη δημοσκόπηση. Είναι μια απώλεια που αντισταθμίζεται με την αποτελεσματικότητα που είχαν οι αποφάσεις της κυβέρνησης και, ειδικότερα, οι δύσκολες μάχες που έδωσε ο Γ. Παπανδρέου σε πολλά πεδία. Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι, αυτή τη στιγμή, η Ελλάδα δεν είναι πια κολλημένη στον τοίχο. Αντιθέτως, ως η χώρα που επλήγη από την ασύδοτη κερδοσκοπία, βρίσκεται στο επίκεντρο των συζητήσεων γύρω από τη δημιουργία Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου.

Κατά συνέπεια, το ποσοστό που χάνει η κυβέρνηση εκφράζει μια δικαιολογημένη αντίδραση της κοινής γνώμης σε μέτρα που κανείς δεν μπορεί να τα επιδοκιμάσει, αλλά συγχρόνως δύσκολα μπορούν να χαρακτηριστούν μη επιβεβλημένα.

Τα περιθώρια, πάντως, που έχει για να ασκήσει, σε πολλά επίπεδα, σωστές πολιτικές, είναι τεράστια και της παρέχουν τη δυνατότητα να μετατρέψει το πολιτικό κόστος σε κέρδος. Για την κοινωνία, πρωτίστως, η οποία, άγνωστο έως πότε, θα δοκιμάζεται σκληρά.