»Έγινε δογμα! Να πληρωσουν ολοι, εκτος απο μενα...

Τoυ ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΡ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ ΝΕΑ

Μου τη βαράει άσχημα. Πολύ. Φορτώνω άγρια, που λένε. Και δεν το αντέχω όλο αυτό που γίνεται. Να βγαίνει ο καθένας, ανά την Ευρώπη, και να μας φτύνει κανονικά. Παράδειγμα, τελευταίο και εξοργιστικό: «Στην Ελλάδα πας για διακοπές, όχι για οικονομικές συμβουλές». Σε ποιον ανήκει η δήλωση; Στον πολύ Ντέιβιντ Κάμερον, αρχηγό των Συντηρητικών στην Αγγλία και εν δυνάμει υποψήφιο πρωθυπουργό. Το είπε σε μια συγκέντρωση οπαδών του. Αυτοί που τον άκουγαν έβαλαν τα γέλια με το... αστείο- αλλά εμείς καθόλου! Γιατί καλά θα έκανε να κοιτούσε τη δική του καμπούρα: εδώ και ημέρες η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει βάλει στο στόχαστρο τα ελλείμματα της Βρετανίας και η χώρα κινδυνεύει με κυρώσεις. Όμως αυτά που είπε ο ..κύριος αυτός σηματοδοτούν μία ακόμη απόδειξη ότι η Ελλάδα έχει φτάσει στον πάτο του βαρελιού: αντικείμενο χλεύης από τον κάθε πικραμένο ανά την Ευρώπη (όπως ο προαναφερόμενος που βλέπει τα ποσοστά του να μειώνονται σημαντικά και πιθανότατα να χάσει τελικά από τον Γκόρντον Μπράουν)! Αμφιβάλλει κανείς ότι κάτι πρέπει να γίνει επιτέλους για να αποκτήσει αυτή η χώρα αξιοπρέπεια;

Από πού θα πληρώνονται οι δημόσιοι υπάλληλοι;
Αμφιβάλλουν πολλοί- αλλιώς θα είχαν βάλει όλοι το κεφάλι κάτω και θα δούλευαν να τελειώσει αυτή η ιστορία όσο πιο γρήγορα γίνεται. Όσο πιο γρήγορα. Αλλά δεν το βλέπω. Περνάω προχθές από το πρώην υπουργείο Ανάπτυξης και βλέπω απ΄ έξω κάτι τεράστια πανό «όχι στα άδικα μέτρα, να καταργηθούν» και κάτι τέτοια. Ποιος τα έβαλε τα πανό; Οι υπάλληλοι του υπουργείου προφανώς. Μάλιστα. Οι υπάλληλοι. Από πού πληρώνονται οι υπάλληλοι; Από τον κρατικό κορβανά. Σε τι αποσκοπούν τα μέτρα; Στο να μαζέψουν λεφτά, μήπως και βελτιωθεί κάπως η κατάσταση στα δημοσιονομικά. Πώς θα μαζευτούν, αν δεν εφαρμοστούν, όπως ζητούν οι υπάλληλοι; Ως διά μαγείας, αποκλείεται. Από τον ουρανό, όπως το μάννα, επίσης αποκλείεται- αυτά μια φορά γίνονται, και αν. Με τη Θεία Χάρι πάλι, δύσκολο. Με τον Κύριο να κάνει κανένα κόλπο α λα Κανά της Γαλιλαίας, δεν το βλέπω. Άρα με μέτρα. Ναι, αλλά οι άλλοι ζητάνε να καταργηθούν. Να καταργηθούν λέω κι εγώ! Χίλιες φορές. Αλλά μετά ποιος θα σας πληρώνει παλικάρια μου;

Τίποτα δεν θέλουν οι ταξιτζήδες
Σιγά μην απαντήσει κανείς! Εδώ, παιδί μου, τα πράγματα για τους περισσότερους είναι απλά: θέλω δωρεάν υγεία, παιδεία, προστασία, υποδομές, ασφάλεια, δίκτυα, αλλά δεν θέλω να πληρώνω, κατάλαβες; Έτσι ακριβώς! Δηλαδή, να στο περιγράψω ως εξής τι θέλω: να πληρώνουν όλοι οι άλλοι, αλλά όχι εγώ. Γιατί εγώ είμαι αλλιώς, δεν είμαι σαν τους άλλους. Ανήκω στην τάδε κοινωνική ομάδα και στη δείνα υποομάδα, η οποία προσφέρει (λέμε τώρα) στο κοινωνικό σύνολο και ως εκ τούτου δεν υφίσταται λόγος να πληρώνω εγώ, διότι αντί της χρηματικής καταβολής εξισορροπώ με την κοινωνική προσφορά! Κολοκύθια στο πάτερο, δηλαδή, αλλά το ακούω τόσο συχνά που τρελαίνομαι. Μέχρι και οι ταξιτζήδες- οι ταξιτζήδες!!!- επικαλούνται την κοινωνική τους προσφορά για να μην πληρώσουν φόρους, να μη δίνουν αποδείξεις, να μην... να μην... Διερωτώμαι πού θα πάει αυτή η κατάσταση και μέχρι πότε θα συνεχίζεται αυτό το πράγμα. Δόγμα έχει γίνει «να πληρώσουν όλοι, εκτός απο μένα»! Έλεος πια...

Δίκαιη κατανομή των φόρων χωρίς εξαιρέσεις
Ακούω δίπλα μου πολλούς να καταγγέλλουν, και σωστά, ότι και η κυβέρνηση αυτή δεν απέφυγε την πεπατημένη: έκανε εξαιρέσεις από την υποχρεωτική φορολόγηση ολόκληρων κοινωνικών ομάδων μόνο και μόνο επειδή αυτές οι ομάδες διαθέτουν κάποια δύναμη και πως αν δεν ξεσηκώνονταν και οι πέτρες, δεν θα έκανε πίσω. ΟΚ κι εγώ μαζί τους είμαιμε τους καταγγέλλοντες. Δυστυχώς, στην Ελλάδα ισχύει αυτό που πολλοί λένε ότι οι κανόνες υπάρχουν για τις εξαιρέσεις. Και η κυβέρνηση αυτή, η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, που ανέβηκε στην εξουσία υποσχόμενη πλην των άλλων ισονομία, δίκαιη κατανομή των φόρων και αναδιανομή του πλούτου, υιοθέτησε αρχικά τις εισηγήσεις των μανδαρίνων και άφησε εκτός φορολογίας για φέτος γιατρούς, δικηγόρους, ασφαλιστές - ό,τι δηλαδή αντιπροσωπεύει τη μεγάλη φοροδιαφυγή στην Ελλάδα. Ευτυχώς λέμε, τελευταία στιγμή που έκανε πίσω. Αλλά μεγάλε, νομιμοποιείσαι να φωνάζεις όταν πληρώνεις κι εσύ. Όχι αν είσαι (ή διεκδικείς να είσαι) εξαίρεση στον κανόνα. Έγινα αντιληπτός;

Αν δεν βρεθεί λύση πάμε για μεγάλη κρίση
Το ελπίζω, γιατί εδώ που έχουμε φτάσει δεν είμαι για τίποτε βέβαιος πια. Ούτε για τα αυτονόητα. Έχουμε κρίση, και κάτι πρέπει να γίνει, σωστά; Εκείνος ο Παπανδρέου έχει γίνει σβούρα. Με το που θα δει σκάλα αεροπλάνου, πηδάει πάνω, όπως λέει κι ο φίλος μου ο Αντωνάκης. Γιατί το κάνει αυτό; Για να βρει μια άκρη για το τι θα κάνουμε. Επειδή δεν πάει άλλο. Το πράγμα είναι απλό: αν δεν βρεθεί λύση τώρα για την «ουσιαστική» στήριξη της Ελλάδας, λύση άμεσα, πάμε για μεγάλη κρίση. Από την οποία κανείς δεν ξέρει πώς θα βγούμε, αν ποτέ βγούμε. Δηλαδή, για να γίνω πιο κατανοητός: εδώ που φτάσαμε, μικρή σημασία έχει ποια κυβέρνηση βρίσκεται στην εξουσία. Σημασία έχει να βγούμε από το τούνελ. Τα υπόλοιπα, το ποιος φταίει που φτάσαμε ώς εδώ, ποιος θα εισπράξει τα γιαούρτια, θα τα βρούμε στη συνέχεια. Σημασία έχει επίσης να λες πράγματα που μπορεί να έχουν μια βάση, να συμβάλλουν στη διέξοδο από την κρίση. Όχι να λες να απεμπλακούμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση (όπως λέει το ΚΚΕ) ή να αναζητηθεί άλλος δρόμος (που λέει ο Τσίπρας), αλλά χωρίς να μας λες τι κατά τη γνώμη σου πρέπει να γίνει. Και αν αυτό που λες εφάπτεται με την πραγματικότητα ή είναι «έπεα πτερόεντα»!

Πέφτουν στην παγίδα όσων χαϊδεύουν τα αυτιά
Επίσης αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι το «πλιάτσικο» στο οποίο επιδίδονται τα κόμματα της αντιπολίτευσης με αφορμή τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση. Άδικα τα ανεβάζουν, σκληρά τα κατεβάζουν, και λένε στον κόσμο παραμύθια ότι «δεν θα περάσουν». Κι εγώ πιστεύω ότι τα μέτρα είναι σκληρά και πλήττουν μεγάλες κοινωνικές ομάδες. Ότι θα ματώσει κόσμος από αυτά και πολλοί θα υποφέρουν. Όμως όσοι πέφτουν στην παγίδα όσων τους χαϊδεύουν τα αυτιά, ας τα κλείσουν για μια στιγμή και ας σκεφτούν το αυτονόητο: υπήρχε άλλος δρόμος; Κι αν υπήρχε, τρελός είναι ο Γιώργος να πάρει τέτοια μέτρα, τα χειρότερα που πήρε ποτέ κυβέρνηση από τη μεταπολίτευση και μετά; Προσωπικά δεν το πιστεύω. Τι πιστεύω; Ότι είναι κρίμα αυτή την κρισιμότατη φάση που διέρχεται η Ελλάδα, τα κόμματα της αντιπολίτευσης να σκέφτονται με γνώμονα το μικροκομματικό τους συμφέρον...

ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ
Γιώργο, έτσι θα το χάσεις το παιχνίδι

Εικόνες της καθημερινότητας από μια παράλυτη κρατική μηχανή που πορεύεται με ρυθμούς... αραμπά στη διαστημική εποχή. Τετάρτη πρωί, ΚΑ΄ Εφορία Αθηνών, ταμπέλα που προειδοποιεί ότι συναλλαγές γίνονται 8-12 (πριν ή μετά, τι να κάνουν άραγε οι υπάλληλοι;). Υπάλληλοι 7-8, πίσω από γκισέδες, μερικοί χαμένοι και πίσω από τις οθόνες των υπολογιστών.
Φορολογούμενη γυναίκα προσέρχεται και ζητάει α) να εισπράξει μια επιστροφή 480 ευρώ και β) να πληρώσει ληξιπρόθεσμη οφειλή του ιλιγγιώδους ποσού των 67 ευρώ, υπόλοιπο του ΕΤΑΚ. Η υπάλληλος αρχικά προσπαθεί να την πείσει ότι η είσπραξη πρέπει να γίνει από την Εφορία στην οποία ανήκει. Στον διάλογο που ακολουθεί η γυναίκα ζητάει τουλάχιστον να πληρώσει την οφειλή. Νέα διαπραγμάτευση, ίδια απάντηση: στην Εφορία στην οποία ανήκει. «Μα δεν υπάρχει ηλεκτρονικό σύστημα», ρωτάει η υποψιασμένη γυναίκα, που διαβλέπει ότι η επιμονή της χάλασε τη διάθεση για χαρωπή λούφα της υπάλληλου. «Να συνεννοηθώ με την προϊσταμένη» είναι το τελευταίο ανάχωμα της υπαλλήλου. Συνεννοείται, επιστρέφει αλλά, ώ τι χαρά, «πέφτει το σύστημα».
Μια ώρα μετά, η γυναίκα επιστρέφει στην Εφορία, αλλά το σύστημα εξακολουθεί να είναι «πεσμένο». Συγγνώμη, αλλά αν νομίζει ο Παπακωνσταντίνου ότι έτσι θα μαζέψει λεφτά, είναι πολύ γελασμένος...