»Πολιτικες αστοχιες

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΕΡΡΙΚΟΣ ΜΠΑΡΤΖΙΝΟΠΟΥΛΟΣ ΕΘΝΟΣ

Επανειλημμένα έχει αποδειχθεί ότι μία από τις σοβαρές διαχρονικές αδυναμίες των πολιτικών μας είναι ότι μιλάνε πολύ. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο θεωρούν ότι η συχνή, ει δυνατό και καθημερινή, παρουσία τους στα μέσα ενημέρωσης τους κάνει καλό και γι’ αυτό φροντίζουν ή ν’ αξιοποιούν τις ευκαιρίες που τους προσφέρονται ή να δημιουργούν νέες.

Το κακό είναι ότι κατά κανόνα δεν έχουν τίποτα το καινούργιο να πουν. Και δεν είναι περίεργο. Η πολιτική ζωή δεν προσφέρει μεγάλα περιθώρια πολιτικών πρωτοβουλιών σε όσους δεν διαθέτουν κάποια κυβερνητική ή κομματική ιδιότητα, η οποία να προσδίδει ιδιαίτερο βάρος στα όσα λένε. Αλλά κι από μόνη της η ..όποια ιδιότητα δεν καταξιώνει τις παρεμβάσεις του φορέα της.

Γι’ αυτό και κατά κανόνα οι περισσότερες παρεμβάσεις δημιουργούν προβλήματα αντί να λύνουν και προκαλούνται από προσωπικά κυρίως κίνητρα παρά από διάθεση συμβολής στην επίλυση κομματικών ή πολιτικών εκκρεμοτήτων. Δεν θέλω να ισχυριστώ ότι αυτό ισχύει ως προς τα κίνητρα και για τις περιπτώσεις Παπουτσή και Σκανδαλίδη, αλλά ως προς το αποτέλεσμα δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερο.

Διάβασα τον αντίλογο και των δύο και θα τον έβρισκα πειστικό αν αποτελούσε αντεπιχείρημα κάποιων χθεσινών βουλευτών, που ίσως δεν συνειδητοποιούσαν τις παρενέργειες των λόγων τους. Αλλά ούτε ο ένας ούτε ο άλλος ανήκουν σ’ αυτή την κατηγορία. Είναι παλιά και έμπειρα στελέχη. Και ξέρουν καλά τι λένε και πότε το λένε. Κι ακόμη ξέρουν και κάτι άλλο: ότι για στελέχη όπως αυτοί, το επιχείρημα «έκανα λάθος» ή «με παρερμήνευσαν», ακόμη κι αν αποδίδει την πραγματικότητα δεν γίνεται πάντα πιστευτό.

Δεν χρειάζεται ν’ ανήκει κανείς στο ΠΑΣΟΚ ή να είναι ψηφοφόρος του για να καταλαβαίνει ότι αυτή την ώρα τέτοια «λάθη» ή «παρερμηνείες» δεν βοηθούν την προσπάθεια που έχουν αναλάβει να φέρουν σε πέρας ο Γ. Παπανδρέου και οι συνεργάτες του. Και πολύ περισσότερο δεν βοηθούν όταν προέρχονται από προβεβλημένα στελέχη που οι πράξεις τους θα έπρεπε ν’ αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση για τους νεότερους και σχετικά άπειρους.

ΥΓ.: Εχει αναρωτηθεί ο Παπουτσής τι θα συνέβαινε αν ο Σαχινίδης του απαντούσε με ανάλογο ύφος και αντίστοιχο περιεχόμενο;

ΕΡΡΙΚΟΣ ΜΠΑΡΤΖΙΝΟΠΟΥΛΟΣ