»Το ΠΑΣΟΚ ειναι εδω;

της Νικόλ Λειβαδάρη ellispoint
Από την 3η του Σεπτέμβρη στην 3η του Μάρτη...

Είναι πιο ...ΠΑΣΟΚ ο Παπουτσής από τον Σαχινίδη; Είναι «αντάρτης» ο Σκανδαλίδης; Δύσκολο έως απίθανο – ή τουλάχιστον τόσο πιθανό όσο το να ψήφισε Παπανδρέου ο Καραμανλής στις εκλογές του Οκτώβρη.

Απλώς, το ΠΑΣΟΚ δεν είναι εδώ. Δεν είναι στα «μέτρα», δεν είναι στην «ιρλανδική συνταγή», δεν είναι καν στο δίλημμα «ύφεση ή ανάπτυξη». Μεταξύ μας, θα προτιμούσε να είναι στους δρόμους, και να εισπράττει δακρυγόνα μαζί με τον Τσίπρα και το Μανώλη Γλέζο.

Διότι ακόμη κι η πιο..εταλλαγμένη, κι η πιο αλλοτριωμένη σοσιαλδημοκρατία αυτής της Γης, δεν το αντέχει να διανύσει τόση απόσταση μέσα σε πέντε μήνες. Διότι τί να σώσει η επίκληση του πατριωτισμού, όταν έχεις κάψει και την τελευταία ιδεολογική ρεζέρβα στην αιμοδιψή κούρσα των αγορών; Διότι δεν το αντέχεις να ορκίζεσαι ακόμη στην 3η του Σεπτέμβρη και να σου ξημερώνει η 3η του Μάρτη...

Η ρουλέτα γύρισε όμως, κι έκατσε στο απόλυτο μαύρο. Το εάν την έσπρωξαν λίγο και οι εσώτεροι – ιδεολογικοί, κομματικοί και επικοινωνιακοί – ψυχαναγκασμοί λίγη σημασία έχει για την ιστορία κι ακόμη λιγότερη για το θολωμένο εκλογικό σώμα. Η ρουλέτα γύρισε, σε κάθε περίπτωση, κι έγραψε την πιο σκληρή «φιλελεύθερη πολιτική» της μεταπολίτευσης δια χειρός «σοσιαλιστικής κυβέρνησης».

Από την «πράσινη ανάπτυξη» και την «κοινωνική δικαιοσύνη» φτάσαμε στη μείωση των μισθών και την φορολογική καταιγίδα. Δεν είναι ιδεολογικό θρίλερ, είναι απλώς η σκληρή πραγματικότητα. Που ο κόσμος την κατανοεί ήδη και κατεβαίνει στους δρόμους. Οσο πιο γρήγορα την κατανοήσει και το ΠΑΣΟΚ, τόσο το καλύτερο για να ανέβει τα σκαλιά του κοινωνικού και πολιτικού Γολγοθά.

Στον οποίο – σε αντίθεση με την ιστορική εμπειρία – τα δάκρυα μάλλον περιττεύουν. Εάν, δηλαδή, για ...αλλού κινήσαμε κι αλλού η ζωή μας πάει, καλό θα είναι, αντί να κλαίμε, να ψάξουμε το ταχύτερο – έστω και σκάβοντας – τον δρόμο που θα μας ξαναφέρει στην αφετηρία. Εάν, εκτός από λεφτά, ξεμείναμε κι από όραμα, χρειάζεται επειγόντως να το ξαναβρούμε – ακόμη κι εάν χρειαστεί να το επανεφεύρουμε. Κι εάν τα γεράκια των αγορών μας έκαψαν τη «δίκαιη ανακατανομή του πλούτου», ας κάνουμε τουλάχιστον δίκαιη κατανομή της ...λιτότητας.

Τα υπόλοιπα είναι απλώς προς εσωτερική κομματική κατανάλωση. Και προς απενοχοποίηση δικαίων και αδίκων...

Νικόλ Λειβαδάρη