»ΦΕΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΑ ΚΛΕΜΜΕΝΑ!

http://adianoito.blogspot.com/2010/03/blog-post_19.html

Αν τα πράγματα δεν είχαν ήδη πάρει σχεδόν δραματική τροπή, η επιθεώρηση που το καλοκαίρι στο Δελφινάριο θα προκαλούσε φρενίτιδα γέλιου, θα μπορούσε να έχει τίτλο: «Φέρτε πίσω τα κλεμμένα!». Παραδοσιακά κάθε καλοκαίρι στις επιθεωρήσεις, πρωταγωνιστούσε η πολιτική. «Καλατράβα με και ας κλαίω», «Σ' όλο τον κόσμο είναι ίδια, στην Ελλάδα σπάει καρύδια», «Και φάγανε αυτοί καλά κι εμείς χειρότερα», «Ελλάς να κλαις και να γελάς», «Κλέψαν τα δις….την κάλπη να δεις», «Ταπί και ψύχραιμοι», «Φύγε Κώστα... Έλα Κώστα»... για να θυμηθούμε μερικούς τίτλους που έσπασαν ταμεία τα προηγούμενα χρόνια!

Πάντοτε μας άρεσε ο αυτοσαρκασμός. Γελούσαμε στο θέατρο με αυτούς, που εμείς οι ίδιοι ψηφίζαμε! Όμως με τη σάτιρα, παίρναμε εκδίκηση. Ήταν μια μορφή τιμωρίας! Δυστυχώς φέτος η πραγματικότητα είναι τόσο δυσάρεστη, ώστε η διακωμώδηση της ακόμη και από τους ταλαντούχους του είδους, δεν θα προκαλούσε γέλιο.

Είναι η πρώτη φορά, που το κλίμα είναι τόσο βαρύ, που δεν σηκώνει χωρατά. Η συσσωρευμένη οργή είναι πρωτόγνωρη, έστω και αν δεν έχει εκφραστεί συλλογικά. Παρά μόνο με την ψήφο στις εκλογές, χωρίς όμως να είναι γνωστό το μέγεθος του προβλήματος. Την αντιλαμβάνεται ωστόσο εύκολα κανείς συζητώντας με τους γύρω του.
Οργή για την πρωτόγνωρη οπισθοδρόμηση της χώρας και της ζωής όλων μας.

Η γενιά μας θεωρήθηκε ως η ευνοημένη γενιά. Όχι μόνο γιατί δεν έζησε πόλεμο, αλλά και γιατί έβλεπε το βιοτικό της επίπεδο να βελτιώνεται συνεχώς. Αποκτήσαμε ένα και δύο αυτοκίνητα, μεζονέτες, εξοχικά, οικιακές βοηθούς, τηλεοράσεις, home cinema, πιστωτικές κάρτες!

Και ξαφνικά ένα πρωί ξυπνήσαμε πάμπτωχοι! Χωρίς δεκάρα στην τσέπη. Το προηγούμενο βράδυ, όπως όλα τα βράδια είχαμε πέσει για ύπνο εφησυχασμένοι πως «η κυβέρνηση συνεχίζει με στέρεα βήματα τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, για να μεταβάλει τη διεθνή πρόκληση σε ευκαιρία για το μέλλον που όλοι προσδοκούμε» όπως αυτολεξεί έλεγε ένα χρόνο πριν, ο τότε πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής.

Άραγε τι μεσολάβησε; Που πήγαν τα χρήματα; Πως ξοδεύτηκαν όλα; Πως σαρώθηκε τόσο βίαια το δημόσιο ταμείο; Ποιοι και πως απόκτησαν τεράστιες περιουσίες; Ποιοι ευθύνονται για τον πρωτοφανή παγκόσμιο διασυρμό της χώρας; Γιατί κανείς δεν έδωσε μια εξήγηση;

Για την ώρα τα κυρίαρχα συναισθήματα όλων μας μπροστά στα συμβαίνοντα, είναι δέος, φόβος, ανησυχία, αβεβαιότητα, αλλά και οργή! Όλοι βέβαια ξέρουν πως τα κλεμμένα, δεν πρόκειται κανείς να τα φέρει πίσω. Έχουν πιθανότατα ενσωματωθεί σε περιουσίες και χαρτοφυλάκια.

Όμως όταν κατακαθίσει η σκόνη, πρέπει να αναζητηθούν οι ένοχοι! Φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί του μεγαλύτερου εγκλήματος που έχει συντελεστεί εναντίον του Ελληνικού κράτους από την μεταπολίτευση και μετά!