»Γιωργος Παπανδρεου: ενας απο εμας, επιτελους

της Αναστασίας Λαμπρία protagon.gr

"Ανάθεμα την ώρα που βγήκα πρωθυπουργός", σκεφτόμουν χτες ότι θα 'λεγα εγώ αν ήμουν στη θέση του Γιώργου Παπανδρέου. Σήμερα όμως το ξανασκέφτηκα. Όχι βέβαια γιατί η αίγλη θα με παρηγορούσε ή θα ’ταν επαρκές ελατήριο. Αλλιώς το σκέφτηκα: ο ΓΑΠ είναι ο μόνος πρωθυπουργός των τελευταίων πολλών ετών που αντιμετωπίζει ό,τι ζει ο μέσος πολίτης της χώρας ταύτης. Είναι πια ένας από εμάς. Ένας παγιδευμένος, πολλαπλώς, που ακολουθεί ακριβώς τις ίδιες απεγνωσμένες κινήσεις. Επιτρέψτε μου να εξηγηθώ:

Έχω εντυπωσιαστεί από την άγνοια περί τη σύναψη δανείων σε.. ώρα ανάγκης, που έδειχναν οι αρμόδιοι υπουργοί και πρωθυπουργοί τα τελευταία χρόνια. Τις τελευταίες ημέρες, φαίνεται πως, επιτέλους, are in the shoes, που θα ΄λεγε και ο πρωθυπουργός, των ψηφοφόρων τους. Μήπως αντί των μεγαλοτραπεζιτών που συναντούσε, θα έπρεπε από νωρίς να είχε προσλάβει ένα χαμηλόβαθμο «τραπεζοϋπάλληλο», αρμόδιο για τα δάνεια σε μικρομεσαίους; Θα είχε διπλό όφελος: και θα εγνώριζε από μήνες τί επρόκειτο να του συμβεί, και θα εγνώριζε τί τραβάνε οι υπήκοοί του.

Θα του μάθαινε πως τρία είναι τα προκαταρκτικά στάδια που πρέπει να υποστείς για να σε πάρουν στα σοβαρά. Το πρώτο είναι της υπόσχεσης πως ναι, θα δανειοδοτηθείς – ο στόχος είναι να συνεχίσεις να πληρώνεις στο όνομα της ελπίδας. Το δεύτερο είναι το στάδιο της καθυστέρησης – ο στόχος είναι να ασκηθείς προκαταβολικώς σε μακράς διάρκειας δυσπραγία [και να συνεχίζεις να πληρώνεις]. Το τρίτο είναι η ασάφεια – ο στόχος είναι σε καθεστώς πανικού να προσπαθείς να βρεις δανεικά από όπου αλλού μπορείς, τοκογλύφους, συγγενείς, φίλους, με όποιο τίμημα [και να συνεχίζεις να πληρώνεις]. Παρατηρώ με ικανοποίηση πως ο κύριος πρωθυπουργός έφτασε αισίως στο τρίτο στάδιο. Εδώ ο «τραπεζοϋπάλληλος» θα του ήταν πολύτιμος. Θα του έλεγε πως, αν επιθυμείς ακόμη το δάνειο, τότε η τράπεζα σε έχει για «τελειωμένο» και πως το μόνο που την ενδιαφέρει είναι τί θα σου φάει. Άρα, καλύτερα να προετοιμάσεις αμέσως την υπαγωγή σου σε καθεστώς προστασίας.

Μόλις ο πρωθυπουργός γνωρίσει την τράπεζα, έχει να υποστεί έναν ακόμη εξευτελισμό. Θα πληροφορηθεί πως η δική του στάση μέχρι τώρα δεν διέφερε από εκείνη των μικρομεσαίων υπηκόων του. Προσέρχεται στην τράπεζα νομίζοντας πως έχει ένα προσωρινό πρόβλημα ρευστότητας. Διαμαρτύρεται για τη σκαιά συμπεριφορά που αντιμετωπίζει, απειλεί πως θα ανακαλέσει την αίτησή του, αν δεν του απαντήσουν. Λέει πως δεν θέλει τα λεφτά τους, αλλά να τον στηρίξουν μέχρι να ανοίξει η αγορά (δηλαδή εξωραΐζει και κάπως την κατάσταση μπας και διατηρήσει λίγα ψίχουλα από την αξιοπρέπειά του). Στο τέλος, καταφθάνει η πολυπόθητη δανειακή σύμβαση και βλέπει πως οι όροι της τού δείχνουν αυτό που όλοι οι άλλοι ήξεραν. Έχει χρεοκοπήσει, τα πάρει-δεν τα πάρει τα λεφτά.

Είσαι σύντροφος πλέον, Γιώργο (ναι και ενικό χρησιμοποιώ και κυριολεκτώ με τον χαρακτηρισμό).