»Αφελεις εκκλησεις

Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΠΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Εκκλήσεις στον πατριωτισμό διαφόρων ομάδων κάνουν κορυφαίοι υπουργοί της κυβέρνησης προκειμένου αυτές να σταθούν στο ύψος των κρίσιμων περιστάσεων και να σταματήσουν να βλάπτουν με τη συμπεριφορά τους τα συμφέροντα της χώρας.
Ο υπουργός Εσωτερικών Γ. Ραγκούσης απευθύνθηκε στους μεγαλοκαταθέτες, λέγοντας ότι η επιλογή τους να βγάζουν τις αποταμιεύσεις τους στο εξωτερικό δείχνει ακραίο έλλειμμα πατριωτισμού. Τους κάλεσε μάλιστα να συνετιστούν και να σταματήσουν να υπονομεύουν τις προσπάθειες της κυβέρνησης να οδηγήσει την Ελλάδα έξω από το φαύλο κύκλο της κρίσης.

Προφανώς ο κ. Ραγκούσης, καίτοι αριστερός και'' γνώστης (πιθανολογούμε) της μαρξιστικής θεωρίας, δεν έτυχε να διαβάσει ή ν' ακούσει ότι «το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα» και πηγαίνει εκεί όπου οι συνθήκες του επιτρέπουν να ικανοποιήσει καλύτερα τα συμφέροντά του. Αυτό συνέβαινε πάντοτε με διάφορους τρόπους, σήμερα όμως με την παγκοσμιοποίηση γίνεται χωρίς κανένα φραγμό. Το να ζητάς λοιπόν από τους ραντιέρηδες και τους σπεκουλαδόρους να φροντίσουν για τη σωτηρία της πατρίδας μοιάζει με κακής ποιότητας ανέκδοτο. Από την άλλη πλευρά «ξέχασε» να μας πει για τις ευθύνες της κυβέρνησής του, η οποία άφηνε επί μέρες να κυκλοφορούν φήμες (αν δεν τις διοχέτευε η ίδια) για επιπλέον φορολόγηση των καταθέσεων, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για έξοδο από τη χώρα μεγάλων ποσών.

Στο ίδιο μήκος κύματος, αλλά με άλλους αποδέκτες, κινήθηκε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μ. Χρυσοχοΐδης. Αυτός απευθύνθηκε στους διαδηλωτές και στα μέλη των οργανώσεων ένοπλης πάλης (ναι, καλά διαβάζετε) και τους ζήτησε να αναλογιστούν τη ζημιά που κάνουν στη χώρα με τις πράξεις τους, με το σκεπτικό ότι οι εχθροί μας στο εξωτερικό και τα διεθνή μέσα ενημέρωσης καραδοκούν για να εκμεταλλευτούν τις σκηνές βίας στους δρόμους των πόλεων, προκειμένου να αποδείξουν ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα όπου βασιλεύει η αναρχία και δεν προσφέρεται για επενδύσεις.

Κι ας υποθέσουμε ότι η έκκληση στα συνδικάτα να είναι προσεκτικά όταν κινητοποιούνται, να αποφεύγουν τα έκτροπα και να μην ενθαρρύνουν συγκρούσεις με τους μηχανισμούς καταστολής έχει μια κάποια βάση (αν και την ίδια στιγμή η κυβέρνηση παραδέχεται ότι δικαίως διαμαρτύρονται οι πολίτες για τα μέτρα λιτότητας τα οποία, σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, είναι εκτός της φυσιογνωμίας του κινήματος), αναρωτιέται κανείς τι νόημα έχει η έκκληση για σωφροσύνη στις ομάδες εκείνες που είναι σε ευθεία ρήξη με το σύστημα και επιδιώκουν την αποδόμησή του. Τις καλεί, μ' άλλα λόγια, ν' αρνηθούν τον εαυτό τους και να αυτοακυρωθούν στο όνομα της διάσωσης του καθεστώτος, στο οποίο χρεώνουν όλα τα δεινά, το περιγράφουν ως «κοινοβουλευτική δικτατορία» και αγωνίζονται «για την ανατροπή αυτού του εγκληματικού πολιτικού και οικονομικού συστήματος, για την Επανάσταση» («Επαναστατικός Αγώνας», «Ποντίκι» 25-1-2007).

Πρέπει να διαθέτεις αχαλίνωτη φαντασία και μεγάλο απόθεμα αφέλειας για να προσδοκάς ότι θα ανταποκριθούν. Πρέπει να έχεις παχυλή άγνοια για τις προθέσεις αυτών των οργανώσεων, πιστεύοντας πως λειτουργούν με τη δική σου λογική και ότι παίρνουν υπόψη τους τη γνώμη των πολιτών για τα μέσα που έχουν επιλέξει. Οι περισσότερες, άλλωστε, έχουν καταστήσει σαφές με τα κείμενά τους ότι δεν ενδιαφέρονται να αποσπάσουν την υποστήριξη μιας κοινωνίας όπου «τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα δεν διαθέτουν καμία συνείδηση παρά μόνο την ακόρεστη επιθυμία για κοινωνική καταξίωση μέσω αξιωμάτων και εύκολου πλουτισμού πατώντας επί πτωμάτων» («Σέχτα Επαναστατών» 24-6-2009). Και γι' αυτό δεν έχουν αυταπάτες: «Γνωρίζουμε πως η απεύθυνσή μας είναι μειοψηφική, αλλά ιδιαίτερα ουσιαστική. Πρώτο μας μέλημα είναι η διεύρυνση της τάσης μας στο ριζοσπαστικό κομμάτι του αντιεξουσιστικού χώρου και στους "υγιείς" παραβατικούς κύκλους» («Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς» indymedia 16-11-2009).

Για την πρώτη κατηγορία η οικονομική κρίση είναι μια μεγάλη ευκαιρία για να αυξήσει την ισχύ της, να εξουδετερώσει τους πιο αδύναμους από τους ανταγωνιστές της και να βρεθεί σε πλεονεκτική θέση την επόμενη μέρα. Για τις ένοπλες ομάδες η οικονομική κρίση είναι επίσης μια μεγάλη ευκαιρία ώστε με αυτές σε ρόλο εμβρυουλκού να δημιουργηθούν οι όροι για την πλήρη απαξίωση των συστημικών διλημμάτων και τη χρεοκοπία της «δικτατορίας του δικομματισμού». Συνεπώς οι συγκεκριμένοι υπουργοί ματαιοπονούν, αν πράγματι εννοούν όσα λένε και δεν έχουν περιέλθει σε κατάσταση απόγνωσης.

pappas@enet.gr