»Διοικηση εκτακτου αναγκης

Του Aλεξη Παπαχελα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Οι δύο φωτογραφίες της πρώτης μας σελίδας δείχνουν την πραγματικότητα, αυτό που αφήνει σήμερα πίσω του ο πρωθυπουργός και αυτό που θα βρει προσγειωνόμενος (κυριολεκτικά και μεταφορικά) στην Αθήνα. Ο κ. Παπανδρέου ήταν στο στοιχείο του στο Βερολίνο, το Παρίσι, την Ουάσιγκτον. Κινείται με μεγάλη άνεση σε αυτές τις επαφές και επίσης έχει μια μεγάλη ικανότητα να παρουσιάζει το «ελληνικό πρόβλημα» μέσα στο διεθνές του συγκριτικό περιβάλλον. Με άλλα λόγια, αποφεύγει εκείνο το αυτοκαταστροφικό και βαθύτατα τριτοκοσμικό «δώστε μου λεφτά γιατί πολεμήσαμε μαζί κάποτε».

Τώρα τι πέτυχε επί της ουσίας ο.. κ. Παπανδρέου; Βασικά έναν, ασαφή ακόμη, μηχανισμό εγγυήσεων, που δεν θα αφήσει την Ελλάδα αβοήθητη αν δεν μπορεί να σηκώσει λεφτά από τις αγορές ή αν το επιτόκιο που πληρώνει φτάνει πάλι στο 6,38% ή και παραπάνω. Είναι, όμως, επίσης σαφές πως αυτές οι εγγυήσεις δεν θα υλοποιηθούν χωρίς να δοκιμασθούν τα όρια (και τα νεύρα) της Αθήνας.

Πέραν της υλοποίησης όλων των μέτρων που ανακοινώθηκαν πρόσφατα, οι εταίροι μας θα επιμείνουν σε διαρθρωτικές αλλαγές που χρειάζονται για να αλλάξει το ελληνικό μοντέλο ανάπτυξης.

Τα υπόλοιπα, το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο, η μάχη κατά των κερδοσκόπων θα βρουν τον δρόμο τους και ο ιστορικός του μέλλοντος μπορεί να γράψει πως ξεκίνησαν από το ελληνικό πρόβλημα και την παρέμβαση του κ. Παπανδρέου. Πρόκειται, όμως, για θεραπεία που θα βρεθεί σε πολλά χρόνια και δεν προσφέρει ίαση στη δική μας ασθένεια.

Τα δύσκολα, ωστόσο, αρχίζουν τώρα. Ο κ. Παπανδρέου έχει τις εξής προκλήσεις μπροστά του: Πρέπει πρώτα απ’ όλα να ξεκινήσει η υλοποίηση του γιγάντιου project μείωσης σπατάλης και εξορθολογισμού στο Δημόσιο. Ποιος θα είναι ο «τσάρος» του έργου αυτού, ποιοι υπουργοί καταλαβαίνουν για ποιο πράμα μιλάμε, ποια δημόσια διοίκηση θα το στηρίξει;

Ο κ. Παπανδρέου χρειάζεται ακόμη να ηρεμήσει το κόμμα του, αλλά ταυτοχρόνως να το πείσει ότι πρέπει να τον στηρίξει και στις ακόμη πιο δύσκολες αλλαγές που θα χρειασθεί να κάνει. Θα το τολμήσει ή θα φοβηθεί τον κ. Παπουτσή και ό,τι εκπροσωπεί;

Ο πρωθυπουργός θα βαδίσει εξ άλλου σε ένα τεντωμένο και επικίνδυνο σχοινί, έχοντας από τη μια τον φόβο μιας μεγάλης αναταραχής -ακόμη και με ένα θύμα- και από την άλλη τον κίνδυνο της πλήρους παράλυσης και του χάους.

Με άλλα λόγια, η Ελλάδα χρειάζεται, τώρα που τελειώνουν τα χρήσιμα ταξίδια, πρωθυπουργό που θα είναι επικεφαλής μιας κορυφαίας ομάδας διοίκησης της χώρας.

Ούτε ακαδημαϊκά σεμινάρια, ούτε πολλές κουβέντες. Χρειάζεται ένας πρωθυπουργός με σηκωμένα μανίκια, επικεντρωμένος σε δύο στόχους: πλήρη εφαρμογή του προγράμματος σταθεροποίησης και μια τιτάνια πρωτοβουλία να μην πέσει ο ρυθμός ανάπτυξης το 2010 κάτω από το -2%. Για να το κάνει αυτό πρέπει όμως να βρει από την κοινωνία, από τον αφρό της δημόσιας διοίκησης και τους Ελληνες που δουλεύουν σε μεγάλους διεθνείς οργανισμούς, ό,τι καλύτερο διαθέτει η χώρα.

Πράγμα που θα συμβεί αν εγκαταλειφθούν οι λαϊκιστικές εξυπνάδες για μισθούς κλητήρα σε ειδικούς και επιτυχημένους και βεβαίως αν αποσυρθούν όσοι κομματικοί διορίσθηκαν μέσω ανοικτής (κομματικής) διαβούλευσης σε καίρια πόστα.