»Βρε, μηπως εχει δικιο ο Φασμπιντερ;

Σεραφείμ Κοτρώτσος ellispoint

H Aφροδίτη της Μήλου, ο Μπετόβεν και τα νέα ...Ρούπελ.
Έχω πολλές επιφυλάξεις κατά πόσο το φωτομοντάζ (σημειώστε: το φωτομοντάζ, όχι το άρθρο) του γερμανικού Focus αποτελεί πολιτική αθλιότητα και ένα τέταρτο Ράϊχ ανθελληνικής αγριότητας, όπως το εμφάνισαν εγχώριοι πολιτικοί και αναλυτές των πάντων. Πρόκειται, όμως, για ένα δημοσιογραφικό αραβούργημα, μία κακογουστιά που διεκδικεί επαξίως το «Πούλιτζερ» του δημοσιογραφικού κιτς.

Κανονικά, εάν οι δημοσιογραφικές ενώσεις διέθεταν εκτός από... πειθαρχικά και συμβούλια αισθητικής, ο διευθυντής του περιοδικού έπρεπε ήδη να έχει παραπεμφθεί και καταδικασθεί ώστε να εκτίσει ποινή κάθειρξης πέντε ετών για να γράφει τη στήλη φαρμακείων ελληνικής εφημερίδας ασήμαντης κυκλοφορίας που «τρέφεται» από κρατική διαφήμιση!

Ας σοβαρέψουμε, όμως. Παρακολουθώ επί διήμερο την πολιτική ηγεσία –από τον πρόεδρο της Βουλής ( αυτός με θεσμική ηπιότητα είναι αλήθεια) μέχρι τους πάντοτε ετοιμοπόλεμους βουλευτές του ΛΑΟΣ και της δεξιότερης Ν.Δ.- και τους συνήθεις τηλεοπτικούς διαμορφωτές της κοινής γνώμης να επανδρώνουν τα νέα Ρούπελ προκειμένου να αντισταθούμε ως έθνος κατά της γερμανικής επιδρομής.

Άκουσα, μάλιστα, κάποιον εξ αυτών να διερωτάται «με ποιο δικαίωμα κρίνουν οι Γερμανοί τους Έλληνες όταν έχουν να βγάλουν σπουδαίο άνθρωπο από την εποχή του Μπετόβεν», και απόρησα πως μπορεί να αναφύεται τόση καφρίλα σε μία χώρα που βρίσκεται στα πρόθυρα της οικονομικής και πολιτικής χρεοκοπίας της.

Με τον κίνδυνο, λοιπόν, να κατηγορηθώ ως γερμανόφιλος –ή ακόμα και …δοσίλογος- , αξιοποιώ την φιλοξενία του Ellispoint για να διατυπώσω κάποια ερωτήματα και κάποιες παρατηρήσεις:

•Είμαστε βέβαιοι πως διαθέτουμε τα επιχειρήματα και το σθένος να διαψεύσουμε το ρεπορτάζ- σχόλιο πίσω από το κακόγουστο και οπωσδήποτε κακεντρεχές φωτομοντάζ με την Αφροδίτη της Μήλου; Δεν υπήρξαμε, δηλαδή, «απατεώνες της ευρωπαϊκής οικογένειας»- όπως επισημαίνει ο πρωτοσέλιδος τίτλος- όταν επί τουλάχιστον μία δεκαετία παρουσιάζουμε ψευδή στατιστικά στοιχεία και αξιοποιούμε κάθε τεχνική για να παραβιάσουμε τους κανόνες που συναποφασίσαμε με τους υπόλοιπους εταίρους; Η απάντηση ορισμένων «τις ίδιες λογιστικές αλχημείες έκαναν κι άλλοι» είναι καταφανώς ανεπαρκής για τον απλούστατο λόγο πως «οι άλλοι» ήταν, είναι και έχουν την έξωθεν καλή μαρτυρία πως θα είναι και στο μέλλον συνεπείς Ευρωπαίοι.
•Αισθανόμαστε, πραγματικά, ότι κάναμε έστω και το παραμικρό όλα αυτά τα χρόνια για να συγκλίνουμε θεσμικά, οργανωτικά, οικονομικά και κοινωνικά στον ευρωπαϊκό μέσο όρο, παρά τον καταιγισμό ευρωπαϊκών κονδυλίων που δεχθήκαμε από το περίφημο «πακέτο Ντελόρ» μέχρι το τελευταίο Κ.Π.Σ; Ξεχάσαμε τους Κουρουπητούς, τα κόλπα με τις αγροτικές επιδοτήσεις, τα ΕΣΠΑ που κατευθύνθηκαν στις τσέπες της πολιτικής πελατείας, τις επιχορηγήσεις των ΚΕΚ μέσω ευρωπαϊκών προγραμμάτων, την επί μακρόν άρνησή μας να συμμορφωθούμε σε θέματα Ασφαλιστικού ή Παιδείας κ.λ.π;
•Είναι ψευδές πως εισήλθαμε στην Ευρωζώνη χάρις, κυρίως, στην επιτυχημένη (και σωτήρια για τη χώρα) πολιτική διαπραγμάτευση του Κώστα Σημίτη και όχι διότι τηρούσαμε επαρκώς τις προϋποθέσεις και τα κριτήρια; Και είναι ψευδές πως από την απογραφή του Γιώργου Αλογοσκούφη έως την εκτόξευση του ελλείμματος από το 6% στο 12.7%, οι ευρωπαίοι παρατηρούν πως το ελληνικό πολιτικό σύστημα παίζει τις «κουμπάρες» και αρνείται επιμόνως να σοβαρευτεί;
Ας ηρεμήσουν, λοιπόν, οι θερμοκέφαλοι. Οι Γερμανοί δεν δήλωσαν ποτέ φίλοι μας για να αισθανόμαστε, τώρα, προδομένοι ως λαός. Οι Γερμανοί, και κάθε στοιχειωδώς σοβαρός λαός, προωθεί τα συμφέροντά του σε ένα διεθνές περιβάλλον σχετικής αμοιβαιότητας διότι γνωρίζει πως εφόσον πλημμυρίσει το σπίτι του γείτονα αργά ή γρήγορα τα νερά θα μπουν και στο δικό του. Κι επειδή, τώρα, το δικό μας σπίτι έχει πλημμυρίσει έχουν κάθε λόγο να εξίστανται με την μεσογειακή μας νιρβάνα.

Δεν γνωρίζω εάν ο πρόεδρος της Βουλής στη συνάντηση του με τον Γερμανό πρέσβη σκοπεύει να απειλήσει με αντίποινα έναντι των αρνητικών αναφορών των γερμανικών μέσων ενημέρωσης. Δεν γνωρίζω εάν έχουμε σκοπό ως κράτος να μποϊκοτάρουμε τα Opel, τις Mercedes, ή τις Porsche Cayen. Ή εάν απαγορέψουμε στη «θεϊκή» Ute Lember να ξανατραγουδήσει στο Μέγαρο Μουσικής. Ούτε εάν σταματήσουμε τις μεταμεσονύχτιες προβολές του Βέντερς και του Φασμπίντερ στο γερμανικό ινστιτούτο ή αλλού.

Ας διαφυλάξει, όμως, ο κ. Πετσάλνικος, ότι μας έχει απομείνει από σοβαρότητα.

Διότι το ζήτημα δεν είναι πως μας βλέπουν «οι άλλοι» –εν προκειμένω οι Γερμανοί, το Focus, τις προάλλες οι Financial Times και άλλοι πολλοί.

Το ζήτημα –και η ανατριχιαστική πιθανότητα- είναι κοιτάζοντας κάποτε στον καθρέφτη να ανακαλύψουμε πως είμαστε, τελικά, όπως μας βλέπουν αυτοί «οι άλλοι»…



Σεραφείμ Κοτρώτσος