»Δινω λυσεις εδω και τωρα!

protagon.gr

Παίδες, μπορεί να μην είμαι (φευ!) η πρωθυπουργός αλλά είμαι στη δυσάρεστη θέση να το επιβεβαιώσω κι εγώ! Πιάσαμε το σημείο ζερό. Ξερό το ταμείο από ρευστό, ξερό και το κεφάλι από σκέψη. Πρόχειρο παράδειγμα: Ένα γαμοδελτίο ειδήσεων πήγα να δω προχτές και τελικά είδα κατάματα το θάνατο της λογικής σε έξι εικόνες.

Εικόνα 1.Το φρηκ σόου των άξεστων και χοντρών (από την πείνα) αγροτοπατέρων που σκυλοβαρέθηκαν την πρέφα στο καφέ ΑΡΑΞΟΥΙΤΑ ΑΓΚΡΟΤΙΚΑ και είπαν να κάνουν καριέρα ως τηλεοπτικές περσόνες!!! (Σ΄αυτό το σημείο έσπρωξα μακριά τη λαχανοσαλάτα όλο βιταμίνες που έτρωγα κι έψησα ...τη μανα(τζερ) να μου παραγγείλει μια πίτσα με μανιτάρια. Να μη σώσω να ξαναφάω λάχανο αν το καλλιεργεί αυτός ο παπάρας! Εν ανάγκη θα τρώω λαχανάκια Βρυξελλών που είναι σε διαρκή προσφορά...)

Εικόνα 2. Ο (θεός) Γιώργος Τράγκας να χάνει αιφνιδιαστικά τη λάγνα υπόσχεση στο βλέμμα (και στο τρεμάμενο χείλος) μετά την αναγγελία των νέων σκληρών μέτρων για τη σωτηρία της πατρίδος. Σαν να τρούπωσε μέσα του το πνεύμα του Ιωσήφ Βησαριόνοβιτς σήκωσε ψηλά τη γροθιά κι άρχισε να κραυγάζει κάτι σαν «Ε, όχι, ρε, δεν θα πληρώσει πάλι ο λαός ότι έφαγε η πλουτοκρατική χούντα των Αθηνών!!!» (σ΄αυτό το σημείο σπρώχνω μακριά την πίτσα. Τι σκατά μανιτάρια μου έβαλε ο απατεώνας ο πίτσας χατ? Παραισθησιογόνα? Αmanita muscaria έφαγα και βλέπω αυτή τη φάτσα να μιλάει με τη φωνή της Ρόζας Λούξεμπουργκ?)

Εικόνα 3. Η Αλέκα Παπαρήγα να γελά ειρωνικά στο κεφάλαιο δηλώνοντας ότι δεν μπορεί αυτήν τουλάχιστον να την ξεγελάσει με τα κόλπα του! Δηλαδή μαντάμ εμείς είμαστε βόδια και μας ξεγελάει? Αυτό θέλετε να πείτε? Κόλπο γκρόσο είναι η φτώχευση? Δεν ζούμε συλλογικά το ειδύλλιο ΚέΪτ Γουϊνσλετ –Λεονάρντο ντι Κάπριο στο ντεκ του Τιτανικού (το λεγόμενο υπό του απλού λαού «εδώ καράβια καίγονται βαρκούλες αρμενίζουν;») Δεν έχουμε βρει στην ξέρα? Ε, τότε να το πάρω το παλτουδάκι comme des garcon με τη μάστερκαρντ (δηλαδή την κάρτα του αφεντικού γιατί εμένα μου την κατέσχεσε η γαμοΆλφαμπανκ) ...

Εικόνα 4. Τον Καρατζαφέρη (εδώ παίδες θέλω όλη την προσοχή σας) να επιπλήττει την Παπαρήγα. «Δεν είναι εχθρός ο πρωθυπουργός κυρία μου», της είπε μαλακά και γλυκά για να μην την εκνευρίσει. « Απλώς δεν έχει άλλη λύση. Ο κρεμασμένος από το μαλλί του πιάνεται!» Σωστός ο παίχτης! Αλλά για στάσου λίγο να το σκεφτώ (άτιμο χούι...) Κρεμασμένος εν προκειμένω είναι ο λαός έτσι; Σωστά. Το μαλλί όμως από το οποίο πιάνεται για να σωθεί ποιανού είναι? Το δικό του! «Ποιανού ήθελες να είναι χαζοkoritso?», ρωτάει μια φωνή μέσα μου. «Του λαού που το χει αχτένιστο και δεν θα το κάνει θέμα. Διότι είναι αδύνατον να πάει κάποιος –οποιοσδήποτε !- να ακουμπήσει έστω το μαλλί της κυρίας Βαρδινογιάννη. Θα τον κατασπαράξει ο hair designer της Κϋριος Τρύφων Σαμαράς που μόχθησε 17 ώρες για την κατασκευή αυτής της σούπερ καούκας». Σωστό κι αυτό. «Αλλά», αντιλέγει μια φωνή μέσα μου, «έχεις δει μωρή χαζοβιόλα κανένα πνιγμένο να πιάνεται από τα μαλλιά του και να σώζεται? Είσαι και φιλόσοφερ πανάθεμα σε!»


Εικόνα5. Σ΄αυτό το σημείο εγκαταλείπω το ελληνικό τηλεοπτικό γίγνεσθαι και το ρίχνω στο διεθνές. Τέρμα η βλαχιά του Αντένα, η γεροντοκορίαση της ΕΡΤ, το αρχοντονοικοκυροκαργιολέ του ΜΕΓΚΑ. CNN παιδιά, η έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση – σ΄αυτό ζήτησα ultimum refugium και τι έμαθα? Ότι το Mac Donald’s γιόρταζε τα 20 χρόνια από τότε που έστησε μαγαζάκια στη Μόσχα βάζοντας το πιο φαρμακερό καρφί στο φέρετρο του κομμουνισμού (δηλαδή του αφόρητα ξεπερασμένου στυλ Αφεντικά και δούλοι γίναμε ένα ούλοι) Το πιο καλτ σημείο του πανηγυρικού αυτού εορτασμού ήταν οι δηλώσεις των μάνατζερς ότι κανείς δεν πέθανε επειδή έφαγε τα χάμπουργκερ του καπιταλισμού (αντίθετα πέθαναν πάρα πολλοί επειδή δεν είχαν πια να φάνε τίποτα! Αλλά τι να κάνεις... Έχει και τα ρίσκα της η ελευθερία!)


Εικόνα6. Και μέσα σ΄αυτή την διανοητική οχλαγωγία σκάει και το πραγματικό (κακό) νέο της ημέρας: Πέθανε ο Αξελός (Ο φιλόσοφερ ρε τούβλα, μη με συγχύζετε κι εσείς τώρα!) Ένας από τους ελάχιστους εναπομείναντες συναδέλφους που θα μπορούσαν να σας δώσουν ένα χεράκι βοηθείας για να τη βγάλετε καθαρή... Τι σας έμεινε παίδες λοιπόν για να μην τρελαθείτε? Εγώ! Μoi! Και ναι, λοιπόν, αποφάσισα να αρθώ εις το ύψος των περιστάσεων και να θέσω τα (πολλά) φαιά μου κύτταρα στην υπηρεσία της πατρίδος. Θα μου πείτε, τώρα που ακόμα και η Ολυμπιακή αποκρατικοποιείται, εσύ αποφάσισες να κρατικοποιηθείς; Ναι! Διότι έτσι είμεθα εμείς της αριστεράς και της προόδου, πνεύματα προσφοράς (και αντιλογίας). Ανοίξαμε και σας περιμένουμε λοιπόν!



Έχετε το πρόβλημα, έχουμε τη λύση! Ρωτείστε με και θα μάθετε. Ζητείστε βοήθεια και θα λάβετε! Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Γιώργος! Open gov αυτός; Open lol εγώ! Πριν τρελαθείτε, πριν πηδήξετε από το παράθυρο γράψτε στο koritsi σας.


ΥΓ Αν είστε χοντρός, λάγνος, τέως Γ.Γ. υπουργείου Πολιτισμού, μη μου γράψετε. Πηδήξτε ελεύθερα!


ΥΓ2 Ultimum refugium= έσχατο καταφύγιο= τελευταίο καταφύγιο. (Ελληνικοί Υπότιτλοι Τρελοπαρεάκι)

ΥΓ3 Αν το πρόβλημα είναι μικρό γράψτε το στα σχόλια εδώ από κάτω. Αν είναι ΜΕΓΑΛΟ γράψτε το στο koritsinextportal@gmail.com. Αν είναι ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ, πηδήξτε! (τι να σας κάνω κι εγώ, υπάλληλος είμαι...)