»Το χρημα ν' αλλαζει χερια...

Με τον ΑΝΔΡΕΑ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ

Η ποσότητα επί την ταχύτητα κυκλοφορίας του χρήματος...
Το χρήμα πρέπει να αλλάζει συνέχεια χέρια με μεγάλη ταχύτητα. Ειδάλλως, δημιουργείται πρόβλημα κυκλοφορι(α)κό στον οικονομικό οργανισμό. Ειδικά στην Ελλάδα, που είναι υποχρεωμένη σε αλλεπάλληλους δανεισμούς για να πληρώσει ώς το 2014 τα παλιά ομόλογα που λήγουν.

Ο,ΤΙ ακριβώς συμβαίνει και με τον ανθρώπινο οργανισμό, αν έχει, πρόβλημα κυκλοφορικό. Αμα δεν κινείσαι, δεν περπατάς, δεν κολυμπάς, δεν παίρνεις τα χάπια σου και δεν πολυκυκλοφορεί το αίμα, παθαίνεις θρόμβωση και κινδυνεύεις με πνευμονική εμβολή και καρδιακή προσβολή. Αν, πού και πότε θα πάθεις θρόμβωση, κανένας γιατρός δεν μπορεί να... στο πει...

ΓΙ' αυτόν τον λόγο, την ώρα της κρίσης, το ακινητοποιημένο χρήμα των φορολογικών νεκροταφείων (πρώην παραδείσων), του πλούτου, που δεν επανεπενδύεται, δεν δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας και δεν ενισχύει την αγοραστική ικανότητα του πληθυσμού, ενοχοποιείται για τις οικονομικές (και ουχί μόνον) θρομβώσεις, εμβολές, εμφράγματα και εγκεφαλικά. Το ίδιο και αν κάποιος σου σταματήσει την κυκλοφορία του αίματος -σόρι, χρήματος ήθελα να πω-, διακόπτοντας τον δανεισμό, την αιμοδοσία σου.

Η ποσότητα επί την ταχύτητα κυκλοφορίας του χρήματος... Το χρήμα πρέπει να κυκλοφορεί και ν' αλλάζει συνεχώς χέρια. Αν αυτό δεν γίνεται όμως, και με την ταχύτητα που έχει ανάγκη η αγορά, τότε πολλές επιχειρήσεις, οικονομίες, χώρες, θα γονατίσουν λόγω... αργοπορίας και οι εργαζόμενοί τους θα βρεθούν στον δρόμο. Ιδού ένα παραδοξολογικό έως σουρεαλιστικό μεν, χαρακτηριστικό δε παράδειγμα του σημερινού οικονομικού μας αξιώματος:

Σ' ΕΝΑ χωριό που ζει από τον τουρισμό, τα πάντα έχουν νεκρωθεί λόγω της κρίσης. Για να επιβιώσουν οι κάτοικοι, ο ένας δανείζεται από τον άλλον. Ο καιρός περνά μέσα σ' αυτή τη βαριά ατμόσφαιρα, ώσπου ύστερα από έναν μήνα, όπου όλοι βαράνε μύγες, έρχεται επιτέλους κάποιος τουρίστας και ζητάει ένα δωμάτιο στο ξενοδοχείο του χωριού.

Ο ξενοδόχος τού λέει την τιμή και την έκπτωση, κι εκείνος προπληρώνει με ένα χαρτονόμισμα των 100 ευρώ. Πριν ακόμα ανέβει στο δωμάτιό του, ο ξενοδόχος πηγαίνει το χαρτονόμισμα στον χασάπη, στον οποίο χρωστάει ακριβώς 100 ευρώ. Ο χασάπης παίρνει το χαρτονόμισμα και τρέχει να το δώσει στον κτηνοτρόφο που τον εφοδιάζει με κρέας. Ο κτηνοτρόφος παίρνει το χαρτονόμισμα και σπεύδει στο μπουρδελάκι, να το δώσει στην πουτάνα του χωριού που της χρωστάει κάποιες ώρες άγριου, απύθμενου σεξ που πέρασαν μαζί. Εκείνη, με τη σειρά της, δίνει τα 100 ευρώ στον ξενοδόχο για τις βραδιές που χρησιμοποίησε με πίστωση τα δωμάτιά του για τους πελάτες της.

ΜΟΛΙΣ η επί χρήμασι εκδιδομένη άφησε το χαρτονόμισμα στη ρεσεψιόν, κατεβαίνει ο τουρίστας από το δωμάτιό του και λέει στον ξενοδόχο ότι τελικά άλλαξε γνώμη και θα φύγει απ' το χωριό. Ο ξενοδόχος τού δίνει πίσω τα 100 ευρώ, που πήρε απ' την πουτάνα, αφού έκαναν τον γύρο του χωριού.

ΑΥΤΟ είναι ο σουρεαλισμός στην οικονομία. Τελικά, δεν υπήρξε καθόλου εισόδημα για το χωριό, τίποτα δεν ξοδεύτηκε, κανείς δεν έχασε, κανείς δεν κέρδισε, και όλα τα χρέη του χωριού ξεπληρώθηκαν...