»[ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΑ ]

Μας σπρώχνουν στην έξοδο;
Του Ι. Κ. Πρετεντέρη jpretenteris@dolnet.gr ΝΕΑ

ΠΟΛΥ ΦΟΒΟΥΜΑΙ πως η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται μπροστά σε ένα μεγάλο και δύσκολο ερώτημα: καλείται να ερμηνεύσει τις πιέσεις που της ασκούν οι Ευρωπαίοι εταίροι...

ΤΙ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ;
ΑΝ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ απλώς την εξυγίανση της ελληνικής οικονομίας και πιέζουν (έστω άκομψα...) για να επιβάλουν αυτήν την εξυγίανση, τότε το πρόβλημα είναι σχετικώς μικρό. Η κυβέρνηση θα διαπραγματευτεί όσο μπορεί, κάπου θα κόψει, κάπου θα ράψει, στο τέλος θα εμφανιστεί ένα κοστούμι μέτρων το οποίο θα είναι μεν σκληρό αλλά εφόσον εφαρμοστεί θα μπορέσει ενδεχομένως να εξομαλύνει την... κατάσταση.
ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ αυτή, η συγκυρία θα είναι πολιτικά και κοινωνικά δύσκολη αλλά τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα της χώρας έχουν διασφαλιστεί.
ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ, όμως, αν η πίεση δεν αφορά την εξυγίανση αλλά αφορά την εξώπορτα; Αν, δηλαδή, διάφοροι Ευρωπαίοι φίλοι μας θεωρούν ότι βρήκαν την ευκαιρία να επανορθώσουν το (κατ΄ αυτούς...) «λάθος του 2000» και να μας σπρώξουν σε εθελουσία έξοδο;
ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ, ΔΕΝ γνωρίζω αν έχουν κάτι τέτοιο στο κεφάλι τους αλλά ούτε θα με εξέπληττε αν το είχαν. Ούτως ή άλλως, δεν βλέπω τι διαφορετικό θα έκαναν αν προσπαθούσαν να μας ξεφορτωθούν: και πάλι θα ανέβαζαν τόσο πολύ τον λογαριασμό, μήπως και η ίδια η Ελλάδα προτιμήσει αυτοβούλως τον δρόμο του ΔΝΤ. Μου λένε ότι υπάρχουν στελέχη του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης που ήδη το ψιλο-κουβεντιάζουν.
ΙΣΩΣ ΠΟΛΛΟΙ να σκεφτούν: «Αν είναι να ματώσουμε, που λέει και ο Παπανδρέου, τουλάχιστον να πάρουμε και κανένα φράγκο». Διότι, προς το παρόν, η Ευρώπη μας προτείνει «συνταγή ΔΝΤ, χωρίς λεφτά ΔΝΤ». Ενώ το ΔΝΤ βάζει και το χέρι στην τσέπη.
ΛΟΓΙΚΟ; ΝΑΙ, αλλά και καταστροφικό. Διότι αν η Ελλάδα αποκολληθεί οικειοθελώς από τον «σκληρό πυρήνα» της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορεί να ανασάνει λίγο με κάποιο δάνειο από το ΔΝΤ, μπορεί να χαρούν κι οι Γερμανοί αφού θα χαλαρώσει η πίεση στο ευρώ, αλλά τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα της χώρας θα έχουν υποθηκευτεί ανεπανόρθωτα.
ΕΥΤΥΧΩΣ, ΒΕΒΑΙΩΣ, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν διαθέτει μόνο κουφιοκεφαλάκηδες στις τάξεις της. Διαθέτει και πολιτικούς που κατανοούν ότι κανένα καράβι δεν μπορεί να πλεύσει αν στην πρώτη δυσκολία αρχίζουν και πετάνε τους άτακτους επιβάτες στη θάλασσα.
Η ΖΩΗ θα μας δείξει τι από όλα ισχύει. Αρκεί, πρωτίστως, να ξέρουμε εμείς τι θέλουμε. Κι αρκεί να έχουμε πειστεί ότι μια χώρα μπορεί να διαπραγματεύεται τα πάντα, εκτός από τα μακροπρόθεσμα συμφέροντά της. Τα οποία δεν θυσιάζει ούτε για τους Γερμανούς, ούτε για τα spreads, ούτε για την ΑΔΕΔΥ, ούτε για τη Β΄ Αθήνας.