»Το χρεος της Ευρωπης

της Μαρίας Χούκλη protagon.gr
Photo: consilium.europa.eu

Με την άγνωστη στους περισσότερους από εμάς Συνθήκη της Λισσαβώνας, μπορεί η Ευρώπη να μην μετατρέπεται σε ομοσπονδιακό υπερ- κράτος, όπως διατείνονται οι επικριτές της, αλλά θεωρείται βέβαιο ότι δημιουργούνται οι προϋποθέσεις να αποτελέσει μια πολιτική και νομική οντότητα, να γίνει ένα είδος Συμπολιτείας, όρος που ανήκει στον καθηγητή Δημήτρη Τσάτσο.

Το εγχείρημα είναι μοναδικό στην ιστορία: οικειοθελής εκχώρηση εξουσίας και ειρηνική αυτοργάνωση κρατών σε ...ένα νέο αδοκίμαστο σχήμα με στόχο -τουλάχιστον σε επίπεδο διακηρύξεων- την ευημερία των ευρωπαίων πολιτών. Ωραία όλα αυτά, αλλά θα θυμίσω οτι ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις. Με τη Συνθήκη της Λισσαβώνας, τα κράτη-μέλη θα απολέσουν σταδιακά το δικαίωμα της αρνησικυρίας σε πολλούς τομείς της πολιτικής, όλο και περισσότερες αποφάσεις θα λαμβάνονται με ενισχυμένη πλειοψηφία από το Συμβούλιο.

Υπάρχει και δημοκρατικό αντιστάθμισμα, αναβαθμίζεται και ενισχύεται -αρκετά όχι καταλυτικά, ο ρόλος της Ευρωβουλής. Η Ευρώπη θα γίνει πιο κεντρομόλα, οι εθνικές αυτενέργειες περιορίζονται με αντάλλαγμα τον προσπορισμό των ωφελημάτων από την δυναμική της ευρωπαϊκής δυναμικής . Πολύ απλά, σχεδόν απλοϊκά. Τα μεμονωμένα κράτη χάνουν πολλά , αλλά περιμένουν να κερδίσουν πολλά από τη συμμετοχή τους υπό αυστηρούς όρους και προϋποθέσεις -σκεφτείτε το σιδηρούν Σύμφωνο Σταθερότητας- στην Ευρωπαϊκή Συμπολιτεία. Επομένως το λιγότερο που οφείλει να κάνει η Ευρώπη έναντι των μελών της είναι να τα συνδράμει όποτε χρειάζονται βοήθεια και όχι να τα αντιμετωπίζει όπως στην περίπτωση της Ελλάδας, σαν να είναι μια “ενοχλητική παράφρων μεταβλητή".


Είναι χρέος της Ευρώπης να συνδράμει στα χρέη της άφρονης Ελλάδας όχι γιατί μας χρωστάει το όνομά της, τον Πλάτωνα και την Ακρόπολη -το ζήτημα δεν είναι ηθικό ούτε συναισθηματικό- αλλά γιατί οι δημοκρατικές αξίες της τις οποίες κάθε τόσο επικαλείται πρέπει να αποκτήσουν υπόσταση. Πολλές φορές από συστάσεως της αποδείχτηκε τραγικά ελλιπής όσον αφορά την πολιτική συνοχή της, ιδού η ευκαιρία να μας πείσει οτι αξίζει να πιστεύουμε στην ιδέα της.