»[ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΑ ]

Δόγμα Πάγκαλου
Του Ι. Κ. Πρετεντέρη jpretenteris@dolnet.gr ΝΕΑ

ΑΥΤΗΝ ΤΗ στιγμή είναι εξαιρετικά παρακινδυνευμένο να διατυπώσουμε την οιαδήποτε πρόβλεψη ή εκτίμηση για το πολυτραγουδισμένο «σχέδιο βοήθειας» των Ευρωπαίων. Ούτε το εύρος, ούτε το περιεχόμενο, ούτε οι διαδικασίες, ούτε οι όροι έχουν πάρει σαφή μορφή. Με άλλα λόγια, μπορεί να γνωρίζουμε ενδεχομένως ποιοι το διαμορφώνουν, αλλά δεν ξέρουμε ακόμη πώς θα διαμορφωθεί.
ΞΕΡΟΥΜΕ, όμως, δύο πράγματα. ΞΕΡΟΥΜΕ, κατ΄ αρχάς, ότι η Ελλάδα χρειάζεται κάποιας μορφής στήριξη για να... σταθεροποιήσει τη θέση της στις διεθνείς αγορές και να σταθεροποιηθεί και το ευρώ. Αν κατάλαβα καλά, ο Γ. Παπανδρέου προκρίνει μια πολιτική στήριξη. Άλλοι εκτιμούν ότι η στήριξη αυτή δεν θα αποδειχθεί αρκετή και πως χρειάζεται μια ευρύτερη οικονομική παρέμβαση. Κι υπάρχουν ακόμη κάποιοι που θεωρούν ότι τίποτα δεν πρέπει να γίνει κι «η Ελλάδα να κόψει τον λαιμό της». Θα δούμε...
ΞΕΡΟΥΜΕ, όμως, κι αυτό που είπε ο Θ. Πάγκαλος. Πως ανεξαρτήτως τι θα κάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι διεθνείς αγορές, «εμείς πρέπει να πιούμε το ποτήρι μέχρι τέλους. Εμείς το γεμίσαμε. Εμείς πρέπει να το αδειάσουμε». Δεν νομίζω ότι υπάρχει σαφέστερος τρόπος για να διατυπώσει κανείς την ουσία της υπόθεσης.
ΓΙΑ ΝΑ πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, τη χώρα δεν την οδήγησαν στη χρεοκοπία οι κερδοσκόποι, ούτε οι ιμπεριαλιστές. Την οδήγησαν οι κυβερνήσεις του Καραμανλή.
ΚΙ ΑΝ η χώρα γίνεται στόχος επιθέσεων, δεν είναι «για να τρομοκρατηθούν οι Έλληνες εργαζόμενοι», αλλά επειδή είμαστε μια χώρα οικονομικά ανίσχυρη και προβληματική που χρειάζεται να δανειστεί 51 δισ. ευρώ, το 20% του ΑΕΠ της, για να βγάλει τη χρονιά.
ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ, άλλωστε, γιατί οι κύκλοι του διεθνούς καπιταλισμού να έχουν ανοιχτούς λογαριασμούς ειδικά με τους Έλληνες εργαζομένους και όχι με τους Γάλλους, τους Πορτογάλους ή τους Ισπανούς.
ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ, βεβαίως, ότι το εθνικό μας σπορ είναι η αποποίηση ευθυνών. Για κάθε φταίξιμο πάντα φταίει (και) κάποιος άλλος. Ενώ όταν η ευθύνη είναι πολύ προφανής για να αμφισβητηθεί, τότε ανασύρεται ο συμψηφισμός για να θυμίσουμε ότι ο κάποιος άλλος φταίει κάπου αλλού. Κι όλα αυτά δεν είναι παρά μια κουβέντα για να μη γίνει ποτέ τίποτα.
ΑΥΤΗ, ΟΜΩΣ, είναι η χρησιμότητα του δόγματος Πάγκαλου. Ότι μεταφέρει τη συζήτηση στην ανάγκη να τελειώσει το καλαμπούρι. Και να μπει η χώρα στον δρόμο της αναγκαίας ανασυγκρότησης, χωρίς υπεκφυγές και ανεξαρτήτως κόστους.
ΔΕΝ ΞΕΡΩ, λοιπόν, αν, πότε και πόσο θα μας σώσουν οι Ευρωπαίοι. Θα προτιμούσα, όμως, χίλιες φορές αν μπορούσαμε εμείς να σώσουμε τη χώρα μας.