»Βαλσαμωσε τον μπαρμπα

Με τον ΑΝΔΡΕΑ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
«ΟΛΑ είναι σχετικά».

Ακόμη κι εκείνον που το απέδειξε, στο σχολείο τον είχαν για σκράπα, τον άφησαν μετεξεταστέο στα μαθηματικά. Το δίκιο με το μέρος τους έχουν και οι αγρότες που κλείνουν τα Τέμπη και τον Προμαχώνα παραδοσιακά. Ολα είναι σχετικά... Αν συγκρίνεις το πρόβλημά τους μ' εκείνο των σεισμόπληκτων της Αϊτής θα συνειδητοποιήσεις πως μπροστά τους οι Ελληνες αγρότες μοιάζουν προύχοντες που ζουν πλουσιοπάροχα και αριστοκρατικά.

ΕΧΩ έναν μπάρμπα μακρινό, κακιασμένο, πολύ σκληρό που σκέπτεται με τον τρόπο αυτό. Αν έχει κάποιος από την ...οικογένεια ένα, οποιοδήποτε, πρόβλημα το θεωρεί της πλάκας! Διότι το συγκρίνει με κείνα που -λέει ότι...- πέρασε στην Κατοχή. Οσο πιο ζόρικο είναι το πρόβλημα του άλλου τόσο πιο ακραίες συγκρίσεις κάνει. Λέει για τα πτώματα που μαζεύανε από τον δρόμο, για το ξυπόλητο κοκαλιάρικο παιδάκι που βρήκε νεκρό, κοκαλωμένο από το κρύο έξω από το σπίτι του, τέτοια... Αντε μετά να καταλάβει πως για τον άλλον είναι σημαντικό που έχασε τη δουλειά του και του παίρνει η τράπεζα το σπίτι. Του φαίνεται τόσο ασήμαντο που ούτε να τ' ακούσει δεν καταδέχεται.

ΚΑΝΕΙ παρέα ο μπάρμπας στο χωριό μ' έναν εξίσου βαρεμένο και μοναχικό συνταξιούχο γιατρό, του οποίου δυστυχώς η πολυμελής οικογένεια ξεκληρίστηκε σε αυτοκινητικό δυστύχημα κι έμεινε μοναχός. Πολύ καλός γιατρός! Πριν συμβεί το δυστύχημα δούλευε με καρκινοπαθείς σε τελευταίο στάδιο και φυλακισμένους, τοξικομανείς με AIDS και τους εμψύχωνε. Προσπαθούσε να τους βοηθήσει να κάνουν κουράγιο και να αντιμετωπίζουν με αισιοδοξία τα μικροπροβλήματα που 'χει η ζωή.

ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ τώρα πώς σμίξανε ο γιατρός με τον κακιασμένο τον μπάρμπα μου και γινήκανε αυτοκόλλητοι. Μοναχοί τους κυκλοφορούν, τα δυο τους τα λένε, δεν καταδέχονται να μιλήσουν σε κανέναν άλλον. Ο μπάρμπας κοντεύει τα 90, δεν παντρεύτηκε ποτέ. Γιατί τις θεωρούσε όλες «τρύπιες». Δεν καταδεχόταν να πάρει «τρύπια» γυναίκα κι όταν του προξένευαν παρθένες, με το που έλεγε δυο κουβέντες μαζί τους κατέληγε πως «είναι τρύπιες στο μυαλό» και τις απέρριπτε ολοκληρωτικά.

ΑΠ' ΟΛΟΥΣ τους συγγενείς, ο μόνος που δεν έχει ακόμη απορρίψει ολοκληρωτικά ο μακρινός μου μπάρμπας ο κακιασμένος, όπως κι ο φίλος του ο τρελογιατρός, είμαι εγώ. Το γιατί το φαντάζεστε... Οταν ανεβαίνω στο χωριό, κυκλοφορούμε τα τρία μας. Είναι αλήθεια ότι τρομάζει ο κόσμος που μας βλέπει να περπατάμε στα καλντερίμια, αλλά πάντα τέτοιος ήταν ο κόσμος· πάντα τρόμαζε με το παραμικρό...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ κάθε διαβούλευση που κάνουμε ο μπάρμπας, ο γιατρός κι εγώ, την ηχογραφώ· για μένα αυτές οι μαγνητοταινίες είναι το πιο πολύτιμο περιουσιακό μου στοιχείο, το πιο σημαντικό. Ενα ποίημα,ένα ασυγκράτητο παραλήρημα σουρεαλιστικό.

ΤΗΝ Κυριακή συζητούσαμε για τη σύνταξη και το ΕΚΑΣ που παίρνουν περισσότεροι από 60.000 νεκροί, για τον «θησαυρό του μακαρίτη», δηλαδή, που κοστίζει στο ελληνικό κράτος περίπου 2 δισεκατομμύρια ευρώ τον χρόνο, δηλαδή περίπου το 1% του ΑΕΠ.

ΕΠΕΙΔΗ μ' αγαπάνε, κι ο μπάρμπας κι ο γιατρός, και με θεωρούν πολύ μεγάλο κορόιδο που αντιμετωπίζω με τον σταυρό στο χέρι την πουτάνα τη ζωή, μου έδωσαν ελευθέρας, αν τα τινάξουν, να μην δηλώσω πουθενά το φευγιό τους και να εισπράττω τη σύνταξή τους. Αν χρειαστεί, μου 'παν, να τους βαλσαμώσω.

ΤΗΝ Παρασκευή έχουμε ραντεβού να μου υπογράψουν σχετικό πληρεξούσιο στον συμβολαιογράφο. Τα κατάφερα πάλι, ζωή να 'χω!