»Ρετιρε για τρεις...

Γράφει ο Xρήστος Μαχαίρας ΕΘΝΟΣ

ΔΕΙΧΝΕΙ ΑΝΤΙΦΑΤΙΚΟ, αλλά δεν είναι: στις έρευνες κοινής γνώμης που είδαν μέχρι σήμερα το φως της δημοσιότητας, στους άνω ορόφους, από κυβερνητικής πλευράς, βρίσκονται μαζί με τους συνήθεις θαμώνες (Βενιζέλο, Χρυσοχοΐδη, Διαμαντοπούλου, Πάγκαλο κ.ά.) πρόσωπα που θα περίμενε κανείς να είναι... στο υπόγειο. Εχουμε και λέμε: Γιώργος Παπακωνσταντίνου, Ανδρέας Λοβέρδος, Γιάννης Ραγκούσης. Και οι τρεις, στις παρούσες συνθήκες, μοιάζουν περισσότερο με πυροτεχνουργούς παρά με υπουργούς . Ο πρώτος -τι να λέμε...- βρίσκεται κυριολεκτικά στο μάτι του κυκλώνα. Ο δεύτερος κρατά στα χέρια του τη βόμβα του... Ασφαλιστικού. Και ο τρίτος χειρίζεται τρεις μεταρρυθμίσεις -μεταναστευτικό, διοικητική διαίρεση, εκλογικός νόμος- που προκαλούν ήδη αναταράξεις σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της πολιτικής σκηνής.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ, η δημοσκοπική επίδοση των τριών κυβερνητικών στελεχών δεν είναι άσχετη ούτε με το προσωπικό πολιτικό προφίλ που οικοδομούν ούτε με τις επικοινωνιακές δυνατότητες που διαθέτουν. Για την άνοδο που εμφανίζουν, ωστόσο, αναγκαίο είναι να συνεκτιμηθούν και γενικότερες παράμετροι, που συνδέονται είτε με το συνολικό πολιτικό κλίμα είτε με τις αλλαγές που συντελούνται στο εσωτερικό της κοινωνικής βάσης όλων των κομμάτων.

ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΠΟΥΜΕ με άλλα λόγια, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν απολαμβάνει απλώς μια παρατεταμένη ανοχή, που μοιάζει να υπερβαίνει το σύνηθες όριο των πρώτων εκατό ημερών. Δείχνει ότι έχει συσσωρεύσει κι ένα υπολογίσιμο κεφάλαιο εμπιστοσύνης, που πολλαπλασιάζει, μάλιστα, η σύγκριση με τους προκατόχους της. Στο χέρι της, προφανώς, είναι να το διατηρήσει, αντιμετωπίζοντας με σχέδιο και ρεαλισμό την κρίση, ή να το σπαταλήσει, θυσιάζοντας την όποια δυναμική διαθέτει στον βωμό ενδοκυβερνητικών και άλλων ισορροπιών.

ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ, ωστόσο, ότι τα πρόσωπα που εκπροσωπούν τις «βαριές πολιτικές» επιδοκιμάζονται από την κοινή γνώμη αποκαλύπτει δύο κρίσιμες όψεις της πραγματικότητας: πρώτον, ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου πορεύεται με ένα σοβαρό πολιτικό πλεονέκτημα, που δεν κατάφεραν να εξατμίσουν τα όποια κρούσματα αποσυντονισμού και ολιγωριών παρατηρήθηκαν μέχρι σήμερα. Και, δεύτερον, ότι η κοινωνία μοιάζει πρόθυμη να αποδεχθεί μέτρα ακόμα και επαχθή, αρκεί να είναι δίκαια και κοινωνικά κοστολογημένα. Ιδού η Ρόδος..
.