»Λιγο πριν το τελος

του Γιώργου Λακόπουλου protagon.gr

Συμβαίνει πάντα σε περιόδους παρακμής . Ενώ οι εχθροί έχουν μπει ήδη στα τείχη της πόλης, ο βασιλιάς δίνει εντολή να οργανωθεί δεξίωση στην κεντρική σάλα, επειδή ο διάδοχος έβγαλε το πρώτο του δόντι. Στην Ελλάδα το ξέραμε άλλωστε από τον Θουκυδίδη: « Των οικιών ημών εμπιπραμμένων, ημείς άδομεν.»

Το βλέπουμε και γύρω μας αυτές τις μέρες. Λίγο πριν το τέλος κανείς δεν θέλει να πιστέψει ότι επέρχεται το τέλος. Γυρίζουμε την πλάτη στον Άγγελο- Εξάγγελο δίκην Σαββόπουλου: «Αφού δεν έχει νέα ευχάριστα να πει, καλύτερα να μην μας πει κανένα.» Τα νέα όμως υπάρχουν. Και είναι κακά νέα. Αν και δεν είναι και τόσο νέα- τα ξέραμε εδώ και πολύ καιρό.

Πρώτον : δεν παράγουμε - και ότι παράγουμε είναι... ακριβό ή κακής ποιότητας και δεν βρίσκει αγορές-.Κλείσαμε ότι είχαμε σε βιομηχανία και σβήσαμε και το τελευταίο φουγάρο.

Δεύτερον : συνηθίσαμε να αποκτούμε αγαθά με λεφτά που δεν έχουμε. Η αλλιώς να ζούμε με δανεικά. Να προεξοφλούμε τους πόρους του μέλλοντος, χωρίς περίσκεψη. Με τις κυβερνήσεις στην πρωτοπορία αυτή της πρακτικής.

Τρίτον: τα κονδύλια που έστειλε στη χώρα, με τα περίφημα «πακέτα» , το κοινοτικό κέντρο για τη δημιουργία υποδομών , δικτύων, εκπαίδευση και κατάρτιση για να συγκλίνουμε με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο , έγιναν σε μέγιστο βαθμό μίζες, υπερκέρδη και καλή ζωή.

Τέταρτον: δεν τηρούμε τις συμβατικές αποχρώσεις μας στην Ευρωζώνη και το κρύβουμε. Αποτέλεσμα: εκείνοι που μας δάνειζαν ως τώρα με σχετικά ανεκτά επιτόκια βλέπουν το δημοσιονομικό χάλι και αποσύρονται. Μένουν μόνο κερδοσκόποι και οι τζογαδόροι που θα μιας πιουν το αίμα πριν μας εγκαταλείψουν γι αυτοί. Παρ όλα αυτά δεν λέμε να περικόψουμε τα έξοδα για να μειωθούν οι δανειακές ανάγκες..

Όλα εξηγούν το χρονικό του προαναγγελθέντος θανάτου της ελληνικής οικονομίας. Το χειρότερο από όλα είναι ότι αυτό το τέλος τείνει να επέλθει σε συνθήκες συλλογικού κανιβαλισμού. Η μια κοινωνική ομάδα ετοιμάζεται να κατασπαράξει την άλλη. Η πολιτική τάξη είναι αυτή που συντηρεί αυτό το περιβάλλον της άγνοιας του κινδύνου. Πρώτον γιατί δεν μπορεί να τον διαχειριστεί. Και δεύτερον γιατί φέρει πρωτίστως την ευθύνη για τη διόγκωση του. Η χώρα από κάποιους κυβερνήθηκε ως τώρα.

Σήμερα ρίχνουν ο ένας στην ευθύνη στον άλλον. Δυστυχώς αυτή τη φορά έχουν και οι δυο δίκιο!.