»Απο τα «μπλοκα», στην ουσια

Από τον Παναγιώτη Δ. Παναγιώτου ΕΘΝΟΣ


Το αγροτικό ζήτημα εξελίσσεται σε έναν αυτοτροφοδοτούμενο «φαύλο κύκλο». Περίπου το ίδιο συμβαίνει και με τις κινητοποιήσεις των αγροτών, παρότι έχουν εμφανιστεί νέοι συνδικαλιστές με ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις που ξεπερνούν τη λογική των επιδοτήσεων (νόμιμων ή μη) που? «τρώγονται» χωρίς να αξιοποιούνται για την αναδιάρθρωση του παρωχημένου αγροτικού παραγωγικού μοντέλου. Οι ευθύνες των κυβερνήσεων είναι μεγάλες. Οι αγρότες βολεύτηκαν για χρόνια με το εύκολο χρήμα των επιδοτήσεων. Το κράτος «έκλεινε τα μάτια του» σε καταστρατηγήσεις, εικονικές καταστάσεις, «κόλπα», απάτες κ.λπ. Ενα μέρος των νομαρχιών -σε όλη την Ελλάδα- συμμετείχε σε αυτό το «παιχνίδι» με το...αζημίωτο φυσικά.

Η καθυστερημένη προσαρμογή θα είναι πιο δύσκολη και πιο επίπονη. Χάθηκαν κρίσιμος χρόνος και πόροι που πήγαν «στράφι».

Από την άλλη πλευρά και οι αγρότες έχουν πολλά δίκια. Τα καρτέλ των εμπόρων τούς ξεζουμίζουν. Δεν υπάρχουν οργανωμένες αγορές αγροτικών προϊόντων. Οι συνεταιρισμοί εν πολλοίς (και με δικές τους ευθύνες) χρεοκόπησαν. Αναδιαρθρώσεις καλλιεργειών δεν έγιναν. Δεν προσέχτηκε η «ποιότητα», η «τυποποίηση» και η «ταυτοποίηση» των προϊόντων. Τα «μητρώα» καθυστέρησαν με αποτέλεσμα να επωφελούνται των επιδοτήσεων και των αποζημιώσεων εξ ίσου και όσοι δεν είναι αγρότες κατά κύριο επάγγελμα κ.λπ. Υπάρχουν ευθύνες των κυβερνήσεων, του κράτους αλλά και δικές τους. Κάτι πρέπει να κάνουν και οι ίδιοι? Το κράτος οφείλει ένα σύγχρονο αναπτυξιακό πλαίσιο. Ο,τι δεν έγινε τις τελευταίες δεκαετίες δεν μπορεί φυσικά να το κάνει η νέα κυβέρνηση σε 100 ημέρες. Ούτε τα δείγματα των πρώτων ημερών (επιστροφή ΦΠΑ, ενίσχυση συντάξεων, επίδομα κ.λπ.) είναι αρνητικά. Χρειάζεται ένας συνολικότερος και εκ βάθρων ανασχηματισμός της αγροτικής παραγωγής προς όφελος των πραγματικών αγροτών και κυρίως των νέων.

Το αγροτικό ζήτημα θέλει άλλη, νέα θεώρηση. Πρέπει να βγούμε από το «παιχνίδι» των στρεβλώσεων, των ψεμάτων, των εκβιασμών, των μαϊμού επιδοτήσεων και αποζημιώσεων. Χρειάζονται θεσμικές αλλαγές και παραγωγικές. Αντιλαμβανόμαστε την απελπισία ενός μέρους του αγροτικού κόσμου. Αλλά άλλος δρόμος, σε συνθήκες μάλιστα μείζονος οικονομικής κρίσης, δεν υπάρχει. Τα «μπλόκα» των δρόμων οδηγούν στον κοινωνικό αυτοματισμό. Επιδεινώνουν τη διεθνή εικόνα της χώρας και δεν πείθουν πλέον για τις σοβαρές προθέσεις των κινητοποιήσεων, που εκπίπτουν τελικά στον στόχο μιας επιπλέον «παράνομης επιδότησης». Είναι χαρακτηριστικό ότι η κινητοποίηση γίνεται χωρίς συγκεκριμένο κεντρικό αίτημα, αλλά με πολλά αιτήματα ανάκατα (άλλα δίκαια, άλλα όχι), είτε θεσμικά, είτε οικονομικά. Η λύση είναι διάλογος ουσίας και νέος ειλικρινής «οδικός χάρτης» δράσεων και αποφάσεων.

Παναγιώτης Δ. Παναγιώτου