»[ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ ]

Βουνοκορφές
Του Δημήτρη Μητρόπουλου mhtro@dolnet.gr ΝΕΑ

ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ είναι γνωστό: μπαίνεις στην πολιτική για να γίνεις κάποιος ή για να κάνεις κάτι; Στην πρώτη περίπτωση, ένα αξίωμα αρκεί. Μετά φροντίζεις το προφίλ σου κι αποφεύγεις τις κακοτοπιές. Στη δεύτερη περίπτωση, το αξίωμα σού δίνει τη δύναμη να διορθώσεις τα κακώς κείμενα και να προωθήσεις αλλαγές, όποιο και αν είναι το κόστος.
ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ «γίνεσαι κάποιος ή κάνεις κάτι;» ισχύει στην κορυφή, στη μέση και στη βάση. Ας πούμε, ο Κώστας Καραμανλής, άπαξ και εξελέγη Πρωθυπουργός, θεώρησε ότι εκπλήρωσε τον στόχο του. Ήταν μια πεποίθηση που μοιραζόταν με τους συνομιλητές του, με αποτέλεσμα να σοκάρονται αρκετοί εξ αυτών. Ο Γιώργος Παπανδρέου βρίσκεται στο... Μαξίμου μόλις τρεις μήνες. Δεν μπορεί να πει κανείς πως η κυβέρνηση δεν έχει κάνει λάθη. Όπως δεν μπορεί να αρνηθεί και πως η κυβέρνηση δεν έχει επιχειρήσει να κάνει κάτι σε πολλούς τομείς.
ΠΡΩΤΕΡΓΑΤΗΣ στην εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ στις 4 Οκτωβρίου 2009, ο Γιάννης Ραγκούσης είναι υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση Παπανδρέου. Θα μπορούσε να απολαύσει τα προνόμια μιας θέσης που κάνει δημάρχους και νομάρχες όλης της χώρας να εξαρτώνται από ένα νεύμα και τα κονδύλια που μοιράζει το ΥΠΕΣ. Αντ΄ αυτού έχει πέσει με τα μούτρα στα δύσκολα. Η υπόθεση των σταζ αφορούσε, κυρίως, τα «δικά μας παιδιά» της Ν.Δ. Η αναμόρφωση του εκλογικού νόμου έχει πρεστίζ. Ωστόσο, στο θέμα των μεταναστών, ο Ραγκούσης πάει να πηδήξει από τη βουνοκορφή.
ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ το οποίο δίνει ιθαγένεια σε παιδιά νομίμων μεταναστών που είδαν το φως στην Ελλάδα ή έκαναν εδώ έξι σχολικές τάξεις αποτελεί γενναία προσπάθεια. Θεμιτή και η ψήφος νόμιμων μεταναστών και ομογενών στις δημοτικές εκλογές του 2010. Όπως είναι δίκαιη και η θέσπιση διαδικασίας που θα επιτρέπει την πολιτογράφηση ενήλικων μεταναστών υπό προϋποθέσεις.
ΜΟΝΟ ΠΟΥ η μετανάστευση δεν είναι θέμα υψηλής πολιτικής. Είναι ζήτημα για το οποίο έχει άποψη κάθε Έλληνας. Δηλαδή, είναι θέμα που κόβει την κοινωνία οριζόντια και κάθετα. Όπερ σημαίνει ότι κινδυνεύει να κοπεί κι όποιος πάει να το χειριστεί. Ωστόσο, είκοσι χρόνια αφότου άνοιξαν τα σύνορά μας στους οικονομικούς μετανάστες από τα Βαλκάνια, την Ασία ή την Αφρική, η πολιτική ηγεσία δεν μπορεί να αγνοεί το θέμα. Ούτε να κρύβεται πίσω από θλιβερές γραφειοκρατικές ρυθμίσεις. Πρέπει να κάνει κάτι- και καλώς το κάνει.