»Παιχνιδια με τη φωτια

Ι. Κ. Πρετεντέρης Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010 ΒΗΜΑ

Για το νομοσχέδιο περί μετανάστευσης (το οποίο είναι ουσιαστικά ένα νομοσχέδιο για την ιθαγένεια...) ειπώθηκαν σχεδόν όσα είχαν να ειπωθούν. Η περίφημη διαβούλευση διεξήχθη δημοσίως και μεγαλοφώνως. Ετσι, λοιπόν, ερωτώ: Μήπως ήλθε η ώρα να ξαναδούμε το πράγμα από την αρχή και από μηδενική βάση;

Και αυτό επειδή φοβούμαι ότι όπως εξελίσσεται η κατάσταση ελλοχεύει ένας διπλός σοβαρός κίνδυνος.

Πρώτον, να διχαστεί και να πολωθεί η ελληνική κοινωνία τόσο πολύ πάνω σε ένα κοινωνικό ζήτημα ώστε να καταστεί εντελώς αδύνατη η αντιμετώπισή του. Και αυτή την αδυναμία λύσης θα την πληρώσουν πρώτοι απ΄ όλους εκείνοι που... τη χρειάζονται περισσότερο. Δηλαδή, οι ίδιοι οι μετανάστες.

Δεύτερον, να χρησιμοποιηθεί το θέμα ως προνομιακό πεδίο ζύμωσης και ανάδειξης μιας ξενόφοβης Ακροδεξιάς- το έργο το έχουμε ξαναδεί στην υπόλοιπη Ευρώπη. Ηδη, μέσω Διαδικτύου, εκδηλώνεται μια κινητοποίηση των πιο ακραίων πολιτικών ρευμάτων και απόψεων με συλλογές υπογραφών, υβριστικές εκστρατείες και συκοφαντικές επιθέσεις. Δεν είναι η πρώτη φορά, θα μου πείτε. Σωστό. Αλλά στην προκειμένη περίπτωση, αυτά τα ακραία στοιχεία έχουν την ευκαιρία να συναντηθούν με ευρύτερα στρώματα της κοινής γνώμης μέσα από τις φοβίες και τις προκαταλήψεις που ενεργοποιεί σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας το θέμα της πολιτογράφησης. Με άλλα λόγια, με την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα, κινδυνεύουμε και να μη λυθεί το πρόβλημα και να προσφερθεί στην ακροδεξιά ένα πολυάριθμο ακροατήριο.

Από την άλλη πλευρά, έχω τη σαφή αίσθηση ότι όλες σχεδόν οι κοινοβουλευτικές δυνάμεις συμπίπτουν σε τρία σημεία τα οποία μπορούν να αποτελέσουν επαρκή βάση για συζήτηση. Συμφωνούν, πρώτον, στη διαπίστωση του προβλήματος.

Συμφωνούν, δεύτερον, στην ανάγκη αντιμετώπισής του.

Συμφωνούν, τρίτον, ότι η αντιμετώπιση αυτή περνάει μέσα από την καθιέρωση κανόνων και ρυθμίσεων στο πλαίσιο της δημοκρατικής πολιτείας μας.

Ποιοι θα είναι αυτοί οι κανόνες; Νομίζω ότι με στοιχειώδη λογική και επαρκή πολιτική βούληση, είναι εύκολο να βρεθούν. Υπό μία προϋπόθεση: ότι η συζήτηση θα διεξαχθεί χωρίς πολιτική υστεροβουλία και ιδεολογική προκατάληψη. Διότι αν το ζητούμενο για τους διαλεγόμενους είναι να αποδείξουν ότι οι μεν έχουν μειωμένη εθνική συνείδηση και οι δε μειωμένη δημοκρατική ευαισθησία, τότε καλύτερα να μη συζητήσουν καθόλου.

Αντιθέτως αν συνειδητοποιήσουν ότι το πλέγμα μετανάστευση και ιθαγένεια είναι κοινωνικά εμπρηστικό, τότε δεν θα είναι δύσκολο να συμφωνήσουν πως τα παιχνίδια με τη φωτιά δεν βοηθούν κανέναν.