»Τα κομματα, τα αομματα

Αντώνης Καρακούσης Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2010 ΒΗΜΑ

Η ελληνική κρίση υπεραπασχολεί τον διεθνή Τύπο, συνταράσσει τον ελληνικό και θα περίμενε κανείς ότι συγκλονίζει τα κόμματα της χώρας. Ωστόσο στα κόμματα επικρατεί σχεδόν μακαριότης. Ούτε δημόσια αγωνία εκφράζεται, ούτε διεργασία εσωτερική ανάλογη του προβλήματος και της δημοσιότητας παρατηρείται. Για τα περισσότερα πρόσωπα της πολιτικής η τρέχουσα κρίση φαντάζει εξωτική και ξένη, την αντιπαρέρχονται ωσάν να αφορά τρίτους και όχι εμάς τους ίδιους.

Ακόμη και όσοι τοποθετούνται δημόσια στο ελληνικό πρόβλημα συνήθως περιπτωσιολογούν ή ανακυκλώνουν συζητήσεις παρελθουσών χρήσεων, οι οποίες δεν ορίζονται από την αναλογούσα στις περιστάσεις αίσθηση επείγοντος. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, οι πιο πολλοί ανακυκλώνουν τη ρητορική των προηγούμενων ετών, υπερασπιζόμενοι τους πελατειακούς δεσμούς τους με... το εκλογικό σώμα και τίποτε παραπάνω. Ειδικώς στη Νέα Δημοκρατία κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν. Η συζήτηση για την κρίση αποφεύγεται, όπως και για τις ευθύνες της κυβέρνησης Καραμανλή. Μόνο ακριτομυθίες και σκόρπιες επιφανειακές κουβέντες από εδώ και από εκεί, χωρίς περιεχόμενο, χωρίς βάθος και, κυρίως, χωρίς αυτοκριτική διάθεση. Τα κομματικά όργανα ουδέποτε συζήτησαν το θέμα και γενικώς τα νεοδημοκρατικά στελέχη ομιλούν και διεκδικούν ωσάν να μη μεσολάβησαν πεντέμισι χρόνια αμέριμνης και καταστροφικής, όπως αποδεικνύεται, διακυβέρνησης.

Το ΚΚΕ έχει τον δικό του χαβά. Δεν θέλει το ένα, δεν θέλει το άλλο, εξ αντικειμένου και λόγω της κοσμοθεωρίας δεν συμμετέχει στη συζήτηση, ούτε θα συμμετάσχει, αδιαφορώντας αν η χώρα πτωχεύσει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρ΄ ότι κατά καιρούς έδωσε άλλα δείγματα γραφής, δείχνει να οδεύει κι αυτός προς τον αυτό δρόμο, της σχεδόν απόλυτης άρνησης και της διεκδίκησης παλαιού τύπου, όπως ήταν στις απαρχές της Μεταπολίτευσης. Με τη διαφορά ότι τότε διεκδικούσαμε την ένταξη στην ΕΟΚ και τώρα αντιμετωπίζουμε την απειλή της αποπομπής ή της οικειοθελούς εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Το κόμμα του κ. Καρατζαφέρη δείχνει να ορίζεται από τον λαϊκισμό που ευδοκιμεί στους λόφους της λαϊκής εθνικιστικής Δεξιάς και αποφεύγει αντιστοίχως τις πολλές κακοτοπιές.

Το κακό όμως είναι ότι και το ΠαΣοΚ που κυβερνά έχει λειψές επεξεργασίες και μη επαρκή κατανόηση των συνθηκών και του προβλήματος που καταδιώκει τη χώρα. Μαθαίνει κι αυτό εκπαιδευόμενο στην κρίση. Είναι με άλλα λόγια και η στάση της πολιτικής προβληματική, η οποία δεν είναι απλώς παραγωγός του διαρθρωτικού προβλήματος της χώρας, αλλά και η ίδια μέρος του διαρθρωτικού προβλήματος της χώρας. Πάντως δύο τινά μπορούν να συμβούν: Ή να αφυπνισθούν από την κρίση ή να αφανισθούν απ΄ αυτήν.