»Τα σεβη μας κυριε Επιθεωρητα...

Νικόλ Λειβαδάρη ellispoint

Ο «επιθεωρητής» του Γκόγκολ ήταν ένας χαριτωμένος απατεωνίσκος. Οι «δικοί μας» επιθεωρητές είναι - καθόλου …χαριτωμένοι μεν- πολύ κύριοι δε... Ο «επιθεωρητής» του Γκόγκολ ήταν ένας χαριτωμένος απατεωνίσκος. Λίγο μέθυσος, πολύ γυναικάς, λίγο χαρτοπαίκτης, πολύ …αδέκαρος.
Οι «δικοί μας» επιθεωρητές είναι - καθόλου …χαριτωμένοι μεν- πολύ κύριοι δε: Με κοστούμια, γραβάτες, βαλιτσάκια Louis Vuitton κι έναν πάκο comme il faut συστάσεων ανά χείρας. Χαρτοπαίκτες επίσης δεν θα τους έλεγες, αλλά gamblers γιατί όχι… Ο Χλεστακώφ, ο «επιθεωρητής» του Γκόγκολ, πουλούσε... φύκια για μεταξωτές κορδέλες κι έπαιρνε μίζες και δωράκια από τους προύχοντες της διαφθοράς κι από μια κρατική μηχανή που δούλευε μόνο με γράσο – «λάδωμα» ελληνιστί…
Οι «δικοί μας» επιθεωρητές πωλούν επίσης …φύκια για μεταξωτές κορδέλες – μαζί με «εγγυημένες» ιρλανδικές συνταγές – και παίρνουν δώρο παγωμένους μισθούς και τριετείς λιτότητες…

Θα ήταν ευχής έργον, ίσως, να τους εξευμενίζαμε κι εκείνους με πάσης φύσεως δωράκια και θωπείες, αλλά ατυχήσαμε: Οι «δικοί μας» επιθεωρητές συνηθίζουν να μιλούν για business μόνον με «διεθνείς οίκους» και «διεθνείς αγορές» και όχι με πτωχές – τίμιες ή μη, δεν έχει σημασία – κυβερνήσεις.

Ο «επιθεωρητής» του Γκόγκολ ήταν ξύπνιος και καπάτσος: Είδε φως, μπήκε, πούλησε αέρα, γοητεία κι εντυπώσεις και πήρε τα πάντα.

Οι «δικοί μας» επιθεωρητές είναι – comme il faut πάντοτε -τσαμπουκάδες: Δεν πωλούν γοητεία, πωλούν μόνον …αέρα, εντυπώσεις και υψηλό κύρος και, στα δύσκολα, καλούν απλώς το …ιππικό - βάζουν μπρος την άνωθεν μηχανή των «οίκων» και των «αγορών» και παίρνουν επίσης τα πάντα: Κάνουν τα προγράμματα «προσαρμογής» τριετή από τετραετή, μειώνουν τους μισθούς 7% αντί για 4%, αυξάνουν το ΦΠΑ και βάζουν νέο φόρο στα καύσιμα.

Ο «επιθεωρητής» του Γκόγκολ, παρά τη χάρη του, αποκαλύφθηκε στο τέλος και εισέπραξε τη χλεύη και το φτύσιμο των «διεφθαρμένων» φουκαράδων που έως τότε τον αποθέωναν.

Οι «δικοί μας» επιθεωρητές έχουν αποκαλυφθεί προ πολλού, αλλά έχουν εκπαιδευτεί καλά να εισπράττουν το οποιοδήποτε φτύσιμο ως …ψιλόβροχο…

Ο Γκόγκολ, όταν έγραψε τον «Επιθεωρητή» κινδύνεψε να εξοριστεί στη Σιβηρία.

Εμείς, όταν υποδεχόμαστε τους «δικούς μας» επιθεωρητές κινδυνεύουμε να γίνουμε εξόριστοι στην ίδια μας τη χώρα.

Κρίμα – πολύ κρίμα, που δεν μας έτυχε κι εμάς ένας Χλεστακώφ: Αν μη τι άλλο θα είχε η εξορία μας μια χάρη, μια γοητεία κι ένα χαμόγελο. Μπορεί να πίναμε, δηλαδή, μαζί του κι ένα ποτηράκι παραπάνω, να ρίχναμε και καμιά ζαριά – να κοροϊδεύαμε λίγο τα πέτρινα χρόνια βρε αδερφέ…