»Αττικo παγωτo

23/12/2009
του Γιώργου Λακόπουλου
(Στη μνήμη του Χρήστου Λαμπράκη) PROTAGON.GR

Η Δημοσιογραφία και ο Πολιτισμός, ήταν οι δρόμοι που περπάτησε ως την κορυφή, ο Χρήστος Λαμπράκης. Η βαθειά προσωπική παιδεία, η αυστηρή προσήλωση στους στόχους του, ήταν τα στοιχεία που του προσέδωσαν το φωτοστέφανο του Ταγού στο δημόσιο βίο. Συναρπαστικός συνομιλητής με φυσική ευγένεια , υψηλή αίσθηση γούστου, και εξαίρετους τρόπους . Αλλά το πιο βασικό χαρακτηριστικό του, ήταν ο λιτός βιος. Κανείς , ποτέ με τη δική του ισχύ δεν προσέφερε τόσο λίγα υλικά αγαθά στον εαυτό του. Ήταν θέμα ανατροφής- έτσι.. μεγάλωσε.


«Τη Δευτέρα ο πατέρας μου έδινε το χαρτζιλίκι ολόκληρης της εβδομάδας- ένα μικρό μασούρι κέρματα. Η μητέρα περίμενε να φύγει και μου έλεγε. « Για φερτα εδώ». Κάθε πρωί μου έδινε μόνο ένα κέρμα για μένα κι ένα για το κουλούρι του φτωχού. Πάντα έπαιρνα κι ένα δεύτερο κουλούρι για κάποιον συμμαθητή μου που δεν είχε». Εξομολόγησή του ιδίου σ ένα μικρό αγρόκτημα στα Μεσόγεια πριν από τρία χρόνια.
Ήταν ακόμη υπερδραστήριος. Εκείνο το μεσημέρι είπε αρκετά για τα παιδικά του χρόνια- πολύ σπάνια το έκανε. Στην παρέα ήταν άλλοι πέντε. Στους δυο μιλούσε με το μικρό τους όνομα, αλλά πάντα στον πληθυντικό, αν και ήταν κατά πολύ νεώτεροι του. Οι άλλοι τρείς ήταν οικείοι του- είχε μια άνεση και ξανοίχτηκε.

Μίλησε ακόμη και για τη «Σελήνη» το μικρό καΐκι του. «Ξέρετε είναι σήμερα το παλαιότερο εν πλω σκάφος στο είδος του. Ναυπηγήθηκε μεταξύ του 1926 και του 1928, είναι μεγαλύτερό μου». Υπήρχε κάτι σ τρυφερό στην αφήγηση , αναπολούσε την παιδική ηλικία του. «Μικρέ μου Χρήστο» του είπε κάποια στιγμή με τον αυθορμητισμό της η Μαριέττα. Του άρεσε η προσφώνηση. Όταν η Ολυμπία έφερε γλυκό βύσσινο, της είπε : «Έχω μια ιδέα – τι θα λέγατε για αττικό παγωτό;». Τον κοίταξαν με απορία. Σαν παιδί που προκαλεί το θαυμασμό με την πρωτοβουλία του εξήγησε. «Φρέσκο χιόνι με βύσσινο».


Ήταν χειμώνας, αλλά δεν είχε χιονίσει. Όλοι δεσμεύτηκαν ότι με το πρώτο χιόνι θα συγκεντρώνονταν πάλι για Αττικό παγωτό. Το χιόνι ήλθε λίγες εβδομάδες αργότερα- όχι πολύ , αλλά έφτανε. Το ραντεβού κανονίστηκε και τον περίμεναν. Το μεσημέρι ειδοποίησε με αγγελιαφόρο και ένα απολογητικό σημείωμα - γραμμένο από τον ίδιο στην αιώνια γραφομηχανή του, όπως πάντα: ένα κρυολόγημα δεν του επέτρεπε να μετακινηθεί. Σε καμία από τις επόμενες επισκέψεις του δεν είχε χιόνι. Αλλά κάθε χειμώνα το «Αττικό παγωτό» το περίμενε.


Ο φωτεινός χειμώνας θα είναι βαρύς, λένε οι μετεωρολόγοι. Μάλλον θα πέσει πολύ χιόνι. Αλλά ο Χρήστος Λαμπράκης δεν θα δοκιμάσει το βύσσινο-σορμπέ που ίδιος φαντάστηκε.