»ΜΑΤΙΕΣ

«Απαιτούμε!» Του Λευτέρη Π. Παπαδόπoυλου ΝΕΑ

Φίλοι από παλιά και οι δύο. Ο ένας, πρώην δήμαρχος, για τέσσερις τετραετίες. Ο άλλος, γνωστός δικηγόρος, με αγώνες για τη Δημοκρατία και συνοδοιπόρος του Μίκη Θεοδωράκη. Ο πρώτος μού έστειλε προς δημοσίευση ένα τρισέλιδο γράμμα, που απευθύνεται στον Αλμούνια! (άλλη δουλειά δεν είχε ο Αλμούνια, από το να διαβάζει επιστολές στις «Ματιές»!). Ο δεύτερος, τα έχει με τον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος είχε το... θράσος να πει σε συνέντευξή του: «Η Ελλάδα ζει πέραν των δυνατοτήτων της για πολλά χρόνια. Δεν μπορούμε εμείς οι Γερμανοί να πληρώνουμε για τα... λάθη των Ελλήνων».
Ας πάρουμε τον Σόιμπλε: άδικο έχει ο άνθρωπος; Η Ελλάδα, που δεν παράγει τίποτα και ασφυκτιά από αναρίθμητα λαμόγια, δεν ζει εδώ και πολύ καιρό με δανεικά; Δεν ξοδεύει περισσότερα απ΄ όσα έχει; Δεκάδες χιλιάδες Έλληνες είναι ψέμα ότι έχουν εξοχικό σπίτι και δεύτερο αυτοκίνητο; Από πού βγαίνουν αυτά τα λεφτά; Εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες δεν «λαδώνουν», δεν παίρνουν μίζες, δεν κλέβουν την Εφορία; Το ίδιο το κράτος δεν ληστεύει τους φορολογουμένους; (όχι βέβαια τους πλούσιους, αλλά τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους).
Θυμώνει ο φίλος μου, επειδή ο Γερμανός υπουργός τα βάζει με τη χώρα μας, ενώ η δική του πατρίδα, η Γερμανία, δεν έχει πληρώσει στην Ελλάδα τα χρήματα που της χρωστάει από τον πόλεμο και την Κατοχή.
Δίκιο έχει και θυμώνει. Αλλά για το ότι οι Γερμανοί χρωστάνε και δεν πληρώνουν, μήπως φταίνε και οι ελληνικές κυβερνήσεις, που δεν κίνησαν γη και ουρανό για να διεκδικήσουν τα χρωστούμενα;
Να περάσουμε όμως και στον έτερο φίλο μου, τον πρώην δήμαρχο. Γράφει, μέσα από τη στήλη, στον Αλμούνια: «...κύριε Αλμούνια, οι Έλληνες δεν επαιτούν. Απαιτούν!
Να δείξετε ανοχή στις προσπάθειες της νέας κυβέρνησης (ΠΑΣΟΚ), οι οποίες είναι ειλικρινείς, όπως πιστεύω. Τόσα χρόνια δείχνατε ανεξήγητη ανοχή σε μια κυβέρνηση (Ν.Δ.), η οποία σας κορόιδευε. Δώστε λοιπόν κάποια πίστωση χρόνου και σε μια νεογέννητη κυβέρνηση, η οποία τουλάχιστον έχει παρουσιάσει δείγματα, ότι και ακούει και συζητά και προσπαθεί. Δυστυχώς, απεραντολόγησα. Αλλά ήταν αναπόφευκτο.
Πάντως, κύριε Αλμούνια, να είστε βέβαιος ότι η Ελλάδα θα βρει και πάλι τον δρόμο της και δεν θα είναι το μαύρο πρόβατο της Ε.Ε.
και των διαθέσεών σας».
Δεν υπάρχει κανείς, βέβαια, που να μην εύχεται να βρει και πάλι η Ελλάδα τον δρόμο της. Αλλά τα προβλήματα δεν λύνονται με ευχές. Λύνονται με σκληρή δουλειά, για να κερδηθεί το χαμένο έδαφος, πρώτα πρώτα. Και να γίνουν βήματα προς τα εμπρός, κατόπιν. Βλέποντας όμως γύρω μου, διαπιστώνω ότι 90 στους 100 Έλληνες σκέφτονται όπως οι δυο φίλοι μου. Έχουν καλοσυνηθίσει και πιστεύουν ότι χωρίς να κοπιάσουν «κάτι θα γίνει» τελικά και θα γυρίσει η ρόδα!
Όμως, τα πράγματα δεν είναι πια όπως ήταν πριν από 5-10 χρόνια. Δεν μπορεί ο πολιτικός να ανεβαίνει στο τρακτέρ και να φωνάζει «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά» στους αγρότες. Δεν μπορεί κάθε κόμμα που κατακτά την εξουσία, να διορίζει χιλιάδες ψηφοφόρους του σε θέσεις του ευρύτερου δημόσιου τομέα, να φτιάχνει «επιτροπές» με μέλη που χρυσοπληρώνονται, να «στήνει» διαγωνισμούς και να κοροϊδεύει. Ίσως, η θηλιά των ξένων γύρω από τον λαιμό μας, να μας κάνει να αλλάξουμε. Να γίνουμε κι εμείς- αμάν και πότε- σοβαροί «κουτόφραγκοι» και να μη μείνουμε «ξύπνιοι» και «μάγκες» Έλληνες...