»Θα σηκωσουν τα μανικια;

Ι. Κ. Πρετεντέρης Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009 βημα

Σε ένα πρόσφατο υπουργικό συμβούλιο δύο υπουργοί πλησίασαν τον Πρωθυπουργό και τον ρώτησαν αν συμφωνεί να προχωρήσουν στη ρύθμιση ενός θέματος για το οποίο είναι συναρμόδιοι και αποτελεί εφαρμογή κοινοτικής οδηγίας. Τυπικά πράγματα, δηλαδή.
- Εντάξει, τους είπε εκείνος. Αλλά να μην έχουμε καμία φασαρία.
Το περιστατικό επιβεβαιώνει την κυρίαρχη ψευδαίσθηση των ελληνικών κυβερνήσεων ότι μπορούν να κυβερνήσουν χωρίς φασαρίες.
Δεν υπάρχει πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα από... την οικονομία. Εκεί συγκρούονται σήμερα όχι δύο οικονομικές απόψεις αλλά δύο διαφορετικές πολιτικές αντιλήψεις.
Η μία αντίληψη υποστηρίζει ότι η οικονομία είναι κατ΄ εξοχήν αντικείμενο πολιτικής διαχείρισης. Οτι η διαχείριση αυτή ασκείται με τα συνηθισμένα εργαλεία της πολιτικής αγοράς. Και ότι κινείται με τη λογική της κομματικής σκοπιμότητας υπό τη μετέωρη λαιμητόμο του πολιτικού κόστους.

Η άλλη αντίληψη θεωρεί ότι η οικονομία αποκρυσταλλώνει τις επιδόσεις ολόκληρης της κοινωνίας σε όλα τα επίπεδα. Και ότι στον παγκοσμιοποιημένο πλανήτη μας δεν αποτελεί μια τετριμμένη εσωτερική αντιδικία μεταξύ κομμάτων αλλά τον μόνιμο διάλογο ολόκληρης της χώρας με τον υπόλοιπο κόσμο.

Είναι προφανές ότι η πρώτη αντίληψη βοηθάει περισσότερο στις εκλογές. Η δεύτερη κάνει καλύτερο τον τόπο. Μόνο που ο δυστυχής τόπος έπεται συνήθως των εκλογών και γι΄ αυτό φτάσαμε εδώ που βρισκόμαστε σήμερα.

Ακούω την κουβέντα για τα μέτρα. Το ζήτημα δεν είναι τα μέτρα ή δεν είναι μόνο τα μέτρα. Το ζήτημα είναι αν η πολιτική τάξη θέλει να οδηγήσει την κοινωνία μας στην αποκατάσταση μιας οικονομικής ευρυθμίας: από την επιλογή που θα γίνει, θα προκύψουν και τα μέτρα τα οποία χρειάζεται να ληφθούν. Αλλά, ευτυχώς ή δυστυχώς, καμία επιλογή δεν μπορεί να γίνει χωρίς φασαρίες.

Ο Πρωθυπουργός συνέδεσε πολύ σωστά την οικονομική κρίση με την εθνική κυριαρχία. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης έκανε το ίδιο. Μόνο που απεδείχθη ότι εννοούσαν τελικώς διαφορετικά πράγματα.

Ο Πρωθυπουργός διακήρυξε ότι δεν θα μας πουν οι πιστωτές ή οι διεθνείς οίκοι τι θα κάνουμε. Είναι η προέκταση της θεωρίας ότι «την Ελλάδα την κυβερνάει το ΠαΣοΚ και όχι ο Τρισέ». Ο Πάγκαλος υποστήριξε, αντιθέτως, ότι χωρίς οικονομική αυθυπαρξία δεν μπορεί να υπάρξει εθνική ισχύς. Αρα ο Τρισέ είναι το αποτέλεσμα, δεν είναι το πρόβλημα. Αντιλαμβάνομαι ότι μια μερίδα του ΠαΣοΚ φλερτάρει με την ιδέα να δημιουργήσει έναν «εξωτερικό εχθρό» για να λουφάρει από τις ευθύνες. Μπορεί να το πετύχει αλλά δεν θα κερδίσει τίποτε, πέρα από μερικά πρόσκαιρα χειροκροτήματα.

Ευτυχώς όμως υπάρχουν και άλλοι στην κυβερνητική παράταξη που θεωρούν ότι ήλθε η στιγμή να πάψουν τα καλαμπούρια και «να σηκώσουμε τα μανίκια» - για να θυμηθώ τον πρόσφατο Παπανδρέου.... Που πιστεύουν ότι υπάρχει μια κυβέρνηση αρκετά ισχυρή για να αντιμετωπίσει τη μετεκλογική πραγματικότητα, χωρίς να κρύβεται πίσω από προεκλογικές υπεκφυγές.

Υπό την προϋπόθεση βεβαίως ότι θα αποφασίσει να κυβερνήσει. Ακόμη και με φασαρίες.
..