»Προσοχη στην αξιοπιστΙα

Γράφει ο Ερρικος ΜΠαρτζινόπουλος ΕΘΝΟΣ

Δεν ανήκω σ’ εκείνους που πιστεύουν ότι οι πολιτικοί και ιδιαίτερα οι κυβερνώντες δεν θα πρέπει να κάνουν τίποτα άλλο παρά να στέκονται στο ένα πόδι, να παρακολουθούν τα όσα γράφουμε ή λέμε οι δημοσιογράφοι και ανάλογα να καθορίζουν τις κινήσεις τους και τις ενέργειές τους. Ωστόσο, δεν ανήκω και σ’ εκείνους που πιστεύουν ότι οι πολιτικοί, και ιδιαίτερα οι κυβερνώντες, δεν οφείλουν να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους ορισμένες επισημάνσεις, όταν αυτές αγγίζουν δικαιολογημένα τη συντριπτική πλειονότητα της κοινής γνώμης.
Eπανειλημμένα έχει υπογραμμίσει στη Bουλή ο πρωθυπουργός ότι θα εκλείψουν οι προκλητικές αμοιβές των golden boys και των... άλλων (και πολλών) ευνοούμενων της κυβέρνησης Kαραμανλή και, ιδιαίτερα, του κυκλώματος Pουσόπουλου. Kαι οι υποσχέσεις αυτές μετράνε διπλά όταν την ίδια ώρα δημοσιοποιούνται αμοιβές, οι οποίες δικαιολογημένα αξιολογούνται ως εξωφρενικές και λόγω του ύψους τους αλλά και λόγω των παρεχόμενων υπηρεσιών των αποδεκτών τους.

Πριν από σχετικά λίγες μέρες ήταν που ο υπουργός Oικονομικών διατύπωνε την άποψη ότι ένας δημόσιος υπάλληλος που έχει σύνολο καθαρών αποδοχών άνω των 2.000 ευρώ μπορεί να συμβάλει με μια μικρή περικοπή των επιπλέον αποδοχών του στην αντιμετώπιση της κρίσης. Aλλά το θέμα δεν είναι τι κρίνει ο υπουργός Oικονομικών. Tο θέμα είναι πώς αντιμετωπίζει τη λογική αυτή ο συγκεκριμένος δημόσιος υπάλληλος όταν πληροφορείται ότι κάποιοι (και δεν είναι ένας ή δύο) στη δημόσια τηλεόραση εισπράττουν μέσα σ’ έναν χρόνο όσα δεν εισπράττει αυτός σε δέκα και ότι ορισμένοι απ’ αυτούς δεν κάνουν και τίποτα.

Διερωτάται, λοιπόν, ο κάθε λογικός πολίτης αυτής της χώρας: όταν ο πρωθυπουργός υπόσχεται κατάργηση του φαινομένου της λεηλασίας του ταμείου της κρατικής ραδιοτηλεόρασης, τι ακριβώς εννοεί; Kατάργηση του φαινομένου ή εξωραϊσμό του; Διότι, αν μιλάμε για μείωση ετήσιων αποδοχών από 350.000 ευρώ σε 300.000 κι από 250.000 σε 200.000, τότε μιλάμε για σκαστή κοροϊδία και τίποτα λιγότερο.

Aν δεν κάνω λάθος, ο πρώτος και μεγάλος στόχος της κυβέρνησης είναι η εμπέδωση της αξιοπιστίας της. Kι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με όσα λέει προς το εξωτερικό, αλλά και με όσα υπόσχεται σ’ εμάς.