»ΑΓΟΡΑΣΕ ΧΡΟΝΟ...

Του Ι.Κ.Πρετεντέρη
από το ΒΗΜΑ
Νομίζω ότι η πιο ευχάριστη εξέλιξη των τελευταίων ημερών είναι ότι ο Πρωθυπουργός βγήκε μπροστά στο θέμα της οικονομίας. Η παρέμβασή του στο Συμβούλιο Κορυφής δημιούργησε στους συνομιλητές του την αίσθηση ότι η κυβέρνηση παίρνει σοβαρά το πρόβλημα και ότι προτίθεται κάτι να κάνει. Ουσιαστικά της επέτρεψε να αγοράσει χρόνο. Αλλά πολύ λίγο χρόνο. Μέσα στα προσεχή εικοσιτετράωρα η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να ανοίξει τα χαρτιά της. Οι διακηρύξεις και οι δηλώσεις προθέσεων έχουν πλέον ξεπεραστεί από τα γεγονότα: Οι αγορές και οι οικονομικοί παράγοντες, ο διεθνής Τύπος και η Ευρωπαϊκή Ενωση περιμένουν να δουν συγκεκριμένα μέτρα.

...Είναι απαιτητικοί επειδή είμαστε καθυστερημένοι. Αυτή η δίμηνη παράταση στη συγκεκριμενοποίηση των κυβερνητικών προθέσεων κόστισε πολύ. Οχι μόνο οικονομικά με την αύξηση του κόστους του δανεισμού. Αλλά κυρίως πολιτικά.

Και αυτό επειδή τα μέτρα που υποχρεώνεται να πάρει σήμερα ή αύριο η κυβέρνηση για να ικανοποιηθούν οι αγορές θα είναι πολύ πιο επώδυνα από εκείνα που θα τους ικανοποιούσαν την επομένη των εκλογών. Τότε ίσως αρκούσε μια πειστική χειρονομία. Τώρα ζητούν «να χυθεί αίμα».

Στη χθεσινή συνέντευξη, όμως, ο Πρωθυπουργός δημιούργησε την εντύπωση ότι δεν κινείται στο ίδιο μήκος κύματος. «Ούτε έχουμε σχεδιάσει μέτραούτε πρόκειται να πάρουμε» είπε. Και εξήγησε ότι αυτό που κυρίως θα κάνει είναι να φέρει πιο μπροστά πολιτικές οι οποίες είχαν σχεδιαστεί σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου. Ταυτοχρόνως επανέλαβε ότι θα αντιμετωπίσει τη διαφθορά και τη σπατάλη δημοσίου χρήματος.

Ολα αυτά είναι ασφαλώς καλοδεχούμενα. Είναι και αρκετά για να ανορθωθεί η οικονομία και να κοπάσει η διεθνής κατακραυγή; Δεν είμαι καθόλου βέβαιος. Διότι αν γίνουν αντιληπτά ως μια νέα καθυστέρηση και μια νέα αναβολή θα οδηγήσουν απλώς σε νέες και μεγαλύτερες πιέσεις. Και το αποτέλεσμα θα είναι ακόμη χειρότερο αν οι εξαγγελίες θεωρηθούν απόπειρα διγλωσσίας, με την κυβέρνηση να μιλάει άλλη γλώσσα στις Συνόδους Κορυφής και άλλη στις συνεντεύξεις Τύπου.

Το ερώτημα, λοιπόν, είναι πώς θα αξιοποιήσει η κυβέρνηση τον ελάχιστο χρόνο που αγόρασε ο Πρωθυπουργός. Αν παραμείνει στη λογική του «όλα καλά κι όλα ωραία», πολύ φοβούμαι ότι το αύριο θα είναι χειρότερο από το σήμερα. Αλλά αν χρησιμοποιήσει την ανάπαυλα για να οικοδομήσει μια νέα οικονομική στρατηγική, τότε μπορεί να κερδίσει τον χρόνο που έχασε.

Μόνο που, όπως άκουγα χθες τον Πρωθυπουργό, δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι θα συμβεί το δεύτερο.