»ΟΙ"ΠΥΡΗΝΕΣ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ" ΧΤΥΠΗΣΑΝ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ...

Οι διωκτικές αρχές εκτιμούσαν ότι ο "Επαναστατικός Αγώνας" έβαλε τις βόμβες στην Εθνική Ασφαλιστική, τελικά όμως τα πλουσιόπαιδα των "Πυρήνων της Φωτιάς" ανέλαβαν την ευθύνη της επίθεσης. Γεγονός, το οποίο προκαλεί απορίες στην ΕΛΑΣ, όπως απορίες δημιουργεί και η ταχύτατη ανάληψη ευθύνης, καθώς είναι η πρώτη φορά που γίνεται κάτι τέτοιο. Οι τρομοκράτες περιγράφουν την επίθεση με λεπτομέρειες και προειδοποιούν οτι θα συνεχίσουν. Εμείς σας λέγαμε από το πρωί ότι δεν έχει καμμιά σημασία το όνομα της οργάνωσης, δεδομένου ότι όλες διασυνδέονται μεταξύ τους και ακουμπούν στα Εξάρχεια και το κοινό έγκλημα. Διαβάστε το κείμενο της προκήρυξης που
... αναρτήθηκε πριν από λιγο στο indymedia:
ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΡΥΘΜΙΣΗ Αυτές τις μέρες, η πόλη παρασύρεται στο καταναλωτικό πνεύμα των Χριστουγέννων και ο εμπορικός κόσμος ικανοποιημένος λόγω του μεθοδευμένου σχεδίου καταστολής και ελέγχου των διαδηλώσεων για την μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και τον περιορισμό των υλικών ζημιών, θεώρησε πως διασφαλίστηκε η ομαλή ροή της καταναλωτικής αγοράς και η εξουσία έκλεισε τους λογαριασμούς της με τους καταστροφείς και ταραξίες της κοινωνικής ειρήνης. Στους δρόμους που εκατοντάδες προσήχθησαν βίαια και σε δεκάδες ανθρώπους απαγγέλθηκαν κατηγορίες, στους ίδιους δρόμους επικρατεί μια γιορτινή ατμόσφαιρα. Εορταστικές εκδηλώσεις παντού, κόσμος που μπαινοβγαίνει στα εμπορικά κέντρα και μια αίσθηση ευφορίας να πλανάται στον αέρα. Οι ρυθμοί της πόλης κινούνται μεταξύ κατανάλωσης την μέρα και διασκέδασης τη νύχτα. Ενάντιοι σε αυτό το κλίμα των ημερών επιλέξαμε να αναταράξουμε την ησυχία της πόλης τοποθετώντας εκρηκτικό μηχανισμό στο υποκατάστημα της ΕΤΕ και στα κεντρικά γραφεία της Εθνικής Ασφαλιστικής. Κομμάτι της στρατηγικής των αντάρτικων ομάδων και των επαναστατών ήταν ανέκαθεν η υλική καταστροφή και το σαμποτάζ, όπως και η απαλλοτρίωση ως μορφή άρνησης εργασίας, οικονομικών στόχων. Πάνω στο ζήτημα της οικονομίας, ως ουσία του καπιταλιστικού συστήματος έχουν ειπωθεί χιλιάδες λέξεις και έχουν γραφτεί εκτενείς αναλύσεις. Εμείς επιλέγουμε να αγνοήσουμε τις στατιστικές και τις προβλέψεις ώστε να αναφερθούμε στις επιπτώσεις που βιώνουμε καθημερινά και στις συνέπειες αυτής της παγκοσμιοποιημένης οικονομικής δικτατορίας. Διαβάζοντας πίσω από τις γραμμές και ιχνηλατώντας τα αποτυπώματα των αλληλεπιδράσεων της οικονομίας, διαπιστώνεται ότι το σύγχρονο δυτικό μοντέλο ζωής είναι τελικά μια οργανωμένη κατάσταση "ασφαλούς" ασφυξίας όπου εγκλωβίζει σε μια γενικότερη αδράνεια και μιζέρια την καθημερινή κίνησή μας. Ένα μοντέλο που από την στιγμή που γεννιέσαι, εκπαιδεύεσαι για να δουλέψεις ώστε να καταναλώσεις. ’λλωστε κάθε κοινωνικοπολιτικό σύστημα οφείλει να εξασφαλίζει την αναπαραγωγή του, την προσφορά και ζήτηση εργατικού δυναμικού, την ζήτηση και κατανάλωση των εμπορευμάτων του ώστε να είναι σε συνεχή κίνηση οι χρηματοπιστωτικές υποδομές του. Στον κοινωνικό ιστό η κατανάλωση είναι μια διαδικασία αυτοπραγμάτωσης όπου τα εμπορεύματα καταλήγουν να κυριαρχούν στους ανθρώπους, απογυμνώνοντάς τους από τις ανθρώπινες ιδιότητες και ικανότητες τους. Τίποτα αληθινό δεν γεμίζει το είναι τους μέσα στην τετριμμένη καθημερινότητα παρά μόνο η προσπάθεια απόκτησης αντικειμένων με σκοπό την κοινωνική καταξίωση. Σήμερα αυτή η προσπάθεια διευκολύνεται για τον οποιοδήποτε, με φαινομενικές διεξόδους δανείων, "χαμηλών" και "ευέλικτων" επιτοκίων και κάθε είδους προγράμματα κάλυψης αναγκών που προσφέρουν οι τράπεζες. Οι ευρηματικές διαφημίσεις που χρησιμοποιούν για να τα πλασάρουν ποντάρουν ακριβώς πάνω στην αίσθηση κάλυψης κάτι παραπάνω απο την αγορά υλικών αγαθών, αφού προσφέρεται η ίδια η συνταγή της ευτυχίας και η δυνατότητα να την αποκτήσεις. ’νθρωποι που προσπαθούν να αισθάνονται ολοκληρωμένοι με την συνεχή προσπάθεια διασφάλισης και επίδειξης του πλούτου σε μια κοινωνία που κρίνεσαι από το τι μπορείς να αποκτήσεις και καταλήγεις να είσαι αυτά που κατέχεις. Ανθρωποι χρεωμένοι σε πιστωτικές κάρτες, καθοδηγούμενοι από την ματαιοδοξία τους, προσπαθούν να καλύψουν τα πραγματικά κενά τους αγοράζοντας ακριβά ρούχα και νέα κινητά σε ένα κατάλογο εσωτερικευμένων επιθυμιών που δεν έχει τέλος. Διαρκώς προστίθενται καινούργιες επιθυμίες από ένα σύστημα που δημιουργεί πλαστές ανάγκες. Αυτές οι ανάγκες είναι απαραίτητες όμως για την εύρυθμη λειτουργία του οικονομικού συστήματος αφού τροφοδοτούν την διαρκή ροή του χρήματος. Αυτή η προσποίηση της ευτυχίας που απεικονίζεται σε ψεύτικα χαμόγελα κουβαλώντας τσάντες γεμάτες με νέα προϊόντα, βρίσκεται σε κάθε γωνία προσκαλώντας τον καθένα μας σε αυτό το ξέφρενο πανηγύρι κατανάλωσης. Ακόμα και οι βασικές ανάγκες επιβίωσης, όπως η ανάγκη για τροφή και νερό διαμεσoλαβούνται μέσω της οικονομίας και μετατρέπονται σε συναλλαγματικές σχέσεις. Η εργασία εξασφαλίζει την επιβίωση και εμφανίζεται ως η αποκλειστική οδός για "αξιοπρεπή νόμιμο βίο". Δηλαδή η μετατροπή του καθενός και της καθεμίας σε παραγωγική μονάδα κέρδους μέσα σε ένα σύνολο εκβιασμών, που επιβάλλουν την νομιμότητα και υπονοούν συνέπειες. Ο καθένας λοιπόν πορεύεται μόνος του, δουλεύει για να ζει, ζει για να καταναλώνει και αποξενώνεται από την ίδια του την ύπαρξη και ως επακόλουθο από όλους τους υπόλοιπους. Οι ανθρώπινες σχέσεις λοιπόν καταλήγουν να είναι ανάπηρες. Το άγχος, το στρές, η κατάθλιψη και ο ματαιόδοξος κομφορμισμός είναι τα συναισθήματα και οι καταστάσεις που κυριαρχούν. Οι αξίες και τα ιδανικά του σύγχρονου πολιτισμού προβάλλονται απο την τηλεόραση και τα Μ.Μ.Ε.: επιδειξιομανία, κυνήγι της διασημότητας, ευκαιρία στο όνειρο. Η οικονομία διαμέσου μιας ιδιόρρυθμης χρήσης του θεάματος κάλυψε και τις πιο μεγάλες αποστάσεις μέσα στην κοινωνία. Καταργήθηκαν οι απόλυτοι διαχωρισμοί των ανισοτήτων. Όλοι πλέον έχουν ευκαιρίες, μπορούν να πετύχουν και να γίνουν κάτι στην ζωή τους. Το πρότυπο του δυτικού ανθρώπου. Η υπόσχεση της ελεύθερης οικονομίας. Το διαρκές κυνήγι συγκέντρωσης πλούτου που αποτελεί την θεμέλιο λίθο αυτής της κοινωνίας δεν μας αφήνει μόνο παγερά αδιάφορους, αλλά μας οδηγεί στην επιθυμία και την επίσπευση της καταστροφής της. Για όσους η διαπίστωση των παραπάνω δημιουργεί μια αίσθηση αποστροφής για το υπάρχον, μια αναδυόμενη (και ίσως αν στο μέλλον αποκρυσταλλωθεί,) ισχυρή αμφισβήτηση για το σύστημα, μια διάθεση απόρριψης των σημερινών αξιών το σύστημα έχει προνοήσει και θέτει το εξής αναμφισβήτητο τελεσίγραφο: υποταγή ή τιμωρία. Η άρνηση και η ολική ρήξη με αυτό επιφυλάσσει λοιπόν και τις ανάλογες συνέπειες. Εμείς επιλέγουμε την αξιοπρέπεια της άρνησης και οδεύουμε σε νέα μονοπάτια λιποταξίας και ενότητας. Πράττουμε στο τώρα τις αρνήσεις μας. Αναφερόμενοι στην άρνηση εργασίας, αυτή είναι που κάνει εφικτή την απαγκίστρωση του Επαναστάτη απο την συνθήκη της μισθωτής σκλαβιάς ωστε να είναι κύριος της ζωής του και να μπορεί να διαθέτει απερίσπαστα το χρόνο και όλο του το είναι στο πόλεμο ενάντια στο σύστημα. Είναι μια αντιπρόταση στο σήμερα, μια αξιοπρεπής επιλογή που δεν θα μπορούσε παρα να έβρισκε την θέση της ανάμεσα σε μια πλειάδα πρακτικών που χρησιμοποιούσαν και χρησιμοποιούν οι άνθρωποι του ευρύτερου ανατρεπτικού-επαναστατικού χώρου. Για αυτό τον λόγο είμαστε αλληλέγγυοι στον σύντροφο Γ. Δημητράκη ο οποίος κατηγορείται για ληστεία στην Εθνική τράπεζα στην οδό Σόλωνος τον Ιανουάριο του 2006 και στους 3 επικηρυγμένους καταζητούμενους συντρόφους του που επέλεξαν να ορίσουν οι ίδιοι τους εαυτούς τους και να μην αφήσουν σε κανένα δικαστήριο να διαπραγματευτεί την ελευθερία τους. Ως άνθρωποι επιτιθέμενοι στο σύστημα, αναγνωρίζουμε άγνωστα πρόσωπα ως συντρόφους μας μέσα απο τις ενέργειες και τον λόγο τους και παρόλο που μπορεί να μην ξέρουμε ο ένας τον άλλο νιώθουμε πως μοιραζόμαστε την ίδια φωτιά. Στέλνουμε τους επαναστατικούς χαιρετισμούς μας στους χιλιανούς αναρχικούς Freddy Fuentevilla και Marcelo Villaruel που εκδόθηκαν απο το κράτος της αργεντινής στο χιλιανό κράτος κατηγορούμενοι για δολοφονία μπάτσου κατα την απαλλοτρίωση τράπεζας. Χαιρετίζουμε τον φυλακισμένο αναρχικό Gabriel Pompo da Silva ο οποίος ξεκίνησε απεργία πείνας στις 20/12 στις φυλακές 'Ααχεν της Γερμανίας.