»Τωρα καλουμαστε να θερισουμε τις θυελλες αναξιοπιστιας που εσπειρε η ΝΔ

Γράφει ο Θανάσης Λυρτσογιάννης ΕΘΝΟΣ

«Η εμπιστοσύνη είναι ένα ευαίσθητο λουλούδι. Οταν καταστραφεί, χρειάζεται χρόνο για να επανέλθει», υποστήριζε ο Οτο Φον Μπίσμαρκ. Αν έχει δίκιο ο πρώτος καγκελάριος μετά την ενοποίηση της Γερμανίας (1871), τότε θα πρέπει να περιμένουμε πολύ μέχρι να δούμε να επουλώνονται οι πληγές που άνοιξε με την απογραφή η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας στις σχέσεις της χώρας με την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Αυτά γράφαμε στις 4 Νοεμβρίου 2005, ενώ λίγες ημέρες νωρίτερα ο τότε ...πρόεδρος του ΣΕΒ, Οδυσσέας Κυριακόπουλος, επισήμαινε πως «η εμπιστοσύνη χρειάζεται χρόνο για να δομηθεί και μια στιγμή για να γκρεμιστεί». Ομως, οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας... αγρόν ηγόραζαν. Με το λεκτικό εύρημα της ήπιας προσαρμογής χαράτσωναν τους πολίτες (αύξηση ΦΠΑ, κουτσουρεμένες αυξήσεις), χάριζαν απλόχερα φόρους στις επιχειρήσεις καθώς και στους φοροφυγάδες, τους οποίους παραδόξως ποτέ δεν θέλησαν να ακουμπήσουν.

Την ίδια ώρα νόμιζαν ότι κοροϊδεύουν τους κουτόφραγκους των Βρυξελλών με το τέχνασμα της δημιουργικής λογιστικής, του μαγειρέματος των στοιχείων και άλλες πρακτικές και μεθόδους που δεν ταιριάζουν σε ευνομούμενη πολιτεία. Χρειαζόταν μεγάλη προσπάθεια για να αποδομηθεί η καλή φήμη της χώρας και είναι γεγονός πως η Νέα Δημοκρατία κατέβαλε πολλές και φιλότιμες και τελικά τα κατάφερε.

Τώρα καλούμαστε να θερίσουμε τις θύελλες των ανέμων της ανοησίας και της βλακείας που έσπειραν οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

Το κακό είναι πως δεν αρκεί μια δήλωση μετανοίας, ούτε να ζητήσουμε συγχώρεση. Θα υποχρεωθούμε να δώσουμε εξετάσεις και με πράξεις επώδυνες να αποδείξουμε το αυτονόητο και το αναγκαίο. Οτι, δηλαδή, θα πάρουμε όλα τα αναγκαία μέτρα για να αποτρέψουμε τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό και να ανατάξουμε την οικονομία.

Ομως, ακόμα και αν δεν υπήρχαν οι υποδείξεις από τις Βρυξέλλες, από τη στιγμή που το χρέος έχει φτάσει στο θηριώδες 120% του ΑΕΠ και καταπίνει κάθε μήνα πάνω από 1 δισ. ευρώ, είναι επιτακτική ανάγκη να το εξοντώσουμε. Γιατί για σκεφτείτε τι θα γινόταν αν διαθέταμε 1 δισ. τον μήνα για επενδύσεις, κοινωνική πολιτική..
.