»Βλαπτουν και οι δυο τη Συρια...

του Τάσου Τέλλογλου PROTAGON.GR

Η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη και ο κ Αντώνης Σαμαράς υπήρξαν υπουργοί της χειρότερης κυβέρνησης που είχε η Ελλάδα μετά την μεταπολίτευση .Δεν γνωρίζω τόσο καλά όλα τα interna για να σταθμίσω το ποσοστό πολιτικής ευθύνης που αντιστοιχεί στον καθένα . Επί των ημερών της κ. Μπακογιάννη δεν «προχώρησε»κανένα από τα ζητήματα της εξωτερικής μας πολιτικής ,απεναντίας αυτή κλήθηκε πολλές φορές να εφαρμόσει πολιτικές που δεν πίστευε ακολουθώντας το παράδειγμα του πατέρα της τα χρόνια 1990-1993 ενώ στον λίγο χρόνο που παρέμεινε ο κ Σαμαράς στο υπουργείο Πολιτισμού ακολούθησε την «πεπατημένη» των προκατόχων του .
Αυτοί οι δύο λοιπόν θέλουν την... αρχηγία του δεύτερου κόμματος της χώρας και πιθανόν την πρωθυπουργία. Παρά τις διακηρύξεις δεν τους ενδιαφέρει να αλλάξουν το σύστημα επειδή στην πραγματικότητα πιστεύουν ότι δεν μπορούν :Η «Νέα Δημοκρατία «δεν έχει μέλη και οπαδούς αλλά ακόμα «πελάτες» .Και ο κάθε αρχηγός της μπορεί να μακροημερεύσει μόνο εφ όσον τους εξυπηρετεί πίσω από το γκισέ.

Η αντίληψη των περισσότερων μελών του κόμματος ,όπως πιθανώς και της πλειοψηφίας των ψηφοφόρων , είναι προ-νεωτερική σε ο,τι αφορά την οργάνωση και την αποστολή του πολιτικού κόμματος .Αν ένας από τους δύο υποψηφίους ήθελε πραγματικά ένα κόμμα που είναι πέρα από τις «πελατειακές σχέσεις»θα είχε ξεκινήσει μία δημόσια συζήτηση για τα αίτιας της εκλογικής ήττας του κόμματος .Και οι δύο υποψήφιοι αποφεύγουν όπως ο «διάολος το λιβάνι» αυτή τη συζήτηση παραπέμποντας στην γενικολογία ότι «πικράναμε τους ψηφοφόρους «.Αυτή η φράση κλισέ έχει αντικαταστήσει την πολιτική ανάλυση .Αλλά και ο τρόπος ψηφοφορίας είναι βαθύτατα υποτιμητικός της ένταξης σε ενα πολιτικό κόμμα. Το κόμμα, οπως έλεγε η Ντόρα Μπακογιάνη, δεν είναι καφενείο για να μπαινοβγαίνεις .Τότε γιατί αποδέχθηκε μία διαδικασία που έναντι δύο ευρώ μπορείς να ψηφίσεις και να φύγεις , χωρίς να έχεις συζητήσει για το τι σε οδήγησε στο χαμηλότερο ποσοστό τις τελευταίες δεκαετίες .

Οσο για τον κ Σαμαρά , ζούμε πραγματικά μέρες της δεκαετίας του 90: Ηχηρές φράσεις ,ατζέντες που έχει ξεπεράσει η εξέλιξη μέσα και εξω απο τη χώρα και καμία κουβέντα για το πώς παράγεται πολιτική μέσα στο κόμμα που είχε την πρωτοβουλία για την συνταγματική αναθεώρηση του 1975 και την Γ Ελληνική Δημοκρατία , την πιο σύγχρονη που είχαμε ποτέ .Πέρασαν όμως 34 χρόνια απο τότε και το «μαγαζί «θέλει ανακαίνιση. Για την ακρίβεια πρέπει να πάψει να είναι «μαγαζί «η κοινωνία χρειάζεται ,πιο απρόσωπες και λιγότερο κοστολόγησες διαδικασίες , το μαγαζί πρέπει να γίνει σούπερ-μάρκετ όπου ο καθένας θα παίρνει ανάλογα με το τί συνεισφέρει και όχι με το ποιόν ξέρει. Εως ότου το αντιληφθούν αυτό οι υποψήφιοι αρχηγοί (τι φρικτός όρος για σύγχρονο πολιτικό κόμμα , αρχηγό έχει η ΕΥΠ η το ΓΕΣ) της Ν. Δημοκρατίας δεν θα έχουν την παραμικρή κοινωνική χρησιμότητα, βλάπτοντας «τη Συρία» εξ ίσου.