»Αρχισαν τα Οργανα;

Της ΝΤΟΡΑΣ ΝΤΑΪΛΙΑΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Αρχισαν να βγαίνουν κιόλας στο προσκήνιο οι γραμμές που διακινούνται στο παρασκήνιο ή εντάσσεται απλώς στην εποικοδομητική «ελευθερία λόγου» των βουλευτών, που διακήρυξε ο πρωθυπουργός, η χθεσινή άσκηση κριτικής του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου Χρ. Παπουτσή για τις μηδενικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις άνω των 2.000 ευρώ; Και τι ακριβώς ήθελε να σηματοδοτήσει με τη μομφή προς το οικονομικό επιτελείο, ότι άργησε να απαντήσει στον κ. Τρισέ; Αποστροφή που τοποθέτησε σε αντιδιαστολή προς την «αποφασιστική στάση που διατύπωσε ο πρωθυπουργός στη Βουλή»! Απηχεί ο Χρ. Παπουτσής τις απόψεις και... άλλων βουλευτών; Και αν ναι, είναι μόνο οι βουλευτές που αισθάνονται την ανάγκη να εξωτερικεύσουν τη φωνή της προεκλογικής τους συνείδησης, συντασσόμενοι με το κοινό αίσθημα, ενώ δεν συμβαίνει το ίδιο με τους υπουργούς; Αν πάλι, κάποιοι από τους υπουργούς -ακόμα και ο πρωθυπουργός- δεν συμφωνούν με την οικονομική πολιτική που παρουσίασε ο Γ. Παπακωνσταντίνου, γιατί δεν είπαν κάτι στο υπουργικό συμβούλιο; Δεν είναι ασφαλώς ό,τι πιο συνηθισμένο να ρίχνει ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος -όπως και ο πρόεδρος της Βουλής πριν μερικές εβδομάδες- τις «ρουκέτες» του στο οικονομικό επιτελείο, που πασχίζει να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα και να καταρτίσει, άρον άρον, προϋπολογισμό, χωρίς να έχει καν τη στήριξη ενός γενικού γραμματέα. Πόσο μάλλον, να στήσει τους μηχανισμούς αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής, με στόχο την υλοποίηση της άλλης πολιτικής. Εχουν, ως εκ τούτου, τα δίκια τους να μην αισθάνονται... ευτυχείς οι υπουργοί που καλούνται να πάρουν δύσκολες αποφάσεις, περιφρουρώντας ταυτόχρονα την αξιοπιστία του προεκλογικού ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησης. Κι όταν ο συνδυασμός καθίσταται δύσκολος, να υπομένουν τον ρόλο του σάκου του μποξ. Οσο όμως άδικο και αν είναι, η φωνή των βουλευτών πρέπει να ακούγεται. Και, ποιος ξέρει, μπορεί μια δεύτερη ματιά να οδηγήσει σε καλύτερες λύσεις.