»Το πλαισιο και η ιεραρχια

Tης Χριστινας Κοψινη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Στη νεότευκτη πολυκατοικία των Πετραλώνων, όπου η Εργατική Κατοικία αγόρασε για λογαριασμό της Κούνεβα και παραχώρησε στην οικογένειά της ένα διαμέρισμα 90 τ. μ., το μεσημέρι της περασμένης Κυριακής οι κάμερες ξάφνιασαν τη γειτόνισσα που αναρωτήθηκε: «Τι έκανε αυτή η γυναίκα και της έδωσαν διαμέρισμα;».
Δεν ξέρω τι επηρέασε περισσότερο την κ. Πετραλιά που ζήτησε από τον πρόεδρο του ΟΕΚ, κ. Στάμου, να παρακάμψει τις γραφειοκρατικές διαδικασίες και να προχωρήσει στη στεγαστική αποκατάσταση της οικογένειας. Ισως και να εντυπωσιάστηκε για ...τον ίδιο λόγο που εντυπωσιαστήκαμε όλοι μας: Γιατί η Κούνεβα, σε μια κοινωνία όπως η ελληνική, που γίνεται όλο και πιο φοβική, δεν φοβήθηκε τον φόβο. Και στην πρόσφατη συνέντευξή της έπεισε πως το έλλειμμα φόβου που τη χαρακτηρίζει είναι εσωτερική διεργασία. Εχει σχέση με την προσωπικότητα, το βάθος της, τις ευαισθησίες, τα διαβάσματα και την καθημερινότητα του ανθρώπου που -για να το πούμε απλά- «δεν κρατάει κακίες», δεν τρέφεται από την εκδίκηση και δεν ισορροπεί από τον ανταγωνισμό. Ομως, και η δυσπιστία είναι ανθρώπινη. Γι’ αυτό ακόμη και ο κόσμος που υπερασπίστηκε την Κούνεβα, βάσει των όσων έγραφαν οι εφημερίδες και έλεγαν τα κανάλια, είχε και τις αμφιβολίες του: «Ποια είναι, εν τέλει, αυτή η γυναίκα που έγινε σύμβολο;» αναρωτιούνται κάποιοι. Και αυτή με τη συνέντευξή της δεν διέψευσε ό, τι το κίνημα συμπαράστασης της απέδωσε ως αξία. Παρακολουθώντας το βράδυ της Κυριακής στο δωμάτιο του νοσοκομείου την εκπομπή με τη συνέντευξή της την είδα μόνο μια στιγμή να ξαφνιάζεται και να δακρύζει. Οταν άκουσε και κατάλαβε ότι στην οθόνη προβάλλονταν σκηνές από το πρώτο μεγάλο συλλαλητήριο.

Αλλά το πιο εντυπωσιακό είναι ο τρόπος που, σε άπταιστα ελληνικά, απέδωσε αυτόν τον εξαιρετικό ορισμό για την παθολογία των κομμάτων. «Κάθε κόμμα είναι ένα πλαίσιο και κάθε άνθρωπος που συμμετέχει στο κόμμα είναι μια τελεία μέσα στο πλαίσιο. Υπάρχει ιεραρχία εκεί μέσα, κατά συνέπεια υπάρχει και ανταγωνισμός· ποιος θα πάρει την πρώτη θέση. Και αυτός ο ανταγωνισμός βγαίνει έξω στην κοινωνία και τελικά μεταδίδεται ένα άρρωστο πνεύμα σε όλη την κοινωνία». Αυτή η γυναίκα δεν μπορεί να ανήκει σε κόμμα. Γιατί η ιεραρχία και η εξουσία σε όλα τα κόμματα οδηγούν σε φαυλότητα που μεταφέρεται στην κοινωνία. Και η Αριστερά έχει και τα δύο χαρακτηριστικά. Νοείται ως ένας μηχανισμός που παλεύει για την αποδυνάμωση της εξουσίας, αλλά ο ίδιος παραμένει ισχυρός μηχανισμός εξουσίας.

Η ίδια είναι πλέον ένα σύμβολο, αν και σύμφωνα με τα όσα είπε και προχθές, για να ζήσει «απλά ως μάνα και γυναίκα» δεν χρειάζεται να πιστεύει σε κανένα σύμβολο... κομματικό, θρησκευτικό, υλικό. Και αν ο άνθρωπος είναι, όπως λέει ο Μποντλέρ, ένα παιδί που χάθηκε μέσα στα «δάση από σύμβολα», η ικανότητα της Κωνσταντίνας και των άλλων γυναικών της ΠΕΚΟΠ να αντιστέκονται σε αυτά δείχνει ότι υπάρχουν, ευτυχώς, και κάποιοι που ενηλικιώνονται.