»Τα κοροιδα

Ι. Κ. Πρετεντέρης Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2009 ΒΗΜΑ

Για την οικονομία της συζήτησης, θα δεχτώ ότι ο Παπουτσής είχε δίκιο-άλλωστε ο άνθρωπος είπε γενικώς σωστά πράγματα... Και ότι, παρά την τρίωρη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, μόνο εκ των υστέρων αντελήφθη ολόκληρη η κυβέρνηση ότι οι αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου ήταν άδικες και λανθασμένες.

Δεν υπήρχε άλλη μέθοδος για να αντιμετωπιστεί αυτή η αδικία και να διορθωθεί η κατάσταση; Διότι αν την εισοδηματική πολιτική της κυβέρνησης την ανατρέπει ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠαΣοΚ από το... βήμα της Βουλής, τότε το μόνο που προκύπτει είναι ότι κάποιος κατάργησε την κυβέρνηση και, πρωτίστως, τον υπουργό Οικονομικών.

Να θυμίσω ότι για τον ίδιον ακριβώς λόγο είχε παραιτηθεί ο Σημίτης , το 1987, και τότε την εισοδηματική πολιτική δεν είχε ανατρέψει ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος αλλά ο ίδιος ο Πρωθυπουργός. Για να είμαι ειλικρινής, δεν θα ήθελα να βρίσκομαι στη θέση του Παπακωνσταντίνου. Οχι επειδή έκανε πίσω (αυτά, ας πούμε, συμβαίνουν στην πολιτική...) αλλά επειδή δεν του δόθηκε η ευκαιρία να διεκπεραιώσει ο ίδιος την αναδίπλωση. Αντιθέτως, η αναδίπλωση πήρε τη μορφή αποδοκιμασίας του υπουργού Οικονομικών, τη στιγμή που αυτό το οποίο έχει περισσότερο ανάγκη η χώρα είναι έναν υπουργό Οικονομικών ισχυρό και αξιόπιστο.

Πέρα από τη συγκυρία, όμως, η «μέθοδος Παπουτσή» κινδυνεύει να αποδειχθεί μια μάλλον δυσχερής μέθοδος διακυβέρνησης.

Και ο λόγος είναι απλός. Αν το ΠαΣοΚ χωριστεί ανάμεσα σε «κορόιδα» που θα πασχίζουν να αντιμετωπίσουν τη δύσκολη κατάσταση στην οικονομία και σε «ξύπνιους» που θα κάνουν κριτική στα «κορόιδα», τότε αποκλείεται να κυβερνηθεί ο τόπος. Είναι προφανές ότι, σε αυτή την κατανομή πολιτικών ρόλων, όλοι θα προτιμούν να υποδύονται τους λαϊκούς αγωνιστές αλλά δεν θα υπάρχει ούτε ένας υποψήφιος για τη θέση του «κορόιδου». Αντε να κυβερνήσεις μετά...

Ειδικά στο ΠαΣοΚ μάλιστα αυτά τα παιχνίδια είναι ιδιαζόντως επικίνδυνα. Καλώς ή κακώς, το παραταξιακό DΝΑ περιέχει και μια δόση λαϊκισμού: δεν το έχει σε τίποτε να πάρει το πάνω χέρι... Και αυτό είναι πρωτίστως ευθύνη του Πρωθυπουργού να μην επιτρέψει να συμβεί.

Οχι επειδή ο λαϊκισμός είναι θεμιτός ή αθέμιτος. Αλλά επειδή για να βγει η χώρα από το σημερινό αδιέξοδο, για να αντιμετωπίσει την «κατάσταση εκτάκτου ανάγκης» που ο ίδιος έχει διαπιστώσει, δεν χρειάζεται «λαϊκούς αγωνιστές» αλλά πολλά «κορόιδα» που (όπως έλεγε προεκλογικά...) «θα σηκώσουν τα μανίκια».