»«Γνωστοι δυο ταχυτητων

Γράφει η Ρίκα Βαγιάνη στο ΕΘΝΟΣ

Το κακό σκυλί μέσα μου αλυχτούσε καθώς οδηγούσα στην κίνηση. Τα ραδιόφωνα, βλέπετε, δεν του έδιναν να φάει το ωμό κρέας του ονόματος του «διάσημου καλλιτέχνη που συνελήφθη για κατοχή ναρκωτικών». Ελεγαν μόνο αυτό: «γνωστός τραγουδιστής».
Απαγορεύεται από τον νόμο, εξηγούσα στο παλιόσκυλο, και επιτέλους σταμάτα να γαβγίζεις μέσα στο μυαλό μου. Τι σε κόφτει ποιον σταμάτησαν στο μπλόκο; Τι σημαίνει για σένα αυτό το όνομα; Θα κάνει καλύτερη αυτή η πληροφορία τη μέρα σου, τη ζωή σου; Το τέρας εκεί είχε ξυπνήσει και πεινούσε για όνομα. Βρε, ποιος είναι... βρε, ποιος είναι. Εβαζα διάφορους υποψήφιους στο μυαλό μου και τους απέρριπτα. Μέσα σε τρία τέταρτα είχα «δικάσει» όλη τη σόου μπίζνες. Γύρισα στο σπίτι και το βαλα το δαχτυλάκι μου στην τηλεόραση. Λες να πουν όνομα; Δεν είπαν. Τα κανάλια, πιο Παναγίτσες κι από τα ραδιόφωνα (είναι βαριές οι καμπάνες του ΕΣΡ τέτοιες μέρες). Το σκυλί, ο μαύρος χαφιές της κόλασης εντός μου αγρίευε επικίνδυνα. Ηθελε ονόματα, καταλαβαίνετε;
Μεσημέριασε, και ήρθε η ώρα να στηθώ μπροστά στον υπολογιστή. Ο οποίος υπολογιστής τα ξέρασε όλα σε μια στιγμή. Το Δίκτυο έχει μια άγρια ελευθερία, αλλά μερικές φορές σε ακυρώνει με την αναρχία του: τι νόημα έχουν δέκα χιλιάδες νόμοι για τον Τύπο, όταν μπορείς να κλικάρεις πάνω σε οποιαδήποτε πληροφορία; Τι νόημα έχει να προστατεύονται στις εφημερίδες και τα μεγάλα οπτικοακουστικά δίκτυα οι ύποπτοι για ένα αδίκημα, τα προσωπικά δεδομένα, τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων πριν από τις εκλογές, ακόμα και η στοιχειώδης ανθρώπινη αξιοπρέπεια, αφού μ ένα «κλικ» καταρρέουν όλα;
Εμαθα και το όνομα από το Δίκτυο και το σκυλί μέσα μου με την πρώτη μπουκιά φαρμακώθηκε. Το «όνομα» ανήκε σ' έναν άνθρωπο γνωστό μου, τρυφερό και καλό, που δεν του αξίζει τέτοια ταλαιπωρία στη ζωή. Κι εμένα δεν μου αξίζει να τρέφω εντός μου, μεγάλη γυναίκα πια, τέτοια θεριά...