Του Δημήτρη Μητρόπουλου mhtro@dolnet.gr απο τα ΝΕΑ
Η ΠΡΩΤΗ εκδοχή λέει πως η συντηρητική παράταξη προέρχεται από βαρύτατη ήττα. Θα αργήσει να ανακάμψει. Ακόμη χειρότερα: ο αγώνας διαδοχής είναι διχαστικός. Όποιος ή όποια εκλεγεί, θα εξέλθει από τη διαδικασία με τραύματα. Και θα είναι κατά πάσα πιθανότητα μεταβατικός.
Η ΔΕΥΤΕΡΗ εκδοχή λέει πως αυτή είναι η δεύτερη ευκαιρία της γενιάς του Καραμανλή- δηλαδή των σημερινών πενηντάρηδων- να διεκδικήσει την ηγεσία. Όποιος χάσει, χάνεται. Δηλαδή τελειώνει. Άλλος γύρος δεν θα υπάρξει. Άρα έχει σημασία... πώς θα πολιτευθεί κανείς τώρα.
ΜΕ ΑΝΑΦΟΡΑ στην ιστορία της Ν.Δ., η πρώτη εκδοχή λέει πως στη Ρηγίλλης θα μπει αρχηγός τύπου ΄93. Ο Μιλτιάδης Έβερτ κέρδισε τότε την ηγεσία με αντίπαλο έναν άλλο καραμανλικό, τον Ιωάννη Βαρβιτσιώτη. Αλλά ο πόλεμος που του έκανε το Μητσοτακαίικο στα μετόπισθεν τον έφθειρε και, τελικά, τον κατέβαλε. Η δεύτερη εκδοχή- πάλι με ιστορική ανάγνωση- λέει πως στη Ρηγίλλης θα έχουμε αρχηγό τύπου ΄97. Δηλαδή πρόεδρο με μεσοπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα και πιθανότητα μακροημέρευσης.
ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ εβδομάδες κυριαρχούσε η εκδοχή ΄93. Η προσφυγή στην κοινωνία και η ύπαρξη τεσσάρων υποψηφίων «έδειχνε» εκλογή δύο γύρων. Ενώ ο διχασμός Ντόρας- Σαμαρά προϊδέαζε για αδύναμο αρχηγό. Εδώ και δέκα ημέρες όμως τείνει να επικρατήσει η εκδοχή ΄97. Ο Σιούφας περιόρισε την εκλογή από τη βάση στα μέλη και όσους θέλουν να εγγραφούν μέλη επιτόπου. Ο Μεϊμαράκης κλάδεψε τον Σαμαρά. Και ο Καραμανλής εμφανίστηκε ως εγγυητής της ενότητας- άρα θα αναγκάσει όποιον ηττηθεί να υποταγεί στον νικητή. Πάμε για εκλογή από την πρώτη Κυριακή και αρχηγό με στηρίγματα κορυφής.
ΕΙΝΑΙ Η αλλαγή αυτή στην ατμόσφαιρα που εξηγεί την ασφυξία που ένιωσε ο Δημήτρης Αβραμόπουλος. Η πρότασή του για εκλογή από τη βάση πέρασε ανέλπιστα και του έδωσε momentum. Τo momentum όμως αυτό εξαντλήθηκε όταν οι εκλογείς άρχισαν να ταυτίζονται με την ευρύτερη κομματική βάση. Αντίστοιχα, η ιδεολογική πλατφόρμα μιας «ανεξάρτητης» υποψηφιότητας κόντρα σε γόνους και τζάκια συρρικνώθηκε, όταν το παραδοσιακό σύστημα της Ν.Δ. ανασυγκροτήθηκε μη αφήνοντας χώρο σε τρίτους.
ΑΡΑ Η αποχώρηση του Δημήτρη μπορεί να οφείλεται σε πολιτική εκτίμηση. Και όχι στην αιώνια ιστορία που τον θέλει αδύναμο χαρακτήρα που δεν βάζει ποτέ το πόδι στο νερό- ή, τέλος πάντων, το τραβάει πολύ γρήγορα.
Του Σπύρου Ορνεράκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου