»Μερες γεματες σοβαρα γεγονοτα

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ
απο το εθνος
Μεστές σημαντικών πολιτικών εξελίξεων είναι οι μέρες που διανύουμε. Εξελίξεων επικεντρωμένων στις δραστηριότητες του νέου πρωθυπουργού, της κυβέρνησής του και του κόμματός του. Τα όσα ειπώθηκαν ή έλαβαν χώρα κατά τη συζήτηση στη Βουλή των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης, κατά την επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Κύπρο και κατά τη συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ για την εκλογή γραμματέα και Πολιτικού Συμβουλίου φωτίζουν πολλές πτυχές της πολιτικής του Γιώργου Παπανδρέου τόσο σε θέματα εξωτερικής πολιτικής όσο αναφορικά με το μέλλον του ίδιου του κυβερνώντος κόμματος. Αναμφισβήτητα προκάλεσε ικανοποίηση η... εμμονή του πρωθυπουργού -σε φραστικό για την ώρα επίπεδο- στην παραδοσιακή σοσιαλδημοκρατική πολιτική που είχε εξαγγείλει προεκλογικά και η οποία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη σαρωτική επικράτησή του επί της ΝΔ.
«Ανεξάρτητα από όποια δυσκολία στην ΕΕ» δήλωσε αποφασισμένος να εφαρμόσει το πρόγραμμα που είχε εξαγγείλει για τις πρώτες 100 ημέρες της διακυβέρνησής του ο πρωθυπουργός και συνέχισε: «Είναι γνωστό ότι ζούμε σε μια Ευρώπη και ένα διεθνές οικονομικό σύστημα, όπου κυριαρχούν ακόμα νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις παρά το μεγάλο κραχ και τις ευθύνες αυτών των πολιτικών δυνάμεων».
Επιτέλους, δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια είχαμε να ακούσουμε Ελληνα πρωθυπουργό να ασκεί κριτική στην ΕΕ! Από το 1995 συγκεκριμένα, από τις συνόδους κορυφής στις Κάνες (Ιούνιος) και στη Μαγιόρκα (Οκτώβριος), όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, με δύο ιστορικές συνεντεύξεις Τύπου, είχε κάνει εκπληκτικές τοποθετήσεις, εξαιρετικά βαθυστόχαστες, για τη φύση της ΕΕ, που αποτέλεσαν και το πολιτικό «κύκνειο άσμα» του.

Ευχόμαστε η τοποθέτηση αυτή του Γιώργου Παπανδρέου σήμερα να μην ακυρωθεί από την απευκταία υιοθέτηση νεοφιλελεύθερων μέτρων στην οικονομία με προσχηματική δικαιολογία την κάλυψη του ελλείμματος ή τη μείωση του δημόσιου χρέους.

Ούτως ή άλλως, όλοι γνωρίζουν ότι την επιλογή θα την κάνει ο ίδιος ο πρωθυπουργός και όχι φυσικά ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Αλλωστε ο Γ. Παπανδρέου είναι απόλυτος κυρίαρχος στην κυβέρνησή του, την οποία συγκρότησε σχεδόν αποκλειστικά από άτομα της εμπιστοσύνης του, ενώ προωθεί ταχύτατα και τον απόλυτο έλεγχό του στο ΠΑΣΟΚ. Η επιβολή ως γραμματέα του πανελληνίως άγνωστου Σωκράτη Ξυνίδη, ως συνέχεια των ανάλογου κομματικού διαμετρήματος Γιάννη Ραγκούση και Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου, που ήδη έχουν προωθηθεί σε υπουργικούς θώκους, σηματοδοτεί την πρόθεση του Γ. Παπανδρέου να «σβήσει» από τον πολιτικό χάρτη τα στελέχη του μέχρι τώρα ΠΑΣΟΚ και να φτιάξει ένα άλλο, αποκλειστικά δικό του.

Η αντίσταση που προέβαλαν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ στο Εθνικό Συμβούλιο, όπου μόνο 180 ψήφισαν τον Σ. Ξυνίδη και 194 αρνήθηκαν να τον ψηφίσουν είτε ψηφίζοντας τον αυτοπροταθέντα Γ. Παναγιωτακόπουλο (126) είτε ψηφίζοντας λευκό (53) ή άκυρο (15), υπήρξε αναμφίβολα ισχυρή. Θα καταγραφεί όμως ως ασήμαντη διαδικαστική λεπτομέρεια, από τη στιγμή που κανένας δεν τόλμησε να σηκωθεί και να πει το αυτονόητο: ότι απαιτείται επαναληπτική ψηφοφορία, από τη στιγμή που ο Σ. Ξυνίδης δεν συγκέντρωσε το 50% συν μία ψήφο των ψηφισάντων.
Από πολιτική σκοπιά, αυτό σημαίνει ότι κανένα στέλεχος του ΠΑΣΟΚ δεν τολμά να αντιπαρατεθεί σε οποιαδήποτε επιλογή του πρωθυπουργού, ακόμη και αν τη θεωρεί μειωτική ή απαξιωτική για το κύρος του κυβερνώντος κόμματος.Υπό το πρίσμα αυτό, η ηχηρή αμφισβήτηση (αλλά με την κάλυψη του πέπλου της μυστικής ψηφοφορίας) της επιλογής Παπανδρέου για Ξυνίδη προσιδιάζει πολύ περισσότερο σε μάχη οπισθοφυλακών του δύοντος ΠΑΣΟΚ του παρελθόντος παρά σε προμήνυμα κλιμακούμενου «αντάρτικου» εκ μέρους του κομματικού μηχανισμού. Αλλωστε, στόχος της εκλογής Ξυνίδη ως γραμματέα είναι η σταδιακή συρρίκνωση της πολιτικής σημασίας του ΠΑΣΟΚ ως κόμματος, άρα η μείωση και της σημασίας όποιων αντιστάσεων ή αντιδράσεων στους κόλπους του.
Το πολιτικό κόστος, βέβαια, αυτών των μαζικών «αποστρατεύσεων» των στελεχών του «παλιού ΠΑΣΟΚ» στις οποίες προβαίνει ο Γ. Παπανδρέου ενδέχεται να αποδειχθεί πολύ σημαντικότερο απ όσο εκτιμά ο πρωθυπουργός σε ορισμένες δευτερεύουσες πολιτικές μάχες, όπως π.χ. οι δημοτικές εκλογές. Ιδωμεν...